Επιστήμονες εντόπισαν έναν ρυθμικό «καρδιακό παλμό» στο κέντρο της Γης – Τι τον προκαλεί 

Ερευνητές εντόπισαν στο κέντρο της Γης έναν ρυθμικό «καρδιακό παλμό».

Δεν είναι αρκετά μεγάλος ώστε να γίνει αισθητός σαν σεισμός, αλλά είναι αρκετά αισθητός ώστε οι σεισμολόγοι σε όλο τον κόσμο να εντοπίσουν ένα μικροσκοπικό, μετρήσιμο «χτύπημα» στα ραντάρ τους. Αναφέρεται ως «μικροσεισμός» από τους γεωλόγους, ο παλμός παρατηρήθηκε για πρώτη φορά να προέρχεται από τον ωκεανό και συμβαίνει περίπου κάθε 26 δευτερόλεπτα.

Πάλλεται αθόρυβα εδώ και δεκαετίες, αλλά οι επιστήμονες δεν είναι απολύτως σίγουροι για το τι τον προκαλεί.

Ο ερευνητής Jack Oliver, τότε στο Γεωλογικό Παρατηρητήριο Lamont-Doherty, ήταν ο πρώτος που κατέγραψε τον παλμό τη δεκαετία του 1960.

Ενώ μελετούσε τη σεισμική δραστηριότητα, τον εντόπισε κάπου «στο νότιο ή ισημερινό Ατλαντικό Ωκεανό,» Σύμφωνα με τον Oliver, ήταν ισχυρότερος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες του βόρειου ημισφαιρίου (ή το χειμώνα του νότιου ημισφαιρίου).

Να θυμάστε ότι αυτό συνέβαινε τότε που δεν υπήρχε φανταχτερός τεχνολογικός εξοπλισμός.

«Ο Τζακ δεν είχε τους πόρους του 1962 που είχαμε εμείς το 2005 – δεν είχε ψηφιακά σεισμόμετρα, είχε να κάνει με χάρτινα αρχεία», εξηγεί ο Mike Ritzwoller, σεισμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, η ομάδα του οποίου θα συναντούσε τον παράξενο παλμό μερικές δεκαετίες αργότερα.

Το 1980, ο Γκάρι Χόλκομπ, γεωλόγος του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ, συμπλήρωσε τα ευρήματα όταν ανακάλυψε ότι ο παλμός είναι ισχυρότερος κατά τη διάρκεια καταιγίδων.

Στη συνέχεια, το 2005, ο Greg Bensen – μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder – εξέταζε σεισμικά δεδομένα όταν ο σύμβουλός του μπήκε μέσα και ζήτησε να δει πάνω σε τι δούλευε.

Ο Ritzwoller θυμήθηκε ότι ο Bensen ανέσυρε κάποια δεδομένα και εκεί υπήρχε η επαναλαμβανόμενη, μακρινή έκρηξη. «Μόλις το είδαμε αυτό, [ο τότε μεταδιδακτορικός ερευνητής Nikolai Shapiro] και εγώ αναγνωρίσαμε ότι υπήρχε κάτι περίεργο, αλλά δεν είχαμε ιδέα τι ήταν», πρόσθεσε ο Ritzwoller.

Εξετάζοντας την έκλαμψη από κάθε δυνατή γωνία, η ομάδα εντόπισε την προέλευσή της σε ένα σημείο στον Κόλπο της Γουινέας, ακριβώς έξω από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής.

Δημοσίευσαν τα ευρήματά τους το 2006, αλλά ακόμη και τώρα κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από τον σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι πιστεύουν ότι συνδέεται με τα κύματα που πέφτουν στον πυθμένα της θάλασσας, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι μπορεί να σχετίζεται με την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Παρ’ όλα αυτά, οι ειδικοί έχουν διαπιστώσει ότι ο πλανήτης μας κάνει πάντα θόρυβο κάποιας μορφής.

«Ο σεισμικός θόρυβος ουσιαστικά υπάρχει εξαιτίας του Ήλιου», δήλωσε ο Ritzwoller. Ο ήλιος θερμαίνει τη Γη άνισα, θερμαίνοντας τον ισημερινό περισσότερο από τους πόλους. Αυτή η ανισορροπία κινεί τους ανέμους, τα ωκεάνια ρεύματα και τα κύματα που μπορούν να προκαλέσουν δονήσεις στη γη όταν προσκρούουν στις ακτές.

Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον «σεισμικό θόρυβο» για να μελετήσουν το εσωτερικό της Γης. «Αλλά η παρατήρηση [του παλμού το 2005] μας εξέπληξε», συνέχισε ο Ritzwoller.

«Περιμένουμε ακόμη τη θεμελιώδη εξήγηση της αιτίας αυτού του φαινομένου».

Ο ίδιος κατέληξε: «Νομίζω ότι το νόημα [όλων αυτών] είναι ότι υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα, θεμελιώδη φαινόμενα στη γη που είναι γνωστό ότι υπάρχουν εκεί έξω και παραμένουν μυστικά». Μπορεί απλώς να εναπόκειται στις μελλοντικές γενιές να τα αποκαλύψουν.