Παιδί
Είναι γεγονός ότι οι μαμάδες και οι μπαμπάδες ασκούν διαφορετικά το ρόλο τους ως γονείς.
Η μαμά δεν είναι μπαμπάς και ο μπαμπάς δεν είναι μαμά σε ό,τι αφορά τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού επισημαίνουν πολλοί παιδοψυχολόγοι που μελετούν τα διαφορετικά στυλ διαπαιδαγώγησης των δύο φύλων.
Οι άνδρες πειθαρχούν λίγο πιο χαλαρά για αυτό και οι γυναίκες επικεντρώνονται στον έξω κόσμο με ατάκες του στυλ: «Δεν θα έπρεπε να το κάνεις αυτό γιατί δε θα άρεσε στους άλλους». Η πειθαρχία της μαμάς τείνει επίσης να είναι πιο επικεντρωμένη στην σχέση της με το παιδί γι’αυτό και εκφράζει απόψεις όπως «Απογοητεύομαι όταν το κάνεις αυτό» ή «Με έκανες πολύ ευτυχισμένη» επισημαίνουν οι ειδικοί.
Οι μπαμπάδες συνήθως δημιουργούν παιχνίδια και καινοτομίες και προσεγγίζουν τα καθήκοντα των παιδιών με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Το κάνουν λιγότερο δομημένα. Οι μαμάδες αρέσκονται στο να δημιουργούν ένα ορισμένο πλαίσιο και δομή ώστε τα παιδιά να έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν σωστά τη δουλειά που τους αναθέτουν.
Αυτό αναπτύσσει αυτοπεποίθηση στα παιδιά, αλλά δε τα ωθεί να γίνουν ανεξάρτητα ή να αντιληφθούν την έννοια των αρμοδιοτήτων τόσο πολύ.
Οπότε, οι γυναίκες φαίνεται ότι υιοθετούν έναν τρόπο διαπαιδαγώγησης που αυξάνει την αυτοπεποίθηση των παιδιών και τα βοηθά να κοινωνικοποιούνται. Οι μπαμπάδες από την άλλη μεριά ωθούν τα παιδιά στο να έχουν ανοχή στην απογοήτευση.
Όπως εξηγούν οι ψυχολόγοι οι άνθρωποι που απογοητεύονται εύκολα δεν καταφέρνουν να ολοκληρώνουν καταστάσεις και δεν προσπαθούν πολύ να φέρουν εις πέρας γεγονότα με τα οποία δεν νιώθουν άνετα. Άρα, είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να μην απογοητεύεται με την πρώτη δυσκολία.
Όταν οι άντρες συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή των παιδιών από πολύ μικρή ηλικία, τα παιδιά τείνουν να έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια λόγου. Τα αγόρια και τα κορίτσια των οποίων οι πατεράδες είναι κοντά τους, χρησιμοποιούν πιο εξειδικευμένες λέξεις και φράσεις όταν αρχίζουν να μιλάνε. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μαμάδες είναι πολύ καλές στο να καταλαβαίνουν ακριβώς τις περίεργες λέξεις των παιδιών, αφού τα ζουν όλη μέρα κι έτσι μπορούν να τους δώσουν αμέσως αυτό που θέλουν.
Αντίθετα, ο πατέρας θα πει λόγου χάρη, «Τι εννοείς;» «Τι θα ήθελες από μένα να κάνω αφού θέλεις χυμό;». Αυτό κάνει το παιδί να προσπαθεί περισσότερο να εκφράσει αυτό που θέλει.
