Ο Α.Αϊνστάιν δικαιώνεται για την αντιύλη – Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι «πέφτει» προς τα κάτω

Επιστήμονες στο CERN έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη στη λύση του αινίγματος της αντιύλης η οποία θα δώσει μια απάντηση στο τι συνέβη στο Σύμπαν κατά τις πρώτες φάσεις της δημιουργίας του.

Η αντιύλη είναι το αντίθετο της ύλης, από την οποία είναι φτιαγμένα όλα όσα βλέπουμε στο Σύμπαν (όπως τα αστέρια και οι πλανήτες), αλλά και οι άνθρωποι.

Τα θεωρητικά μοντέλα προβλέπουν ότι δημιουργήθηκαν ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης στη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που δημιούργησε το Σύμπαν. Θεωρητικά η ύλη και η αντιύλη θα έπρεπε να είχαν εξαφανίσει η μία την άλλη, αφήνοντας μόνο το φως. Το γιατί δεν συνέβη είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια της φυσικής, όπως αναφέρει το BBC.

Αν, όμως, όλα γύρω μας είναι φτιαγμένα από ύλη, που είναι η αντιύλη;

Για χρόνια, οι φυσικοί προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τις διαφορές τους, για να εξηγήσουν πώς προέκυψε το Σύμπαν. Αν, για παράδειγμα, ένα αντικείμενο από αντιύλη «ανέβαινε» αντί να πέφτει λόγω της βαρύτητας, αυτό θα είχε τινάξει στον αέρα ό,τι γνωρίζουμε για τη φυσική.

Τι ανακάλυψαν οι επιστήμονες στο CERN

Ύλη και αντιύλη ανταποκρίνονται στη βαρύτητα με τον ίδιο τρόπο, ανακάλυψαν οι επιστήμονες στο CERN που επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά πως τα άτομα αντιύλης πέφτουν προς τα κάτω.

Ας δούμε πρώτα τι είναι ύλη και αντιύλη.

Το απλούστερο άτομο ύλης είναι το υδρογόνο που έχει ένα πρωτόνιο, με θετικό ηλεκτρικό φορτίο, στον πυρήνα και ένα ηλεκτρόνιο, με αρνητικό φορτίο, σε τροχιά γύρω από αυτόν. Στην αντιύλη, τα ηλεκτρικά φορτία είναι αντίστροφα.

Επειδή η αντιύλη υπάρχει μόνο φευγαλέα στο Σύμπαν (και στο εργαστήριο στη Γη) η ομάδα των επιστημόνων έπρεπε να την παρασκευάσει σε μια σταθερή και μακράς διάρκειας μορφή.

Στο CERN χρησιμοποίησαν αντιυδρογόνο, που έχει ένα αρνητικά φορτισμένο πρωτόνιο, το αντιπρωτόνιο, στον πυρήνα του και ένα θετικά φορτισμένο ηλεκτρονίο, το ποζιτρόνιο, σε τροχιά γύρω του.

Η συσκευή του CERN πρώτα επιβραδύνει τα αντιπρωτόνια και τα ποζιτρόνια και μετά τα «παγιδεύει» σε ένα μαγνητικό πεδίο για να μην έλθουν σε επαφή με την ύλη και εξαφανιστούν.

Όταν το πεδίο απενεργοποιείται, τα άτομα αντιυδρογόνου απελευθερώνονται και οι αισθητήρες στη συσκευή ανιχνεύουν αν, λόγω της βαρύτητας, έχουν πέσει «πάνω» ή κάτω.

Ορισμένοι θεωρητικοί έχουν προβλέψει ότι η αντιύλη θα μπορούσε να πέσει προς τα «πάνω». Οι περισσότεροι πάντως και κυρίως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας λένε ότι θα πρέπει να συμπεριφέρεται ακριβώς όπως η ύλη και να πέφτει προς τα κάτω.

Οι ερευνητές του CERN επιβεβαίωσαν τώρα, με τον μεγαλύτερο βαθμό βεβαιότητας μέχρι σήμερα, ότι ο Αϊνστάιν είχε δίκιο. Αλλά επειδή η αντιύλη δεν πέφτει προς τα πάνω, δεν σημαίνει ότι πέφτει προς τα κάτω με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό όπως η ύλη.