Επιστήμονες ανακάλυψαν πως το μωβ χρώμα στην πραγματικότητα… δεν υπάρχει: Πώς το βλέπουμε

 Μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι το μωβ χρώμα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, αλλά απλώς το δημιουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι όταν βλέπουμε ταυτόχρονα κόκκινα και μπλε μήκη κύματος φωτός, προκαλείται σύγχυση στα μάτια και στον εγκέφαλο, επειδή τα χρώματα αυτά βρίσκονται σε αντίθετα άκρα του φάσματος του ορατού φωτός.

Για να το αντισταθμίσει αυτό, ο εγκέφαλος κάμπτει το φάσμα σε έναν κύκλο, ενώνοντας το μπλε και το κόκκινο για να φτιάξει το μωβ.

Αν και αυτό το χρώμα είναι «πραγματικό» με την έννοια ότι μπορούμε να το δούμε, προκύπτει από την προσπάθεια του εγκεφάλου να επιλύσει τη σύγχυση μεταξύ δύο αντίθετων μηκών κύματος του φωτός.

Το χρήσιμο ακρωνύμιο ROYGBIV χρησιμοποιείται για να περιγράψει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, ινδικό και βιολετί.

Αυτά τα «φασματικά» χρώματα συνθέτουν το φάσμα του ορατού φωτός, και το καθένα έχει το δικό του συγκεκριμένο μήκος κύματος φωτός.

Το μωβ δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν τον κατάλογο, παρόλο που ο όρος «βιολετί» συνδέεται συνήθως με το μωβ χρώμα.

Σε αυτή την περίπτωση, το ιώδες αναφέρεται στα μικρότερα μήκη κύματος του φωτός στο φάσμα, συμπεριλαμβανομένων των υπεριωδών ακτίνων που προκαλούν ηλιακά εγκαύματα.

Όταν το φως εισέρχεται στα μάτια σας, προσκρούει σε ειδικά κύτταρα που ονομάζονται κωνία.

Αυτά τα κωνία σας βοηθούν να βλέπετε το χρώμα και υπάρχουν τρεις τύποι: ένας για τα μικρά μήκη κύματος (κωνία S, που ανιχνεύουν τα μπλε και τα βιολετί), ένας για τα μεσαία μήκη κύματος (κωνία Μ, που ανιχνεύουν τα πράσινα και τα κίτρινα) και ένας για τα μεγάλα μήκη κύματος (κωνία L, που ανιχνεύουν τα κόκκινα και τα πορτοκαλί).

Κάθε τύπος κώνου ανταποκρίνεται σε διαφορετικό τμήμα του φάσματος του ορατού φωτός.

Όταν ένα συγκεκριμένο χρώμα φωτός προσπίπτει στο μάτι, ενεργοποιούνται τα αντίστοιχα κωνία.

Τα ειδικά κύτταρα στέλνουν στη συνέχεια σήματα μέσω του οπτικού νεύρου στον εγκέφαλο.

Αρχικά, ο θάλαμος, ο οποίος επεξεργάζεται τις αισθήσεις του σώματός σας, λαμβάνει τα σήματα και ξεκινά τη διαδικασία να καταλάβει τι βλέπετε.

Στη συνέχεια, τα σήματα πηγαίνουν στον οπτικό φλοιό, όπου ο εγκέφαλος αναλύει ποια κωνία ενεργοποιήθηκαν και πόσο έντονα.

Ο εγκέφαλός σας χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες για να υπολογίσει το ακριβές χρώμα.

Εάν το φως εμπίπτει μεταξύ δύο χρωμάτων -όπως μεταξύ μπλε και πράσινου- μπορεί να ενεργοποιήσει τόσο τα κωνία S όσο και τα κωνία Μ.

Ο εγκέφαλος συγκρίνει πόσο ενεργοποιείται κάθε κώνος για να καθορίσει το τελικό χρώμα.

Αυτό το σύστημα μας επιτρέπει να βλέπουμε όχι μόνο τα βασικά χρώματα, αλλά και τα μείγματα και τις ενδιάμεσες αποχρώσεις, όπως το γαλαζοπράσινο ή το τυρκουάζ.

Συνολικά, τα μάτια και ο εγκέφαλός μας μπορούν να αναγνωρίσουν πάνω από ένα εκατομμύριο διαφορετικά χρώματα.

Θα πίστευε κανείς ότι ο εγκέφαλος επεξεργάζεται το μωβ με τον ίδιο τρόπο. Εξάλλου, δεν είναι απλώς ένα μείγμα από κόκκινα και μπλε μήκη κύματος;

Είναι, αλλά επειδή το κόκκινο και το μπλε βρίσκονται στα αντίθετα άκρα του φάσματος του ορατού φωτός, δεν θα έπρεπε να μπορούν να αναμειχθούν μεταξύ τους για να σχηματίσουν ένα νέο χρώμα, τουλάχιστον σύμφωνα με τον εγκέφαλό μας.

Ως αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος βάζει τρικλοποδιά όταν ενεργοποιούνται τόσο τα κωνία S (μπλε/βιολετί φως) όσο και τα κωνία L (κόκκινο φως).

Για να ξεπεραστεί αυτή η σύγχυση, ο εγκέφαλος στην πραγματικότητα κάμπτει το φάσμα του ορατού φωτός σε έναν κύκλο έτσι ώστε το κόκκινο και το μπλε/βιολετί να μπορούν να συναντηθούν, με αποτέλεσμα το μωβ.

Έτσι, ο εγκέφαλός μας μας πείθει ότι βλέπουμε ένα χρώμα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.