Τον «Γαλαξία Φάντασμα» κατάφερε να καταγράψει το James Webb – Εντυπωσιακή εικόνα

O γαλαξίας Μ74, γνωστός ο ως Γαλαξίας – φάντασμα, αποκαλύπτεται στο υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο James Webb, που «κοίταξε» στο κέντρο του, 32 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. 

Η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb δείχνει την καρδιά του M74, αποκαλύπτοντας λεπτά νήματα αερίου και σκόνης στους μεγαλειώδεις σπειροειδείς βραχίονες που εκτείνονται για έτη φωτός. Η έλλειψη αερίου στην περιοχή του πυρήνα παρέχει επίσης μια αδιατάρακτη θέα του αστρικού σμήνους στο κέντρο του γαλαξία.

Ο Μ74 είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία σπειροειδούς γαλαξία καθώς οι σπειροειδείς βραχίονές του είναι εμφανείς και καλά καθορισμένοι, σε αντίθεση με την αποσπασματική και περιπλεγμένη δομή που παρατηρείται σε μερικούς σπειροειδείς γαλαξίες.

Ο Γαλαξίας Φάντασμα απέχει περίπου 32 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και είναι ορατός στον αστερισμό των Ιχθύων. Ο κάθετος προσανατολισμός του ω προς τη Γη, επιτρέπει την πλήρη θέαση της μίας πλευράς του. Σε συνδυασμό με τους ευκρινείς σπειροειδείς βραχίονές του, τον καθιστά αγαπημένο θέμα για τους αστρονόμους που μελετούν την προέλευση και τη δομή των γαλαξιακών σπειρών.

Το Webb ανέλυσε τον M74 με τον αισθητήρα υπέρυθρων Mid-InfraRed Instrument (MIRI) προκειμένου να μάθουμε περισσότερα για τις πρώτες φάσεις του σχηματισμού των άστρων στο γειτονικό μας σύμπαν.

Οι παρατηρήσεις αυτές αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας χαρτογράφησης, στο υπέρυθρο, 19 κοντινών γαλαξιών όπου γεννώνται αστέρια. Αυτοί οι γαλαξίες έχουν ήδη παρατηρηθεί με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA και με επίγεια παρατηρητήρια.

Η προσθήκη των παρατηρήσεων του Webb σε μεγαλύτερα μήκη κύματος θα επιτρέψει στους αστρονόμους να εντοπίσουν επακριβώς τις περιοχές σχηματισμού άστρων στους γαλαξίες, να μετρήσουν με ακρίβεια τις μάζες και τις ηλικίες των αστρικών σμηνών και να αποκτήσουν πληροφορίες για τη φύση των μικρών κόκκων σκόνης που περιφέρονται στο διαστρικό διάστημα.

Οι παρατηρήσεις του Hubble στον M74 έχουν αποκαλύψει ιδιαίτερα φωτεινές περιοχές σχηματισμού αστέρων, γνωστές ως περιοχές HII.

Συνδυάζοντας δεδομένα από τηλεσκόπια που λειτουργούν σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, οι επιστήμονες μπορούν να αποκτήσουν καλύτερη εικόνα των αστρονομικών αντικειμένων από ό,τι με τη χρήση ενός μόνο παρατηρητηρίου – ακόμη και ενός τόσο ισχυρού όσο το Webb.