Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ήδη ετοιμάζουν τα «θεμέλια» για να δημιουργηθούν βάσεις στην Σελήνη (βίντεο)

Ένας αστροναύτης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι απασχολημένος κυριολεκτικά με την ανάμειξη του τσιμέντου.

Ο αστροναύτης και μηχανικός πτήσης Μάθιου Ντόμινικ, φτιάχνοντας τη δική του μικρή ποσότητα στον διαστημικό σταθμό, όπως αναφέρει το Futurism.com.

Ο στόχος είναι η δημιουργία μιας βάσης στη Σελήνη με χρήση σεληνιακού εδάφους – σημαντικό υπόβαθρο για τις μελλοντικές μας προσπάθειες να εδραιώσουμε μια πιο μόνιμη παρουσία στον δορυφόρο της Γης.

Σκυρόδεμα σε μικροβαρύτητα

Στο πλαίσιο της έρευνας της NASA με τίτλο «Επιστήμη των Υλικών για τη Στερεοποίηση της Σκήρυνσης του Σκυροδέματος», ο Ντόμινικ ανακάτεψε μια προσομοιωμένη εκδοχή σεληνιακού χώματος με κάποια αδιευκρίνιστα «άλλα υλικά» (η NASA δεν τα δημοσιοποίησε) και ένα υγρό διάλυμα τσιμέντου μέσα σε δύο σακούλες, τοποθετώντας ανάμεσά τους άλλη μία που περιείχε ζεστό νερό.

Στη συνέχεια, ο μηχανικός τοποθέτησε τα αναμεμειγμένα παρασκευάσματα σε ένα ειδικό θερμός για να τα επωάσει κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Αφού κατασταλάξουν για μερικές εβδομάδες σε «θερμοκρασίες περιβάλλοντος», θα επιστρέψουν στη Γη με το σκάφος SpaceX Dragon για ανάλυση.

Η ανάμιξη του σκυροδέματος, η οποία απαιτεί τσιμέντο, είναι μια ενεργοβόρα διαδικασία που μπορεί να απελευθερώσει άφθονο διοξείδιο του άνθρακα.

Το αέριο μπορεί να κάνει το υλικό εύθραυστο και γεμάτο φυσαλίδες αέρα όταν αναμιγνύεται λανθασμένα.

Οι επιστήμονες ελπίζουν με το συγκεκριμένο πείραμα να καταλάβουν καλύτερα πώς η μικροβαρύτητα θα μπορούσε να επηρεάσει την κατάσταση.

Αντί να ξοδεύουν επιπλέον χρήματα για να μεταφέρουν πλήρως κατασκευασμένες κατοικίες στο διάστημα, η NASA προετοιμάζεται για κτίρια που θα συναρμολογούνται στο διάστημα από αστροναύτες.

Κι ενώ αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το τσιμέντο αναμιγνύεται στο διάστημα ή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (μια αντίστοιχη προσπάθεια είχε δημοσιοποιηθεί από τη NASA το 2019), η συμπερίληψη του σεληνιακού εδάφους σε αυτό το πείραμα θα μπορούσε να φέρει τους ανθρώπους ένα βήμα πιο κοντά στην οικοδόμηση ενός «σπιτιού μακριά από το σπίτι» τους – μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.