Εννιά φράσεις που «απαγορεύεται» να λένε οι γονείς στα παιδιά τους

Κάποιες φράσεις που περνούν από γενιά σε γενιά, με σκοπό να “μάθουν” στα παιδιά, τα επηρεάζουν ανεπαίσθητα, αλλά σταθερά τον ψυχισμό τους με ένα πολύ άσχημο τρόπο.

Εμείς, αποφασίσαμε να αναλύσουμε τις πιο συνηθισμένες φράσεις που πρέπει να αποφεύγετε, προκειμένου να επιτρέψετε στα παιδιά σας να γίνουν χαρούμενα, υγιή ψυχικά και γεμάτα αυτοπεποίθηση, σαν ενήλικες.

«Δεν σε πιστεύω»

Οι γονείς θα πρέπει να ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τα παιδιά τους. Άλλωστε, αυτός είναι ο ευκολότερος τρόπος για να γνωρίζετε όλα τα γεγονότα της ζωής του παιδιού σας και να το προστατεύσετε από προβλήματα, όταν προκύπτουν. Εάν αυτό σας ενδιαφέρει, πρώτα απ ‘όλα, είναι πολύ σημαντικό να προσέχετε τα όσα σας λέει και να αντιμετωπίζετε την επιθυμία τους να σας ανοιχτούν με σεβασμό.

Λέγοντας κάτι όπως «Λες ψέματα» ή «Δεν σε πιστεύω», οι γονείς μπορούν να βλάψουν σοβαρά τη σχέση τους με τα παιδιά τους. Ως αποτέλεσμα, το παιδί θα μπορούσε να σταματήσει να σας εμπιστεύεται και να μάθει γρήγορα να είναι μυστικοπαθές και όταν χρειάζεται βοήθεια, δεν θα απευθύνεται πλέον σε εσάς για συμβουλές.

«Φεύγω από αυτό το σπίτι και δε θα επιστρέψω ποτέ»

Οι απειλές οποιουδήποτε είδους δεν είναι ο πιο φιλικός τρόπος επικοινωνίας και δεν συμβάλλουν στην ήρεμη επίλυση μιας σύγκρουσης. Εάν το παιδί σας μαλώνει μαζί σας ή δείχνει ένταση, αυτό είναι ήδη σημάδι ότι είναι αγχωμένο. Οι φράσεις όπως, «Θα αντιμετωπίσεις σοβαρό πρόβλημα» ή «Θα φύγω από αυτό το σπίτι και δεν θα με ξαναδείς», απλώς αυξάνουν τη νευρική του ένταση και κάνουν το παιδί να αισθάνεται ανασφαλές στο σπίτι.

Εάν ο καβγάς κρατήσει περισσότερο από ό,τι περιμένατε και δεν έχετε πλέον αρκετή δύναμη να πείτε κάτι εποικοδομητικό, αντί για απειλές, είναι καλύτερο να ζητήσετε από όλους να ηρεμήσουν και να λήξετε τη συζήτηση αργότερα.

«Δεν θα αλλάξεις ποτέ»

Γενικά, οι ειδικοί συνιστούν να αποφεύγετε λέξεις όπως «πάντα» ή «ποτέ». Η χρήση αυτών των λέξεων κάνει τα παιδιά να αισθάνονται απελπισμένα. Κατηγορίες όπως, «Πάντα τα κάνεις όλα λάθος» ή «Δεν θα αλλάξεις ποτέ» βάζουν το παιδί αυτόματα σε ένα άκαμπτο και αρνητικό ψυχολογικό πλαίσιο, από το οποίο μπορεί να μην μπορεί να βρει τη δύναμη να βγει.

Ως αποτέλεσμα, αυτές οι φράσεις, που συχνά λέγονται ασυνείδητα για να ενθαρρύνουν το παιδί σας να κάνει θετικές αλλαγές, μπορούν να προκαλέσουν το αντίθετο και να οδηγήσουν στην εμμονή μιας ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, που κανένας γονιός δεν θα ήθελε.

«Επειδή το λέω εγώ»

Αυτή είναι ίσως μια από τις πιο κλισέ φράσεις για γονείς. Ωστόσο, δύσκολα μπορεί να ονομαστεί εποικοδομητικό. Γεγονός είναι ότι πρώτον, αυτή η φράση κάνει τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι τα συναισθήματά τους δεν είναι σημαντικά και δεύτερον, δεν τους επιτρέπει να μάθουν το πλαίσιο και να κατανοήσουν την κατάσταση, κάτι που είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουν για τη μετέπειτα ζωή τους.

Για παράδειγμα, τα παιδιά σας παρακαλούν να πάτε στην παιδική χαρά, αλλά πρέπει να πλύνετε τα ρούχα και τα πιάτα. Εάν δεν εξηγήσετε την κατάσταση και απλώς πείτε όχι, θα φαίνεστε σαν ένα κακόβουλο άτομο που δεν θέλει να διασκεδάσει. Αν εξηγήσετε την κατάσταση, τα παιδιά θα καταλάβουν τουλάχιστον ότι αυτό δεν είναι μόνο η ιδιοτροπία σας, ακόμα κι αν στεναχωρηθούν ούτως ή άλλως.

