Ως «υβριστοφιλία» ορίζεται η αναγνωρισμένη ψυχική κατάσταση κατά την οποία κάποιος -σχεδόν πάντα γυναίκα– νιώθει έντονη σεξουαλική έλξη από έναν άνδρα που έχει διαπράξει στυγερά εγκλήματα.

Τι είναι η υβριστοφιλία

Οι περισσότερες σύγχρονες γυναίκες θα συμφωνούσαν ότι θέλουν έναν άνδρα ευαίσθητο και με ενσυναίσθηση, γενναιόδωρο, ανιδιοτελή και ευγενικό.

Γιατί, λοιπόν, κάθε φορά που ένας άνδρας αποκτά φήμη για αφάνταστα βάναυσα εγκλήματα βιασμού, δολοφονίας και βασανιστηρίων, οι γυναίκες -ή τουλάχιστον κάποιες από αυτές- γοητεύονται όλο και περισσότερο;

Τι συμβαίνει με τις γυναίκες που όχι μόνο στέλνουν γράμματα σε διαβόητους δολοφόνους, αλλά τους ερωτεύονται και μερικές φορές τους παντρεύονται; Όσο πιο ειδεχθές είναι το έγκλημα, τόσο πιο πιθανό είναι ένας κρατούμενος να λάβει γράμματα από γυναίκες θαυμάστριες.

«Οι έγκλειστοι με μεγάλη φήμη έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον», δήλωσε ο υπαστυνόμος Σαμ Ρόμπινσον, εκπρόσωπος της φυλακής Σαν Κουέντιν. «Προσπάθησα να το καταλάβω αυτό, αλλά δεν έχω απάντηση».

">

Η «υβριστοφιλία» είναι μια αναγνωρισμένη ψυχιατρική κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο -συνήθως γυναίκα- αισθάνεται έντονη σεξουαλική επιθυμία για έναν άνδρα γνωστό για εγκλήματα που η κοινωνία θεωρεί αποκρουστικά. Είναι, επίσης, γνωστή ως «σύνδρομο Μπόνι και Κλάιντ» και μπορεί να εκδηλωθεί με παθητικές ή επιθετικές μορφές.

Οι παθητικοί υβριστόφιλοι αποφεύγουν την εγκληματικότητα και συνήθως καλλιεργούν μια ασφαλή σχέση, ενώ ο εραστής-αγόρι τους είναι κρυμμένος πίσω από τα κάγκελα. Έχουν την τάση να αυταπατώνται και να πιστεύουν ότι ο θανατοποινίτης αρραβωνιαστικός τους είναι εντελώς αθώος, και ακόμη και αν δεν είναι, είναι σίγουροι ότι δεν θα τους έκανε ποτέ κακό.

Η έλξη τους είναι περισσότερο του τύπου της φροντίδας, καθώς νιώθουν συμπάθεια για το μοναχικό και άδικα κατηγορούμενο «αγόρι» που είναι παγιδευμένο πίσω από τα κάγκελα.

Από την άλλη, οι επιθετικοί υβριστόφιλοι έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι γοητεύονται στην ιδέα ενός βίαιου, δολοφονικού κακοποιού. Συχνά είναι συνένοχοι στα εγκλήματα των εραστών τους και θα τους βοηθήσουν ακόμη και να κρύψουν πτώματα ή να καταστρέψουν στοιχεία.

Η ασθένεια αναγνωρίζεται ως δυνητικά θανατηφόρα διαταραχή, με το βιβλίο «Dream Lovers: Women Who Marry Men Behind Bars» να περιγράφει λεπτομερώς τη θλιβερή περίπτωση δύο Αυστραλών γυναικών, της Avril και της Rose, οι οποίες εγκατέλειψαν τους μακροχρόνιους γάμους τους επειδή ήταν «βαρετοί» και ερωτεύτηκαν δύο κατάδικους -έναν κλέφτη και έναν άνδρα που είχε σκοτώσει την προηγούμενη σύζυγό του.

Μια εβδομάδα μετά την αποφυλάκισή του, ο εραστής της Avril (ο κλέφτης) τη χτύπησε μέχρι θανάτου με ένα σφυρί. Και ο φίλος της Ρόουζ -για τον οποίο διακήρυττε με θάρρος ότι «δεν φοβάμαι»- στάλθηκε πίσω στη φυλακή αφού προσπάθησε να της κόψει το αυτί και να της βγάλει τα δόντια με μια τανάλια.

Τι προκαλεί την υβριστοφιλία

Οι ψυχολόγοι έχουν συγκλίνει σε μια σειρά από εικασίες για το τι προκαλεί τη διαταραχή. Ένα διαδεδομένο θέμα είναι ότι σε έναν κόσμο όπου οι ρόλοι και η αξία των ανδρών μειώνονται, ο κατά συρροήν δολοφόνος ενεργοποιεί αρχαία ένστικτα και αντιπροσωπεύει ένα είδος ηρωικά προμηθεϊκού όντος, τον άλφα άνθρωπο των σπηλαίων, του οποίου η ικανότητα στη βιαιότητα αποδεικνύει ότι θα μπορούσε να προστατεύσει μια γυναίκα και τους απογόνους της.

Αν και τα «καλά παιδιά» μπορεί να φαίνονται επιθυμητά σε έναν κόσμο υψηλής τεχνολογίας, δεν θα παρείχαν μεγάλη προστασία όταν υπάρχει μια τίγρης με δόντια δίπλα από την πόρτα της εκάστοτε γυναίκας.

Η Sheila Isenberg, συγγραφέας του βιβλίου «Women Who Love Men Who Kill», λέει ότι οι γυναίκες έλκονται από τους άνδρες που είναι αρκετά τολμηροί ώστε να κάνουν πράξη την οργή τους. «Ακόμα κι αν αρνείται την ενοχή του, είναι η ικανότητά του να δολοφονεί που την ελκύει. Εκείνος ενήργησε με βάση την οργή του, όσο ακατάλληλα και αν ήταν. [Η γυναίκα] δεν θα μπορούσε ποτέ να δράσει με την οργή της. Έτσι, ο φόνος [του] είναι φόνος [της]».

Η ιατροδικαστική ψυχολόγος Katherine Ramsland αναφέρει μερικούς από τους λόγους που έχουν χρησιμοποιήσει οι υβριστόφιλοι για να εξηγήσουν τα κίνητρά τους.

Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν έναν άνθρωπο τόσο σκληρό και ισχυρό όσο ένας κατά συρροή δολοφόνος, ενώ άλλοι «βλέπουν» το μικρό αγόρι που ήταν κάποτε ο δολοφόνος και προσπαθούν να το αναθρέψουν. Υπάρχουν και κάποιοι, λίγοι, που ελπίζουν να μοιραστούν τα φώτα της δημοσιότητας ή να κάνουν συμφωνία για ένα βιβλίο ή μία ταινία.