Τι ήταν η θαυμαστή Υπερβόρεια – Όταν η Αρκτική ήταν κατοικήσιμη

Στον μακρινό Βορρά, ανάμεσα στις παγωμένες εκτάσεις του Βόρειου Πόλου ο θρύλος μιλά για έναν αρχαίο και σχεδόν ξεχασμένο πολιτισμό. Με μυθική υπόσταση, o Υπερβόρειος πολιτισμός λέγεται πως άνθισε στον βορειότερο τομέα της Γης σε μια εποχή κατά την οποία οι περιοχές εκείνες ήταν κατοικήσιμες.

Σύμφωνα με συγκεκριμένα εσωτερικά συστήματα και πνευματικές παραδόσεις, η Υπερβόρεια ήταν η απαρχή του όποιου πολιτισμού. Ο Οίκος Του πρώτου ανθρώπου. Μερικές θεωρίες αναφέρουν πως η Υπερβόρεια ήταν ο ίδιος ο Κήπος της Εδέμ, το σημείο όπου οι Γήινες και οι Ουράνιες σφαίρες ύπαρξης ανταμώνουν…

Η Μαντάμ Μπλαβάτσκι, ιδρύτρια της Θεοσοφικής Κοινότητας έλεγε πως «η δεύτερη φυλή» κατοίκησε την Υπερβόρεια, πριν από τις μετέπειτα φυλές της Λεμούρια και της Ατλαντίδας. Ο Ρώσος παραψυχολόγος Alexandre Dugin λέει πως η Υπερβόρεια ήταν το σπίτι των «Solar People» των ανθρώπων του Ήλιου και την συνέδεε με την περιοχή όπου τώρα βρίσκεται η Ρωσία.

Όπως εξηγεί ο Dugin, οι «Άνθρωποι του Ήλιου» είναι δημιουργικοί ενεργητικοί και πνευματικοί. Είναι το αντίθετο από τους «Lunar People», τους ανθρώπους του Φεγγαριού, ενός ψυχό-πνευματικού είδους ανθρώπων που είναι υλιστές και πολέμιοι της αλλαγής.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τον δικό τους μύθο για την Υπερβόρεια, την Γη του Αέναου Ήλιου πέρα από τον «Βόρειο Άνεμο». Ο Εκαταίος αναφέρει πως τούτος ο Ιερός τόπος των Υπερβορείων, που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το «σχέδιο των Σφαιρών» βρίσκεται πέρα από την γη των Κελτών, σε ένα νησί του Ωκεανού. Και σύμφωνα με αναφορές, ο Ναός του Θεού Απόλλωνα στους Δελφούς ιδρύθηκε από κάτοικους της Υπερβορείας.

Μία συνήθεια που μπορεί να αποδοθεί στους Υπερβόρειους είναι η φορεσιά που ήταν διακοσμημένη με ένα άστρο.. Οι φιγούρες του Ήλιου,του φεγγαριού και τα άστρα ήταν διακοσμημένες με χρυσό ή γαλάζιο μετάξι. Τέτοιου είδους φορεσιές είχαν οι Βασιλείς της Αρχαίας Ρώμης και ο Ιούλιος Καίσαρας, καθώς και ο Ρωμαίοι Αυτοκράτορες.

Η κατάρρευση της Υπερβορείας

Μία από τις δημοφιλέστερες θεωρίες για την κατάρρευση της Υπερβορείας είναι η φυσική καταστροφή του άξονα της γης. Σύμφωνα με την θεωρία, η παραβίαση του Θεϊκού Νόμου από τον άνθρωπο προκάλεσε μετάλλαξη στην μεταφυσική ισορροπία,απόρροια της οποίας ήταν η καταστροφή της Γήινης σφαίρας. Ο Julius Evola, Ιταλός Αποκρυφιστής εξηγεί πως σε εκείνο το σημείο έκλεισε ο πρώτος κύκλος της Ιστορίας,και ξεκίνησε ο δεύτερος, ο Ατλάντιος.

Η αναβίωση της Υπερβορείας

Ο Μύθος της Υπερβορείας αναβίωσε κατά την διάρκεια του 18ου και 19ου Αιώνα με μία σειρά από βιβλία που αναφέρονταν στην ιδέα πως ο πρώτος πολιτισμός εμφανίστηκε όχι στην Μέση ανατολή, μα κάπου αλλού.

Η δημοφιλής θεωρία ήταν πως οι Ευρωπαίοι ήταν ανώτεροι και ευφυέστεροι των ανθρώπων της Μέσης Ανατολής. Για αυτό, λογικά ο πολιτισμός δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί στην Μέση Ανατολή.

Οι Γάλλοι ήταν πεπεισμένοι πως η «Εδεμ» βρισκόταν σε κάποιο ανώτερο επίπεδο. Οι Γερμανοί παρομοίως, οι οποίοι έψαχναν για την Aufklarung πίστευαν πως είχαν ιστορία στην μεσόγειο και τις περιοχές της Μέσης Ανατολής. Με τις νέες πηγές γνώσης από την Αρχαία Αίγυπτο,την Χαλδαία, την Κίνα και την Ινδία, οι ερευνητές βρίσκονταν σε επικίνδυνα μονοπάτια προσπαθώντας να ανακαλύψουν τις καταβολές του Ανθρώπου.

