Eggshell parenting: Ποια είναι η συμπεριφορά που οδηγεί στις σχέσεις γονιών και παιδιών στα άκρα

Οι γονείς είναι λογικό να έρθουν σε σύγκρουση με τα παιδιά τους και μερικές φορές να υπερβάλλουν, ωστόσο οι ειδικοί τονίζουν ότι η συμπεριφορά eggshell parenting μπορεί να οδηγήσει τη σχέση στα άκρα.

Όπως αναφέρει η ΕΡΤ, ο όρος επινοήθηκε από την κλινική ψυχολόγο Dr. Kim Sage και προέρχεται από το να «πατάει κανείς πάνω σε τσόφλια αυγών» (walking on eggshells), μια περιγραφή του πώς μπορεί να αισθάνεται ένα παιδί όταν βλέπει τον γονιό του να περνάει από τη χαρά στην οργή μέσα σε μια στιγμή για λόγους που δεν είναι προφανείς.

«Είναι σημαντικό να συζητήσουμε για το eggshell parenting, πέρα από την αυξανόμενη δημοτικότητά του στο TikTok, επειδή πολλοί γονείς δεν συνειδητοποιούν ότι ανατρέφουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο», λέει ο Zishan Khan, M.D., πιστοποιημένος ψυχίατρος παιδιών, εφήβων και ενηλίκων στο Mindpath Health. «Από την επαγγελματική μου εμπειρία, κανείς δεν επιλέγει να ακολουθήσει μια τέτοιου είδους γονεϊκότητα – απλώς έτσι είναι».

Σύμφωνα με το Psychology Today, ο συναισθηματικός συντονισμός και όχι οι λεκτικές δεξιότητες καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, από την επιλογή των λέξεων μέχρι τον τόνο της φωνής μας.

Λόγω της ασυνείδητης, αυτόματης διαδικασίας του συναισθηματικού συντονισμού, τα παιδιά είναι οδυνηρά ευαίσθητα στην ατμόσφαιρα που επικρατεί μεταξύ των γονέων τους, ακόμη και αν δεν σας ακούσουν ποτέ να λέτε μια σκληρή λέξη ο ένας στον άλλον.

Όταν αντιλαμβάνονται αρνητικά και κυμαινόμενα συναισθήματα, αισθάνονται ανασφαλή και επιφυλακτικά στο σπίτι, το μοναδικό μέρος όπου θα έπρεπε να αισθάνονται ασφαλή.

Η βάση του είναι η απρόβλεπτη συμπεριφορά. «Όταν ένας γονιός έχει την τάση να πηγαίνει από το 0 στο 60 σε μια στιγμή, ή -ακόμα χειρότερα- φαίνεται να πυροδοτείται από πράγματα που δεν είναι καθόλου προφανή στο παιδί, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί μπορεί να υπάρξει αρνητικός αντίκτυπος σε ένα παιδί που εκτίθεται συνεχώς σε αυτό», λέει ο Dr. Khan.

Παραδείγματα

Ας δούμε μερικά παραδείγματα αυτής της γονεϊκής συμπεριφοράς: Το να επαινεί ένας γονιός το παιδί του για τις καλές επιδόσεις του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα στίβου και να το επικρίνει αργότερα επειδή δεν πήγε πιο γρήγορα.

Το να χρησιμοποιεί απειλές για να αναγκάσειτο παιδί του να κάνει αυτό που θέλει, όπως το να λέει ότι θα το πετάξει έξω από το σπίτι αν αποκτήσει έναν συγκεκριμένο τύπο χτενίσματος. Το να συγχαίρει το παιδί του για το πώς τα πήγε σε ένα τεστ μόλις γυρίζει από το σχολείο, και μετά το δείπνο να το βρίζει επειδή δεν πήρε καλύτερο βαθμό.

Τα παιδιά συχνά δεν αναγνωρίζουν την κακοποιητική συμπεριφορά, αλλά τους προκαλεί βλάβη. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό οι συμπεριφορές ενός eggshell γονέα να προκλήθηκαν από το γεγονός ότι ανατράφηκε και ο ίδιος με τον ίδιο τρόπο από τους φροντιστές του.

«Αυτή η απρόβλεπτη συμπεριφορά προκαλεί σύγχυση, στέλνει μπερδεμένα μηνύματα και δεν παρέχει στο παιδί συνεπές καθρέφτισμα, κάτι που χρειάζεται το παιδί από τον φροντιστή για να νιώθει ασφάλεια, σιγουριά και κατανόηση», λέει η Hindell.

«Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τέτοιους γονείς ζουν σε μια κατάσταση χρόνιας και επίμονης μη προβλεψιμότητας από τους κύριους φροντιστές τους», λέει η Hindell. «Νιώθουν την αστάθεια του περιβάλλοντός τους και τείνουν να κατηγορούν τον εαυτό τους για αυτήν, αντί να κατανοούν ότι έχουν έναν ασταθή γονέα».

Οι επιπτώσεις στα παιδιά

Aυτή η γονεϊκή συμπεριφορά μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμες δυσκολίες για τα παιδιά, όπως άγχος, κατάθλιψη και ασταθής διάθεση.

Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα των παιδιών σε μια τέτοια οικογένεια είναι η κατάθλιψη. Αλλά τα σημάδια μπορεί να σας ξεγελάσουν- η παιδική κατάθλιψη μοιάζει διαφορετική από την ενήλικη εκδοχή της με θλίψη, απόσυρση ή κατήφεια.

Στα παιδιά, η διαταραχή μοιάζει με χρόνια πλήξη.

Τα παιδιά κανονικά έχουν υψηλά επίπεδα ενδιαφέροντος, απόλαυσης και ενθουσιασμού. Αν το παιδί σας δεν ενδιαφέρεται για τα πράγματα για τα οποία ενδιαφέρονται συνήθως τα παιδιά και είναι σπάνια ενθουσιασμένο, πιθανόν να έχει κατάθλιψη.

Πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο, παρουσιάζουν επιθετικές τάσεις, υπερκινητικότητα και είτε υψηλή συναισθηματική ένταση -θυμό, ευερεθιστότητα ή συχνό κλάμα που φαίνεται να έρχεται από το πουθενά- είτε το ακριβώς αντίθετο: καθόλου συναισθήματα.

Στην τελευταία κατάσταση, μπορεί να μοιάζουν με παιδάκια από πέτρα – θα μπορούσατε να τεμαχίσετε ένα κουτάβι μπροστά τους και δεν θα τους ένοιαζε. Έχουν απενεργοποιήσει κάθε συναίσθημα για να αποφύγουν τον πόνο του να περπατούν επάνω σε τσόφλια αυγών.

Μεγαλώνοντας, τα παιδιά που μεγάλωσαν σε μια τέτοια ατμόσφαιρα κινδυνεύουν να γίνουν πικρόχολοι, θυμωμένοι και συναισθηματικά κακοποιητικοί ενήλικες.