Ιστορία
Μια εξερεύνηση στο βυθισμένο αντιτορπιλικό «ΥΔΡΑ» πραγματοποίησε μια ομάδα σπηλαιοδυτών.
Πρόκειται για ένα πλοίο του Πολεμικό Ναυτικού που βυθίστηκε έπειτα από σκληρή μάχη με τα γερμανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα της Luftwaffe, στις 21 Απριλίου του 1941, στον Σαρωνικό Κόλπο, κοντά στην Αίγινα.
Oι σπηλαιοδύτες περιγράφουν την εξερεύνησή τους:
«Τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει καταδυθεί σε αρκετά ναυάγια στην Ελλάδα και το ΥΔΡΑ ήταν ένα ακόμη ναυάγιο το οποίο ήθελε η ομάδα να επισκεφτεί. Ο Αντώνης Γράφας πολύ καλός φίλος της ομάδας και γνωστός για την εξερεύνηση και ταυτοποίηση ναυαγίων στις Ελληνικές θάλασσες τα τελευταία 25 χρόνια γνώριζε το ακριβές σημείο του ναυαγίου και μας μετέφερε για να πραγματοποιηθεί η κατάδυση.
Το πλοίο έχει βυθιστεί σε αμμώδη βυθό σε βάθος 70 μέτρων κοντά στο νησί Λαγούσα. Οι δύτες κατεβαίνοντας την γραμμή κατάδυσης στο ναυάγιο είδαν την ορατότητα να χάνεται γρήγορα με το τοπίο να σκοτεινιάζει μετά τα πρώτα 30 μέτρα βάθους. Οι καιρικές συνθήκες επίσης που ήταν μια συννεφιασμένη ημέρα δεν βοήθησαν από αυτή την άποψη. Υπήρχε ένα ελαφρύ ρεύμα στην επιφάνεια και μεταξύ των 30 και 50 μέτρων βάθους.
Φτάνοντας στον βυθό της θάλασσας οι δύτες έγιναν μάρτυρες του ναυαγίου του Αντιτορπιλικού ΎΔΡΑ σε όλο του το μεγαλείο. Το ΥΔΡΑ ακουμπά στο βυθό με την δεξιά του πλευρά η πλώρη του είναι άθικτη ενώ η πρύμνη του μέχρι και το κομοδέσιο είναι σχεδόν κατεστραμμένη. Μετά από περαιτέρω έρευνα και μαγνητοσκόπηση του ναυαγίου, μπορεί να ειπωθεί ότι από το μέσο έως το πρυμναίο τμήμα του είναι κατακερματισμένο σε πολλά τμήματα, ενώ το τμήμα από το μεσοκάραβο έως την πλώρη είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση, αν και είναι εμφανείς οι ενδείξεις της καταστροφής από την επίθεση και η επακόλουθη βύθιση.
Το ναυάγιο όπως διακρίνεται και στο βίντεο έχει καλυφθεί από θαλάσσιους οργανισμούς ενώ αποτελεί πλέον καταφύγιο για πολλούς από τους κατοίκους του βυθού. Μια φοβερή κατάδυση σε ένα ιστορικό ναυάγιο του άλλοτε περήφανου Αντιτορπιλικού Ύδρα και του πληρώματος του που πολέμησαν την ναζιστική εισβολή με γενναιότητα και ηρωισμό. Ο συνολικός χρόνος βυθού των 25 λεπτών επιτεύχθηκε με μείγματα ηλίου – trimix προτού οι δύτες ξεκινήσουν την ανάδυση τους και την απαραίτητη αποσυμπίεση με μείγματα εμπλουτισμένου οξυγόνου – nitrox ώστε να αναδυθούν με ασφάλεια στην επιφάνεια. Ο συνολικός χρόνος κατάδυσης ήταν 80 λεπτά.
Οι μεγαλύτερες δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει η ομάδα ήταν η χαμηλή ορατότητα, το δυνατό ρεύμα, αλλά και η ναυσιπλοΐα στην επιφάνεια αφού το ναυάγιο βρίσκεται κοντά στην ρότα των πλοίων που κατευθύνονται από και προς τα νησιά του Αργοσαρωνικού».
Το αντιτορπιλικό «ΥΔΡΑ»
Το αντιτορπιλικό είχε μήκος 92,3 μέτρα και το εκτόπισμά του ήταν 1350 τόνοι. Η πρόωσή του πλοίου γινόταν με ατμοστρόβιλους 52.000 ίππων. Μπορούσε να φτάσει ταχύτητα 40 κόμβων. Επίσης να μεταφέρει και να ποντίζει έως και 40 νάρκες.
Μετά τον εκσυγχρονισμό του πλοίου ήταν εξοπλισμένο με: Τρία πυροβόλα των 120 χλστ., τρία αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 χλστ., δύο oerlikon των 20 χλστ., τρεις σωλήνες τορπιλών 21 ιντσών, ανθυποβρυχιακός μηχανισμός τύπου 127, πυροκροτητής βόμβας βάθους και δύο εκτοξευτές βομβών.