Ο πνευματικός Πόλος

Κατά την αναζήτηση της «φυσικής» τοποθεσίας της Υπερβορείας, οι περισσότεροι συγγραφείς διέγραψαν την πιθανότητα πως η μυθολογία υπηρετούσε έναν ιδιαίτερα συμβολικό και πνευματικό σκοπό. Όμως αν η αλήθεια πίσω από τον μύθο της Υπερβορείας ήταν εσωτερικός και όχι εξωτερικός όπως πολλοί πιστεύουν ακόμη και σήμερα;

Πολλές παραδόσεις μιλούν για ένα υπέρτατο πνευματικό κέντρο, ή «πνευματική Χώρα». Αυτή η πνευματική χώρα δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της Γης, αλλά υπάρχει σε αρχέγονη μορφή, αναπόσπαστη από κατακλυσμούς και γήινες καταστροφές. Αυτή η χώρα, που συμβολίζεται ως πολική, συμβολικά παρουσιάζεται πάντα ως ο «Άξονας του Κόσμου» – και στις περισσότερες περιπτώσεις αναφέρεται ως «Ιερό Βουνό»

Ο Rene Guenon στο βιβλίο του The Lord of the World αναφέρει:

«Σχεδόν κάθε παράδοση έχει κάποιο όνομα για αυτό το βουνό, όπως το ινδικό Meru, το Περσικό Alborj.. Υπάρχει επίσης το Αραβικό βουνό Qaf και ο Ελληνικός Όλυμπος, ο οποίος έχει με πολλούς τρόπους την ίδια σημαντικότητα.

Αυτές είναι οι συνθέσεις μιας περιοχής που , σαν τον παράδεισο, δεν είναι πια διαθέσιμη στην κοινή ανθρωπότητα, και που δεν μπορεί να πληγεί από κατακλυσμούς που αναστατώνουν τον ανθρώπινο κόσμο και σηματοδοτούν το τέλος μιας κυκλικής περιόδου. Αυτή η περιοχή είναι η αυθεντική «Υπέρτατη Χώρα» που σύμφωνα με κείμενα βρισκόταν αρχικά στον Βόρειο πόλο.

Έστω και αν άλλαζε η τοποθεσία της σύμφωνα με τις διαφορετικές φάσεις της Ανθρώπινης ιστορίας, πάντα παραμένει πολική σε μία συμβολική έννοια και αυτό διότι αντιπροσωπεύει τον άξονα γύρω από τον οποίο κινούνται τα πάντα.

Τα βεδικά αρχεία αναφέρουν πως αυτή η «Υπέρτατη χώρα» είναι γνωστή ως Paradesha, επίσης γνωστή ως «η Καρδιά του Κόσμου». Είναι ο κόσμος από τον οποίο Οι χαλδαίοι δημιούργησαν τον Παράδεισο των Δυτικών. Υπάρχει επίσης και ένα άλλο όνομα για την Paradesha.

Είναι το Tula, που προέρχεται από την Ελληνική Θούλη. Η Tula αντιπροσώπευε την αρχέγονη μορφή από την οποία ανάβλυζε η πνευματική δύναμη. Είναι γνωστό πως η Μεξικάνικη Tula χρωστά την ύπαρξή της στους Τολτέκους που ήρθαν όπως λέγεται από την Aztlan, την «γη που βρίσκεται στο μέσο του Νερού»,που προφανώς αναφέρεται στην Ατλαντίδα.

Από την άλλη, η Ατλάντια Tula, πρέπει να διαχωριστεί από την Υπερβόρεια Tula που αντιπροσωπεύει το πρώτο και υπέρτατο κέντρο

Σε αυτή την περίπτωση – η Tula – αντιπροσωπεύει ένα κέντρο πνευματικής ανάτασης και δεν προσομοιώνεται σε κάποια γεωγραφική τοποθεσία. Ο ατλάντιος κύκλος σύμφωνα με τον guenon που διαδέχεται τον Υπερβόρειο, σχετίζεται με την Tula. Η Ατλάντια Tula είναι η εικόνα της αρχέγονης κατάστασης που βρίσκεται σε πολική τοποθεσία

Στην Βουδιστική παράδοση η λέξη ‘Chakravarti’ κυριολεκτικά σημαίνει: «εκείνος που κάνει τον τροχό να γυρίζει» εκείνος που βρίσκεται στο κέντρο όλων των πραγμάτων και κατευθύνει ολόκληρη την κίνηση χωρίς ο ίδιος να συμμετέχει.

Το γύρισμα του κόσμου, του Πόλου και του άξονα συνδυάζονται και σχηματίζουν έναν τροχό στην Κέλτικη, Χαλδαϊκή και Ινδική παράδοση. Τέτοιας σημασίας είναι και το σύμβολο της σβάστικας, που είναι κυριολεκτικά και το «Σημάδι του Πόλου»

Η αναζήτηση της Υπερβορείας είναι η ίδια η αναζήτηση της Πνευματικής Φώτισης. Το Βουνό, το Νησί, Ο ακίνητος βράχος που βρίσκεται στον Πόλο περιέχει την συμβολική αναπαράσταση της αναζήτησής μας για την Υπέρτατη πραγματικότητα!

(Το πρωτότυπο άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Dawn#58 Γενάρη 2000)