«Θα έπρεπε να το γνώριζες ήδη μόνο σου»

Το να αποκαλείτε το παιδί σας ανόητο ή κάτι παρόμοιο είναι λάθος για μπολλούς λόγους. Πρώτον, ακόμη και τα πιο μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι αυτή είναι μια εξαιρετικά κακή, ακόμη και ταπεινωτική λέξη. Δεύτερον, το να το ακούς αυτό από έναν ενήλικα και ένα άτομο που αγαπάς, είναι διπλά επώδυνο γιατί ο ενήλικας πιθανότατα ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει ο κίνδυνος το παιδί να πάρει αυτές τις λέξεις πολύ σοβαρά, κάτι που μπορεί να το οδηγήσει σε πολλές ανασφάλειες στο μέλλον.

«Είσαι σίγουρο ότι μπορείς να το κάνεις αυτό;»

Οι γονείς που είναι επιρρεπείς στην υπερπροστασία, τείνουν να ζητούν εξηγήσεις, να εκδηλώνουν αμφιβολίες και να επιμένουν να παρέχουν βοήθεια. Προσπαθώντας να κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους, ή ακόμα και αποθαρρύνοντάς τα από το να κάνουν κάποια πράγματα, οι γονείς πιστεύουν ότι έτσι τα προστατεύουν από τον κίνδυνο και την απογοήτευση. Ωστόσο, τα παιδιά το αντιλαμβάνονται με αρνητικό τρόπο, δηλαδή το λαμβάνουν ως έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητες και τα ταλέντα τους. Τελικά, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανασφάλειες και φόβους ανάληψης ευθύνης για οτιδήποτε σημαντικό στο παρόν, αλλά κυρίως το μέλλον.

«Αν φας τη σούπα σου, μπορείς να έχεις και γλυκό»

Αυτό που κάνει αυτή τη φράση επικίνδυνη να προκαλέσει τραύμα σε παιδί, είναι το ότι το κάνει να πιστεύει ότι το υπόλοιπο φαγητό δεν είναι τόσο νόστιμο όσο το γλυκό. Τελικά, το παιδί αρχίζει να νιώθει λιγότερο ικανοποιημένο με το γεύμα του, το οποίο κυριολεκτικά αναγκάζεται να φάει, ακόμα κι αν δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό πριν.

Εάν δεν θέλετε το παιδί σας να αναπτύξει κακές διατροφικές συνήθειες, μην χρησιμοποιείτε το γλυκό ως ανταμοιβή. Αντίθετα, προσπαθήστε να παραμείνετε ουδέτεροι και δώστε στο παιδί σας μια επιλογή, όπως: «Μπορείς να επιλέξεις να έχεις γλυκό όταν επιλέξεις να τελειώσεις το δείπνο σου πρώτα».

«Τι έχεις πάθει?!»

Εάν ένας ενήλικας που εμπιστεύεται το παιδί, του πει ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του, να είστε σίγουροι ότι θα το θυμάται συνέχεια και θα το πιστέψει. Αλλά ο κύριος κίνδυνος αυτής της φράσης είναι ότι είναι αρκετά ευρεία. Αυτό σημαίνει ότι το παιδί θα κάνει στη συνέχεια αυτή την ερώτηση στον εαυτό του, αλλά δεν θα μπορεί να βρει την απάντηση. Ή μπορεί να το ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο, καταλήγοντας βιαστικά στο συμπέρασμα ότι «είναι κακός άνθρωπος». Ως αποτέλεσμα, μπορεί να χρειαστούν πολλά χρόνια θεραπείας για να ξεπεράσουν τελικά αυτή την ανασφάλεια.

«Σιχαίνομαι τη δουλειά μου»

Όλοι έχουν μια κακή μέρα στη δουλειά. Εάν συμβεί αυτό, μπορεί συχνά να επιστρέφουμε σπίτι και να παραπονιόμαστε, για παράδειγμα, στον σύντροφό μας, για το πόσο μισούμε τη δουλειά μας. Μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Ωστόσο, τα παιδιά απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρια. Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν βρει ότι η στάση μας για τη ζωή έχει μεγάλη επίδραση στον καθορισμό της επιτυχίας των παιδιών μας.

Επομένως, το να παραπονιέστε για τη δουλειά σας μπροστά στα παιδιά, μπορεί να τα κάνει να πιστέψουν ότι η εργασία είναι μια τρομερή δραστηριότητα που καταστρέφει τη ζωή σας. Τελικά, είτε θα μεγαλώσουν πιστεύοντας ότι η ενηλικίωση είναι ένας απόλυτος εφιάλτης, είτε δε θα μπορούν να επιλέξουν καθόλου επάγγελμα λόγω των φόβων τους.