Με συνολικό πλήρωμα 166 ατόμων ήταν ένα από τα τέσσερα αντιτορπιλικά (ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ, ΣΠΕΤΣΑΙ ΚΑΙ ΨΑΡΑ) που παρήγγειλε η Ελληνική Κυβέρνηση από τα ιταλικά ναυπηγεία το 1930 και παρέλαβε το 1933.
Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του 1940-41, που περιλάμβαναν πολλές συνοδείες νηοπομπών, και στην πρώτη επιδρομή στο στενό του Οτράντο (14-15 Νοεμβρίου 1940).
Βυθίστηκε στις 22 Απριλίου 1941 μετά από γερμανική αεροπορική προσβολή κοντά στο νησί Λαγούσα στον Αργοσαρωνικό. Κατά την επιδρομή αυτή σκοτώθηκαν 4 Αξιωματικοί, 11 Υπαξιωματικοί και 27 ναύτες μεταξύ αυτών και ο Διοικητής Θ. Πεζόπουλος και ο Ύπαρχος Λ. Βλαχάβας.
Η Βύθιση του πλοίου το 1941
Από τις αρχές Απριλίου ο πόλεμος είχε εισέλθει σε μια νέα φάση με το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να αντιμετωπίζει έναν εχθρό με συντριπτική υπεροχή αέρος. Το ναυτικό αναγκάστηκε να λάβει μια αμυντική στάση δεχόμενο μεγάλες απώλειες, αλλά είχε και την ευκαιρία να πολεμήσει επιδεικνύοντας μεγάλο ηρωισμό. Η συνεχής επίθεση της γερμανικής αεροπορίας σήμαινε ότι τα πλοία δεν ήταν ασφαλή να ελλιμενιστούν στα κύρια λιμάνια της Ελευσίνας και των Μεγάρων.
Επομένως από τη νύχτα της 13ης Απριλίου 1941 τα περισσότερα πλοία διατάχθηκαν να διασκορπιστούν ανά ζεύγη στον Σαρωνικό.
Στις 21 Απριλίου λόγω της ασταμάτητης αεροπορικής επίθεσης της γερμανικής Luftwaffe το ΥΔΡΑ μαζί με άλλα Αντιτορπιλικά έπλευσαν στον Σαρωνικό προσπαθώντας να αποφύγουν τον εντοπισμό. Το πλοίο είχε λάβει εντολή να βρίσκεται στο νησί Φλέβες στις 19:00 της 22ας Απριλίου για να συναντήσει το φορτηγό πλοίο Μαριμέσκ και το υποβρύχιο Παπανικολής και να πλεύσει στη Σούδα της Κρήτης.
Στις 17:30 την ίδια μέρα καθώς έπλεε δίπλα στο νησί της Αίγινας εντοπίστηκε από εχθρικό αναγνωριστικό αεροπλάνο. Για να ξεγελάσει τον εχθρό άλλαξε την πορεία του αντίθετα προς τα Μέθανα και όταν το αεροσκάφος εξαφανίστηκε επέστρεψε στην αρχική πορεία προς το νησί Φλέβες.
Λίγο αργότερα από τον Βορρά εμφανίστηκε ένας μεγάλος σχηματισμός εχθρικών αεροσκαφών, περίπου 70 στον αριθμό. Ο μισός σχηματισμός περίπου 35 αεροσκάφη κατευθύνθηκε προς το πλοίο.
Σήμανε γενικός συναγερμός όλοι διατάχθηκαν να λάβουν θέσης μάχης και η Ύδρα έπλευσε με τη μέγιστη ταχύτητα αποφεύγοντας τις εχθρικές βόμβες ενώ παράλληλα με τα αντιαεροπορικά πυροβόλα της έβαλε εναντίον του εχθρού. Κατάφερε να αποκρούσει πολλές επιθέσεις πριν κρατήσουν οι μηχανές και το πλοίο λόγω του βομβαρδισμού άρχισε να παίρνει νερό.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των επιζώντεων αξιωματικών, αν και το πλοίο βλήθηκε από τα εχθρικά πολυβόλα, καμία βόμβα δεν έφερε άμεσο πλήγμα στο πλοίο. Οι εκρήξεις ήταν σε κοντινή απόσταση από το πλοίο και προκάλεσαν πολλές ρωγμές στο κύτος, με συνέπεια να να πλημμυρίσουν τα διαμερίσματα των πλοίων.
Όταν οι επιτιθέμενοι ήταν σίγουροι ότι το πλοίο είχε τεθεί εκτός μάχης και επρόκειτο να βυθιστεί, διέκοψαν την επίθεσή τους. Τη βύθιση του πλοίου παρακολούθησαν πολλοί κάτοικοι των νησιών Αίγινα, Σαλαμίνα αλλά και από την Αθήνα που έστειλαν πολλά σκάφη για να περισυλλέξουν τους επιζώντες που είχαν εγκαταλείψει το πλοίο. Κάποιοι κατάφεραν να φτάσουν στο νησί Λαγούσα και παρέμειναν εκεί μέχρι να φτάσει η διάσωση.
