Κέλερ: «Η ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη όλων»

Η Ελεν Κέλερ γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στον Αμερικανικό Νότο, το 1880. Όταν ήταν 19 μηνών, μια αιφνίδια ασθένεια της στέρησε για πάντα το φως και την ακοή της, αφήνοντάς την ένα «αγρίμι», που αδυνατούσε να κατανοήσει τον κόσμο γύρω της…

Μέχρι που οι γονείς της προσέλαβαν μια ειδικά εκπαιδευμένη δασκάλα, ικανή να διδάξει στο 7χρονο πλέον παιδί τους, τρόπους και μεθόδους συνεννόησης και κατανόησης του γύρω κόσμου. Και έτσι στην ανθρωπότητα ανέτειλε η μεγάλη συγγραφέας, δασκάλα και αγωνίστρια Ελεν Κέλερ, που δαπάνησε τη μακρά ζωή της βοηθώντας συνανθρώπους της με παρόμοια προβλήματα να γνωρίσουν και αυτοί τον κόσμο!

«Αν είναι αλήθεια ότι το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε τα Ελληνικά είναι το βιολί της σκέψης». Λόγια βαρύνοντα μιας ξεχωριστής γυναίκας του προηγούμενου αιώνα, η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία αφενός για τη δύναμη της θέλησής της – γεννήθηκε τυφλή και κωφάλαλη, αλλά κατάφερε να γίνει σπουδαία συγγραφέας και αγωνίστρια – αφετέρου για τον αδιαπραγμάτευτο φιλελληνισμό της.

Η Κέλερ γεννήθηκε στο κτήμα Άιβι Γκριν στην Τασκάμπια της Αλαμπάμα από τους Αρθουρ και την Κέτι Κέλερ, με καταγωγή από τη Γερμανία. Η Κέλερ δεν γεννήθηκε τυφλή και κωφάλαλη- αυτό έγινε μετά τους 19 μήνες και αφού απέκτησε μια ασθένεια που πιθανότατα ήταν οστρακιά ή μινιγγίτιδα.

Εκτοτε, η μόνη της παρέα ήταν η Μάρθα Ουάσινγκτον, η εξάχρονη κόρη του μάγειρα, που μπόρεσε να δημιουργήσει μια νοηματική γλώσσα γι’ αυτήν – στην ηλικία των επτά ήξερε εξήντα νοήματα για να επικοινωνεί με την οικογένειά της. Σύμφωνα με τον σοβιετικό κωφάλαλο και τυφλό ψυχολόγο Meshcheryakov, η φιλία της Martha και η διδασκαλία της ήταν ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της Κέλερ.

Το 1886, η μητέρα της, εμπνευσμένη από μια αφήγηση του Τσαρλς Ντίκενς, την οποία είχε διαβάσει και η οποία αφορούσε την επιτυχημένη διδασκαλία ενός κωφού και τυφλού παιδιού, της Λάουρα Μπρίτζμαν, έστειλε την νεαρή τότε Ελεν, συνοδευόμενη από τον πατέρα της, να συμβουλευτούν τον δρ. Τζούλιαν Κίζολμ, ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο στη Βαλτιμόρη, ο οποίος τους έφερε σε επικοινωνία με τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, που εκείνο τον καιρό εργαζόταν με κωφάλαλα παιδιά.

Ο Μπελ τους συμβούλευσε να επικοινωνήσουν με το Ινστιτούτο Πέρκινς για τους κωφάλαλους, το σχολείο που είχε παρακολουθήσει η Μπρίτζμαν, το οποίο βρισκόταν στη Νότια Βοστώνη. Και πράγματι, ο διευθυντής του σχολείου ζήτησε από τη μόλις 20 ετών πρώην σπουδάστρια Αν Σάλιβαν να αναλάβει την εκπαίδευση της Ελεν.

Ηταν η αφετηρία μιας 49χρονης φιλίας: Η Σάλιβαν έφτασε στο σπίτι της Ελεν τον Μάρτιο του 1887 και ξεκίνησε αμέσως την εκπαίδευσή της, μαθαίνοντάς τη να σχηματίζει λέξεις στο χέρι της, ξεκινώντας με την λέξη doll για την κούκλα που της είχε φέρει ως δώρο.

Η μεγάλη υπέρβαση συνέβη τον Απρίλιο όταν η Κέλερ κατάλαβε πως οι κινήσεις που έκανε η δασκάλα της στο ένα χέρι, ενώ στο άλλο έτρεχε κρύο νερό, συμβόλιζαν τη λέξη «νερό». Η Ελεν, ενθουσιασμένη, ζήτησε από την εκπαιδεύτριά της να της μάθει και άλλα ονόματα.

Η Σάλιβαν έμαθε στην Κέλερ να μιλά χρησιμοποιώντας τη μέθοδο Tadoma μέσω της επαφής των χεριών της με τα χείλη και το λαιμό των άλλων καθώς μιλάνε, συνδυάζοντας το συλλαβισμό με τα δάχτυλα στην παλάμη του χεριού. Αργότερα η Κέλερ έμαθε τη μέθοδο Μπρέιγ και μέσω αυτής Αγγλικά, Γαλλικά, Ελληνικά και Λατινικά.

Το 1894 μετακόμισε μαζί με τη Σάλιβαν στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να φοιτήσει στις σχολές για κωφάλαλους Wright-Humason και Horace Mann.

Το 1896 επέστρεψαν στη Μασσαχουσέτη, όπου η Κέλερ εισήχθη στο Cambridge School for Young Ladies και εν συνεχεία στο κολέγιο Radcliffe. Τότε ήταν που ο μεγάλος θαυμαστής της Μαρκ Τουέιν τη γνώρισε στον μεγαλοπαράγοντα της Standard Oil Χένρι Χάτλτον Ρότζερς, ο οποίος μαζί με τη γυναίκα του πλήρωσαν για τις σπουδές της. Το 1904, στην ηλικία των 24 ετών, η Κέλερ αποφοίτησε από το Radcliffe, και έγινε το πρώτο κωφάλαλο και τυφλό άτομο που απέκτησε πτυχίο Καλών Τεχνών.

Η Κέλερ επιδόθηκε στην επισταμένη μελέτη ξένων συγγραφέων και φιλοσόφων, ενώ υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας. Εκανε επίσης ταξίδια στην Ευρώπη, όπου γνωρίστηκε με τον Μπέρναρντ Σω.

Πέθανε το 1968, αφήνοντας πίσω της σημαντικά έργα όπως: «Το ημερολόγιο της Ελεν Κέλερ», «Η ιστορία της ζωής μου», «Απαισιοδοξία» και άλλα.