Μελέτη: Η βαρυτική έλξη του «κόκκινου πλανήτη» ίσως να επηρεάζει την κίνηση των ρευμάτων στους ωκεανούς της Γης

Μια νέα μελέτη, κατέληξε στο συμπέρασμα πως παρόλο που ο Άρης απέχει κατά μέσο όρο κάπου 225 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη, ίσως να επηρεάζει την κίνηση των ρευμάτων στα βάθη των ωκεανών του πλανήτη μας.

Επιστήμονες ανέλυσαν τα ιζήματα από πυρηνοληψίες που διενεργήθηκαν την τελευταία 50ετία από εκατοντάδες σημεία στα βάθη των ωκεανών σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν τη δύναμη των ωκεάνιων ρευμάτων κι έμειναν άναυδοι με αυτό που ανακάλυψαν.

Τα ιζήματα αποκάλυψαν ότι τα ρεύματα στα βάθη των ωκεανών της Γης αποδυναμώνονταν και ενισχύονταν στη διάρκεια κλιματικών κύκλων 2,4 εκατ. ετών, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα στην επιθεώρηση Nature Communications.

Η αλληλεπίδραση Άρη και Γης μεταφράζει σε περιόδους θερμότερου κλίματος

Οι επιστήμονες δεν περίμεναν να ανακαλύψουν τους κύκλους αυτούς και μόνον με έναν τρόπο εξηγούνται, σύμφωνα με την Αντριάνα Ντάτκιεβιτς του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και εκ των συντακτών της μελέτης: «Συνδέονται με κύκλους στην αλληλεπίδραση του Άρη και της Γης κατά την περιφορά της γύρω από τον Ήλιο», είπε.

Άρης και Γη αλληλοεπηρεάζονται, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μέσω ενός φαινομένου που αποκαλείται «συντονισμός» και συμβαίνει όταν δύο ουράνια σώματα σε τροχιά ασκούν μια βαρυτική ώθηση και έλξη το ένα πάνω στο άλλο.

Αυτή η αλληλεπίδραση αλλάζει το σχήμα των τροχιών τους, επηρεάζοντας το πόσο κοντά είναι στο να είναι κυκλικές, αλλά και την απόστασή τους από τον ήλιο.

Όσον αφορά στη Γη αυτή η αλληλεπίδραση με τον Άρη μεταφράζεται σε περιόδους αυξημένης ηλιακής ενέργειας, δηλαδή θερμότερου κλίματος και αυτοί οι θερμότεροι κύκλοι συσχετίζονται με πιο έντονα ωκεάνια ρεύματα, διαπίστωσε η μελέτη, σύμφωνα με το CNN.

«Γιγάντιες δίνες»

Ενώ αυτοί οι κύκλοι των 2,4 εκατ. ετών επηρεάζουν τη θέρμανση και τα ωκεάνια ρεύματα στη Γη, είναι φυσικοί κύκλοι του κλίματος και δεν συνδέονται με την ταχεία θέρμανση που βιώνει ο πλανήτης σήμερα λόγω της καύσης ορυκτών καυσίμων, δήλωσε ο καθηγητής Γεωφυσικής Ντίτμαρ Μίλερ του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ και εκ των συντακτών της μελέτης.

Οι συγγραφείς της μελέτης περιγράφουν αυτά τα ρεύματα ως «γιγαντιαίες δίνες» που μπορούν να φτάσουν στα βάθη των ωκεανών διαβρώνοντας τον πυθμένα της θάλασσας και προκαλώντας μεγάλες συσσωρεύσεις ιζημάτων.

Οι επιστήμονες μπόρεσαν να χαρτογραφήσουν αυτές τις ισχυρές δίνες μέσω «σπασίματος» στους πυρήνες των ιζημάτων που ανέλυσαν.

Τα ιζήματα των βαθέων υδάτων δημιουργούνται σε συνεχή στρώματα σε ήρεμες συνθήκες, αλλά τα ισχυρά ωκεάνια ρεύματα διαταράσσουν αυτό, αφήνοντας μια ορατή σφραγίδα της ύπαρξής τους.

Ο Μίλερ παραδέχεται ότι η απόσταση που χωρίζει τη Γη από τον Άρη είναι τόσο μεγάλη που είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς το ενδεχόμενο να ασκεί σημαντική βαρυτική έλξη στον πλανήτη μας.

«Αλλά υπάρχουν τόσες πολλές αναδράσεις που μπορούν να ενισχύσουν ακόμη και ανεπαίσθητες αλλαγές», λέει. «Η επίδραση του Άρη στο κλίμα της Γης μοιάζει με το φαινόμενο της πεταλούδας».

Ο αντίλογος

Ωστόσο, ο Μάθιου Ίνγκλαντ από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ ενώ επαινεί τη δουλειά των συναδέλφων του θεωρώντας ότι συμβάλλει στην κατανόηση των κύκλων του κλίματος σε γεωλογική κλίμακα, δεν πείθεται από τα συμπεράσματα της μελέτης.

«Είμαι δύσπιστος όσον αφορά στη σύνδεση με τον Άρη, δεδομένου ότι η βαρυτική του έλξη στη Γη είναι τόσο αδύναμη – μόλις στο ένα εκατομμυριοστό περίπου αυτής του ήλιου», λέει. «Ακόμη και ο Δίας έχει βαρυτικό πεδίο που ασκεί ισχυρότερη επίδραση στη Γη».

Ο Ίνγκλαντ σημειώνει επίσης ότι ακόμα κι αν ο Άρης ασκεί κάποια επιρροή στον πλανήτη μας, δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή.

«Τα αέρια του θερμοκηπίου είναι συγκριτικά σαν μια βαριοπούλα, επομένως αυτό δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό κλίμα, όπου βλέπουμε το λιώσιμο των πάγων να μειώνει την κυκλοφορία των ρευμάτων των ωκεανών».