Εγκυμοσύνη: Οι παράγοντες που καθορίζουν το μέγεθος του μωρού

Είναι αναμενόμενο «μικροί το δέμας» γονείς, να αποκτούν συνήθως και μικρότερα μωρά.

Κατ’ αντιστοιχία μεγαλόσωμοι γονείς είναι πιθανότερο να αποκτήσουν και μεγαλύτερα μωρά. Θα μπορούσε να πει κανείς, πως το βάρος τρόπον τινά είναι ένα «οικογενές» χαρακτηριστικό.

Ο Δείκτης Μάζας – Σώματος ως ένα βαθμό καθορίζεται από τα γονίδια ενός εκάστου.Σήμερα είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε κάποια από τα γονίδια, που καθορίζουν το BMI.

Σε μία ενδιαφέρουσα μελέτη του 2016, στην οποία ελήφθησαν υπόψη στοιχεία από 30.000 εγκυμοσύνες διαπιστώθηκε, πως γυναίκες, οι οποίες είχαν γενετική προδιάθεση για αυξημένο BMI, γεννούσαν σε γενικές γραμμές μεγαλύτερα μωρά.

Το βάρος των γονέων, όταν γεννήθηκαν

Φαίνεται, πως όσο πιο «μεγαλόσωμα» νεογνά ήταν οι γονείς, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες το βάρος των δικών τους απογόνων να είναι μεγαλύτερο στον τοκετό. Φαίνεται, πως το βάρος της μητέρας, όταν η ίδια γεννήθηκε επηρεάζει σε μεγαλύτερο βαθμό το βάρος του μωρού, από όσο επηρεάζει το δείκτη αυτό το βάρος του πατέρα στη γέννησή του.

Η ηλικία της μητέρας

Στο σημείο αυτό αξίζει να μνημονευθεί μελέτη του 2011, από Ολλανδούς επιστήμονες. Στα πλαίσια της έρευνας αυτής ελήφθησαν υπόψη στοιχεία από 8.568 γυναίκες και των παιδιών τους. Οι συντάκτες της συγκεκριμένης μελέτης συμπέραναν, πως εν συγκρίσει με τις μητέρες με ηλικία μεταξύ των 30 και των 35 ετών, οι νεώτερες μητέρες ήταν πιθανότερο να αποκτήσουν μικρότερα μωρά. Αντίθετα, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας από το ανωτέρω ηλικιακό φάσμα ήταν πιθανότερο να αποκτήσουν μεγαλύτερα μωρά

Η διατροφή της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη

Αν η διατροφή της μητέρας είναι πτωχή σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, τότε είναι πιθανότερο το μωρό να γεννηθεί λιποβαρές, αφού δεν λαμβάνει επαρκείς ποσότητες των συστατικών αυτών μέσω του πλακούντα. «Κλασσικό» είναι το παράδειγμα του «Χειμερινού Ολλανδικού Λιμού του 1945», οπότε και η διατροφή των εγκύων είχε ιδιαίτερα χαμηλή θερμιδική αξία. Το βάρος των νεογνών, που γεννήθηκαν τότε ήταν – όπως θα ανέμενε κανείς – σημαντικά χαμηλότερο.

Το φύλο του μωρού

Τα αγόρια είναι συνήθως κατά τι μεγαλύτερα από τα κορίτσια

Το αν είναι το πρώτο παιδί

Συχνά, τα πρώτα παιδιά γεννιούνται μικρότερα από τα επόμενα

Η ηλικία της κύησης στον τοκετό

Όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία της κύησης στον τοκετό τόσο περισσότερο το μωρό παρέμεινε προστατευμένο μέσα στη μήτρα και τόσο μεγαλύτερο αυτό συνήθως είναι, όταν θα γεννηθεί.

Ο αριθμός των κυοφορούμενων εμβρύων

Τα δίδυμα είναι κατά μέσον όρο μικρότερα από τα μωρά, που γεννιούνται από μονήρεις κυήσεις. Φυσικά, ακόμα μικρότερα είναι και τα τρίδυμα κ.ο.κ..
Τα μωράκια αυτά τείνουν να είναι μικρότερα από τα μωράκια, που μεγαλώνουν μόνα τους μέσα στη μήτρα και βρίσκονται στην ίδια ηλικία της κύησης. Όμως τα δίδυμα (ή τα τρίδυμα κ.ο.κ.) είναι μικρότερα στον τοκετό και διότι κατά μέσον όρο γεννιούνται αρκετά νωρίτερα από τα μωρά των μονηρών κυήσεων.

Παθολογίες της μητέρας

Προεκλαμψία

Χαρακτηρίζεται από την «κλασσική» τριλογία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, των διάχυτων οιδημάτων και της παρουσίας πρωτεΐνης στα ούρα. Πρόκειται για μία παθολογία, της οποίας οι ενδεχόμενες συνέπειες τόσο για τη μητέρα, όσο και για το μωρό είναι συχνά σοβαρές.

Αν και δεν γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια της προεκλαμψίας, φαίνεται, πως αυτή συνδέεται με ατέλειες στο σχηματισμό του πλακούντα. Έτσι ίσως και να εξηγείται η σύνδεση της παθολογίας αυτής με το συχνά μικρό βάρος του μωρού για την ηλικία της κύησης, οπότε και στον τοκετό.

Επιπροσθέτως, η προεκλαμψία προδιαθέτει και για πρόωρο τοκετό. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος του συχνά μικρότερου βάρους των νεογνών στον τοκετό, αν η μητέρα πάσχει από την παθολογία αυτή.

Διαβήτης

Η παθολογία αυτή χαρακτηρίζεται από την καταγραφή ιδιαίτερα υψηλών τιμών του επιπέδου σακχάρου στο αίμα της μητέρας. Τα μωρά των διαβητικών γυναικών τείνουν να είναι βαρύτερα στον τοκετό κατά κύριο λόγον εξαιτίας της υπερβολικής συσσώρευσης υποδόριου λίπους κυρίως στην περιοχή της κοιλιάς τους.

Υπολειπόμενη Ενδομήτρια Ανάπτυξη

Η Υπολειπόμενη Ενδομήτρια Ανάπτυξη χαρακτηρίζεται από ανεπαρκή ροή του αίματος από τη μητέρα στο μωρό, όσο αυτό βρίσκεται ακόμα μέσα στη μήτρα. Συνεπώς, το μωρό δεν αναπτύσσεται με τον αναμενόμενο ρυθμό, ο οποίος και καταγράφεται με τον υπερηχογραφικό έλεγχο.

Τα μωρά, που ενδομητρίως αντιμετώπισαν την κατάσταση αυτή είναι κατά κανόνα μικρότερα από τα μωρά της ίδιας ηλικίας της κύησης, ενώ συνήθως γεννιούνται και πρόωρα. Επομένως, είναι και μικρότερα.