Η Johanna Mazibuko, η οποία ζει στη Νότια Αφρική, ισχυρίζεται ότι έγινε 128 ετών την περασμένη εβδομάδα και ίσως είναι η γηραιότερη εν ζωή γυναίκα.

Η υπερήλικας γεννήθηκε σε μια φάρμα καλαμπολιού στο Ottosdal και είναι η μεγαλύτερη από τα 12 αδέλφια της, τρία από τα οποία ζουν ακόμη και σήμερα.

Παρά το γεγονός ότι είναι αναλφάβητη, δήλωσε στο τοπικό πρακτορείο News24: «Ζούσαμε τόσο καλά στις φάρμες. Δεν υπήρχαν προβλήματα».

Αν και δυσκολεύεται να θυμηθεί καλά τα παιδικά της χρόνια, θυμάται την εποχή που υπήρχε μια προσβολή από ακρίδες στα αγροκτήματα.

Η ίδια είπε συγκεκριμένα: «Υπήρχαν αυτές που μπορούσαμε να πιάσουμε και να φάμε. Ήταν σαν να τρως κρέας. Τις τηγανίζαμε και τις τρώγαμε έτσι, μόνες τους».

Η εντυπωσιακή γιαγιά λέει πως η υγιεινή διατροφή της με φρέσκο γάλα και άγριο σπανάκι τη βοήθησε να φτάσει στα 128 της χρόνια – δύο πράγματα που άρχισε να τρώει από παιδί.

«Τώρα, τρώω σύγχρονο φαγητό. Το έχω συνηθίσει, αλλά μου λείπει το φαγητό με το οποίο μεγάλωσα», είπε.

Η Johanna παντρεύτηκε έναν ηλικιωμένο χήρο ονόματι Stawana Mazibuko σε ηλικία που δεν θυμάται. «Παντρεύτηκα έναν μεγαλύτερο άνδρα. Η πρώτη του σύζυγος είχε πεθάνει. Ήταν ένας ανεξάρτητος άνθρωπος. Είχε μια άμαξα με άλογα και αγελάδες. Αρμέγαμε τις αγελάδες και έφτιαχνα βούτυρο για να το πουλήσω. Αυτός ο άντρας μου φερόταν πολύ καλά και με έκανε να ξεχάσω τη ζωή μου πριν από αυτόν. Δεν μου έλειπε τίποτα».

Απέκτησε επτά παιδιά με τον Stawana, δύο από τα οποία ζουν σήμερα.

Εκτός από τα δύο παιδιά της, η Johanna μπορεί να υπερηφανεύεται για περίπου 50 εγγόνια και δισέγγονα.

Αφού παντρεύτηκε, η Johanna κέρδιζε τα προς το ζην κάνοντας οικιακές εργασίες για ιδιοκτήτες αγροκτήματος.

">

Η Johanna είναι λίγο βαρήκοη αυτές τις μέρες, αλλά μπορεί ακόμα να βλέπει. Μπορεί ακόμη να κινείται μέσα στο σπίτι, αν και μόνο με βοήθεια.

«Το σώμα μου είναι άκαμπτο. Όταν περπατάω, περπατάω σαν παιδί. Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν πάνω κάτω στους δρόμους, απλώς παρακολουθώ από το παράθυρό μου και εύχομαι να μπορούσα να είμαι σαν αυτούς», είπε η ίδια.

Η γυναίκα που φροντίζει την Johanna, Thandiwe Wesinyana, ζει μαζί της από το 2001.

«Δεν μπορώ να κοιμηθώ όταν δεν είμαι δίπλα της. Όταν επιστρέφω, θα πει κι εκείνη ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Λέει ότι απλά κάθεται δίπλα στο παράθυρο κοιτάζοντας την πύλη και αναρωτιέται πότε θα επιστρέψω» λέει η Thandiwe.