Εγκυμοσύνη
Μια ομάδα επιστημόνων από το πανεπιστήμιο του Τόκιο υποστηρίζει ότι οι τυχαίες κινήσεις ή αλλιώς κλωτσιές που κάνουν τα έμβρυα μέσα στη μήτρα, βοηθούν την ανάπτυξή τους.
Προφανώς, ενισχύουν την ανάπτυξη του αισθητηριο-κινητικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει τον συντονισμό χεριού-ματιού ενός ατόμου.
Από τη γέννηση, ακόμη και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τα βρέφη αρχίζουν να κλωτσάνε και να κινούνται φαινομενικά χωρίς στόχο ή εξωτερική διέγερση.
Η ανακάλυψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες ιατρικές θεραπείες
Οι ερευνητές συνδύασαν λεπτομερή καταγραφή κίνησης νεογνών και βρεφών με ένα μυοσκελετικό μοντέλο υπολογιστή. Αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να αναλύσουν την επικοινωνία μεταξύ των μυών και της αίσθησης σε ολόκληρο το σώμα.
Βρήκαν μοτίβα μυϊκής αλληλεπίδρασης που αναπτύσσονταν με βάση την τυχαία διερευνητική συμπεριφορά των μωρών. Αργότερα τους βοήθησε να κάνουν διαδοχικές κινήσεις.
Η ανακάλυψη θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στη δημιουργία θεραπειών για μια σειρά από νευροεκφυλιστικές διαταραχές. Αυτές κυμαίνονται από κράμπες και σπασμούς έως πολλαπλή σκλήρυνση, τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού, νόσο των κινητικών νευρώνων, ακόμη και εγκεφαλική παράλυση.
Οι εκατοντάδες νευρώνες που ελέγχουν κάθε μυ συγχρονίζονται στο έμβρυο για να δημιουργήσουν ισχυρές συσπάσεις που ενεργοποιούν τους “αισθητήρες”.
Η καλύτερη κατανόηση του αισθητικο-κινητικού συστήματος -όταν αυτό αναπτύσσεται- θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρώιμες διαγνώσεις και πιο αποτελεσματικές θεραπείες. Επί του παρόντος, υπάρχουν περιορισμένες γνώσεις σχετικά με το πώς τα μωρά μαθαίνουν να κινούν το σώμα τους.
“Προηγούμενη έρευνα για την αισθητηριο-κινητική ανάπτυξη έχει επικεντρωθεί σε κινητικές ιδιότητες, μυϊκές δραστηριότητες που προκαλούν κίνηση σε μια άρθρωση ή σε ένα μέρος του σώματος”, λέει ο βοηθός καθηγητής της έρευνας.
“Ωστόσο, η μελέτη μας επικεντρώθηκε στην μυϊκή δραστηριότητα και τα αισθητήρια σήματα εισόδου για ολόκληρο το σώμα. Συνδυάζοντας ένα μυοσκελετικό μοντέλο και μια νευροεπιστημονική μέθοδο, διαπιστώσαμε ότι οι αυθόρμητες κινήσεις, οι οποίες φαίνεται να μην έχουν ξεκάθαρο σκοπό, συμβάλλουν στη συντονισμένη αισθητικο-κινητική ανάπτυξη”.
Τα μωρά μαθαίνουν να κινούνται με το να “περιπλανώνται” στον χώρο
Τα ευρήματα βασίζονται σε καταγραφές των κινήσεων των αρθρώσεων 12 υγιών νεογνών ηλικίας μικρότερης των 10 ημερών και 10 μικρών βρεφών που ήταν περίπου τριών μηνών.
“Μας εξέπληξε το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της αυθόρμητης κίνησης, οι κινήσεις των βρεφών έδειχναν… περιπλάνηση. Ονομάσαμε αυτό το φαινόμενο αισθητικο-κινητική περιπλάνηση”.
“Συνήθως θεωρείται ότι η ανάπτυξη του αισθητιριο-κινητικού συστήματος εξαρτάται γενικά από την εμφάνιση επαναλαμβανόμενων αισθητιριο-κινητικών αλληλεπιδράσεων, που σημαίνει ότι όσο περισσότερο κάνετε την ίδια ενέργεια τόσο πιο πιθανό είναι να την μάθετε και να τη θυμάστε.
Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας υποδήλωναν ότι τα βρέφη αναπτύσσουν το δικό τους αισθητηρι-οκινητικό σύστημα με βάση την εξερευνητική συμπεριφορά ή την περιέργεια, επομένως δεν επαναλαμβάνουν απλώς την ίδια ενέργεια, αλλά μια ποικιλία ενεργειών. Επιπλέον, τα ευρήματά μας παρέχουν μια εννοιολογική σύνδεση μεταξύ των πρώιμων αυθόρμητων κινήσεων και της αυθόρμητης νευρωνικής δραστηριότητας”.
Πότε αρχίζουν τα μωρά να… περιπλανώνται στην μήτρα;
Οι περισσότερες έγκυες γυναίκες αρχίζουν να αισθάνονται το μωρό τους να κινείται μεταξύ 4 και 8 μηνών κύησης.
Προηγούμενες μελέτες σε ανθρώπους και ζώα έχουν δείξει ότι η κινητική συμπεριφορά περιλαμβάνει ένα μικρό σύνολο πρωτόγονων προτύπων μυϊκού ελέγχου. Μπορούν συνήθως να παρατηρηθούν σε ειδικές ή κυκλικές κινήσεις, όπως το περπάτημα ή η έκταση για να πιάσουμε κάτι.
Τα τελευταία αποτελέσματα υποστηρίζουν τη θεωρία ότι τα νεογέννητα και τα βρέφη μπορούν να αποκτήσουν δεξιότητες συντονισμού μέσω αυθόρμητων κινήσεων ολόκληρου του σώματος χωρίς ρητό σκοπό ή εργασία. Ακόμη και μέσω της αισθητιριο-κινητικής περιπλάνησης, τα μωρά εμφάνισαν αύξηση στις συντονισμένες κινήσεις ολόκληρου του σώματος και στις προληπτικές κινήσεις.
Ο καθηγητής Kanazawa σχεδιάζει τώρα να εξετάσει το πώς η αισθητηριο-κινητική περιπλάνηση επηρεάζει την μετέπειτα ανάπτυξη, όπως το περπάτημα, μαζί με πιο σύνθετες συμπεριφορές και υψηλότερες γνωστικές λειτουργίες.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences.
