Ολική έκλειψη ηλίου στις 8 Απριλίου 2024

Το Σάββατο, για σχεδόν πέντε λεπτά, ο ήλιος μετατράπηκε σε ένα «άδειο» δαχτυλίδι λόγω της έκλειψης που συνέβη και την οποία παρακολούθησαν εκατομμύρια Αμερικανοί κοιτάζοντας τον ουρανό.

Μια ακόμη μεγαλύτερη έκλειψη θα γίνει στις 8 Απριλίου 2024 για τους κατοίκους των περιοχών από το Σαν Αντόνιο μέχρι το βόρειο Μέιν.

Η έκλειψη αυτού του Σαββατοκύριακου συνέβη κατά τη διάρκεια του σεληνιακού απογεύματος, του σημείου της τροχιάς του φεγγαριού που βρίσκεται πιο μακριά από τη Γη.

Αυτό την έκανε να φαίνεται μικρότερη στον ουρανό μας, οπότε δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να αποκλείσει πλήρως τον ήλιο. Μόνο ένα κολιέ από χάντρες διαπεραστικού ηλιακού φωτός προεξείχε πίσω από τη σιωπηλή σιλουέτα του φεγγαριού.

Αλλά η έκλειψη του Απριλίου είναι μια ολική ηλιακή έκλειψη, η οποία θα βυθίσει τους ανθρώπους από το Μαζατλάν του Μεξικού μέχρι το Νιουφάουντλαντ σε ένα μεσημεριανό σκοτάδι.

Η ατμόσφαιρα του ήλιου θα είναι για λίγο ορατή, κάτι που μόνο όταν το φεγγάρι σβήνει εντελώς το φως της ημέρας έχει παρατηρηθεί άμεσα, και έχει καταγραφεί σε χάρτες.

Με απλά λόγια – δεν υπάρχει κανένα φυσικό φαινόμενο στον πλανήτη που να συγκρίνεται με το μεγαλείο μιας ολικής έκλειψης ηλίου, και η δακτυλιοειδής έκλειψη του Σαββάτου, αν και εντυπωσιακή, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Αντίθετα, ήταν απλώς το ορεκτικό.

Όπως είναι φυσικό, τόσο οι επαγγελματίες αστρονόμοι όσο και οι περιστασιακοί «αστροτουρίστες» έχουν αρχίσει να σχεδιάζουν την έξοδό τους στο μονοπάτι της ολικής έκλειψης, και τα αεροπορικά εισιτήρια και τα καταλύματα έχουν εκτοξευθεί σε κόστος.

Η παρακολούθηση μιας ολικής ηλιακής έκλειψης επιτρέπει στους παρατηρητές του ουρανού να δουν το ηλιακό στέμμα ή την ατμόσφαιρα του ήλιου.

Αποτελείται από διάχυτο πλάσμα που έχει υπερθερμανθεί σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο βαθμούς Κέλβιν και έχει πυκνότητα ένα δεκατρισχιλιοστό μεγαλύτερη από την ατμόσφαιρα της Γης. Το στέμμα εκτείνεται εκατομμύρια χιλιόμετρα στο διάστημα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Το αμυδρά φωτεινό υλικό στο πλάσμα διαγράφει τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου στο διάστημα, αποκαλύπτοντας κρίσιμες πληροφορίες για τη μαγνητική δομή του ήλιου. Θυμίζει τις τρίχες ενός αγγέλου που ακτινοβολούν προς τα έξω σε λεπτές διακυμάνσεις.

Όλο αυτό το διάστημα, ο απότομος μεσημεριανός ύπνος που προκαλείται από την ξαφνική απώλεια του φωτός της ημέρας προκαλεί μια ενστικτώδη αντίδραση από την άγρια ζωή – οι γρύλοι αρχίζουν να κάνουν θορύβους, τα πουλιά επιστρέφουν στις φωλιές τους και άλλα πλάσματα παραπαίουν γύρω από το σημείο σε σύγχυση.

Η νύχτα κατεβαίνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, σε σύγκριση με τις ώρες που συνηθίζεται κάθε βράδυ.

Και η απόκρυψη του ήλιου από το φεγγάρι αφήνει έναν κατάμαυρο κύκλο από τον οποίο απουσιάζει εντελώς το φως – μοιάζει με μια τρύπα στον ουρανό που μοιάζει με πύλη σε άλλο σύμπαν.

Η έκλειψη ξεκινά τεχνικά πάνω από τον Ειρηνικό, περίπου 2.000 μίλια νότια της Χαβάης.

Το μονοπάτι της ολικής έκλειψης, το οποίο θα έχει πλάτος περίπου 120 μιλίων, στη συνέχεια βγαίνει στη στεριά νωρίς το απόγευμα στη Σιναλόα του Μεξικού, πριν περάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες νότια του Ντελ Ρίο του Τέξας.

Οι μητροπολιτικές περιοχές του Σαν Αντόνιο και του Όστιν περικλείονται από το μονοπάτι της έκλειψης- οι κάτοικοι και των δύο πόλεων θα πρέπει να προγραμματίσουν να οδηγήσουν δυτικά.

Στη συνέχεια, το Ντάλας και το Λιτλ Ροκ βρίσκονται στη ζώνη, όπως και οι κάτοικοι κατά μήκος του ποταμού Οχάιο στο νότιο Ιλινόις και το βορειοδυτικό Κεντάκι.

Αυτό περιλαμβάνει το Carbondale, μια πόλη 21.000 κατοίκων που βρισκόταν επίσης στην κεντρική γραμμή της ολικής έκλειψης ηλίου της 21ης Αυγούστου 2017.

Η Ινδιανάπολη, το Ντέιτον, το Κλίβελαντ, το Μπάφαλο και το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης βρίσκονται στο μονοπάτι. Το ίδιο και το Μόντρεαλ, τουλάχιστον στη νότια πλευρά της πόλης. Τελικά η διαδρομή διασχίζει το New Brunswick και το Newfoundland πριν συνεχίσει πάνω από τον ανοιχτό Ατλαντικό.