Επιστήμες
Ένα χαμένο «μεγάλο νησί» ανακάλυψαν επιστήμονες μετά από 375 χρόνια, το οποίο κάποτε αποτελούσε μέρος μιας αρχαίας υπερήσου που περιελάμβανε τη Δυτική Ανταρκτική και την Ανατολική Αυστραλία.
Για τη «μεγάλη νότια ήπειρο» υπήρχαν θεωρίες από τη ρωμαϊκή εποχή και μάλιστα ανακαλύφθηκε εν μέρει το 1600. Ωστόσο, θα χρειαστούν σχεδόν 400 χρόνια για να συμφωνήσουν τελικά οι γεωλόγοι για τη νέα ήπειρο.
Η αρχική ανακάλυψη έγινε το 1642, όταν ο Ολλανδός επιχειρηματίας και ναυτικός Άμπελ Τάσμαν ξεκίνησε να βρει την άπιαστη όγδοη ήπειρο – γνωστή και ως Terra Australis στα λατινικά.
Αφήνοντας πανιά από την Τζακάρτα της Ινδονησίας, ο Τάσμαν αποβιβάστηκε τελικά στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας και άρχισε να εξερευνά.
Πριν προλάβει να πατήσει το πόδι του στη στεριά όμως, συνάντησε τους ντόπιους Μαορί, οι οποίοι δεν εντυπωσιάστηκαν καθόλου από τον Ευρωπαίο ναυτικό.
Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο απογοητευμένοι από την παρουσία του που εμβόλισαν άλλα κανό που προσπαθούσαν να πλησιάσουν την ηπειρωτική χώρα και εκείνα που μετέφεραν μηνύματα στο κεντρικό πλοίο.
Αφού απέτυχε να βρει τη νέα γη, ο Τάσμαν έπλευσε στην πατρίδα του, την Τζακάρτα, και δεν επέστρεψε ποτέ.
Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτή ήταν η πρώτη φορά που κάποιος θα κατέγραφε πληροφορίες για τη μυστηριώδη όγδοη ήπειρο. Σχεδόν 400 χρόνια αργότερα, οι γεωλόγοι της GNS ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μιας νέας ηπείρου που ονομάστηκε Zealandia ή Te Riu-a-Māui, στη διάλεκτο των Μαορί.
Αποδεικνύεται ότι η ήπειρος, η οποία έχει έκταση περίπου 1,89 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (4,9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα), και είχε κρυφτεί στη θέα της, είναι κυρίως υποβρύχια. Καθώς η Zealandia το έκανε αυτό, άρχισε να βυθίζεται κάτω από τα κύματα, με πάνω από το 94% να παραμένει κάτω από το νερό για χιλιετίες.
