Τα όπλα που κέρδισαν τον Β’ΠΠ: Όταν η ανθρώπινη εφευρετικότητα σκορπά τον θάνατο και τον όλεθρο (φωτό, βίντεο)

Τα όρια των ανθρώπινων φονικών ικανοτήτων φάνηκαν ξεκάθαρα στον Β’ΠΠ. Καμιά άλλη σύρραξη δεν κατάφερε καλύτερα να αποτυπώσει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η εφευρετικότητα για να πετύχει το μέγιστο στο θάνατο και τον όλεθρο.

Σημείο τομής στην στρατιωτική ιστορία, η παγκόσμια αυτή σύρραξη έφερε στο προσκήνιο νέες μεθόδους και καινούργια όπλα που η ανθρωπότητα δεν είχε ξαναδεί και ορισμένα εκ των οποίων μας συντροφεύουν μέχρι και σήμερα.

Η έκβαση του πολέμου δεν μπορεί φυσικά να αποδοθεί αποκλειστικά στην καινοτομία όσον αφορά τον οπλισμό αν και σίγουρα έπαιξε κρίσιμο ρόλο.

Στο στρατόπεδο των Συμμάχων παρουσιάστηκαν πλήθος όπλων. Ωστόσο, ορισμένα μόνο εξ αυτών αποδείχτηκαν επαρκώς ικανοποιητικά αλλά και.. αρκετά φονικά προκειμένου να μνημονεύονται μέχρι τις ημέρες μας. Το Mentalfloss έκανε μια επιλογή των δέκα συν ένα όπλων των Συμμαχικών και κυρίως των αμερικανικών δυνάμεων που κέρδισαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τη λίστα απουσιάζουν οι σοβιετικές οπλικές δημιουργίες, μιας και αυτές ανήκουν σε μια ξεχωριστή λίστα. Τούτου λεχθέντος ας δούμε αναλυτικά τα καμάρια του αμερικανικού και ευρύτερα του συμμαχικού στρατού…

Βομβαρδιστικό Boeing B-17 Flying Fortress

Όταν η Boeing προχώρησε στη μαζική παραγωγή του επονομαζόμενου «ιπτάμενου φρουρίου», του B-17, το τετρακινητήριο βαρύ βομβαρδιστικό εξοπλιζόταν με 9 πολυβόλα και μπορούσε να μεταφέρει 1.814 κιλά εκρηκτικών. Οι δυνατότητές του βελτιώνονταν καθ όλη τη διάρκεια του πολέμου και τα τελευταία μοντέλα έφτασαν να εξοπλίζονται με πάνω από δέκα 50αρια πολυβόλα όπλα και σχεδόν 4.500 κιλά εκρηκτικών! Το βομβαρδιστικό έδωσε στους Συμμάχους ένα σημαντικό πλεονέκτημα στη μάχη των αιθέρων με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες να δέχονται τα ολέθρια πλήγματα που μπορούσε να επιφέρει. Ήταν άλλωστε το βομβαρδιστικό εκείνο που έριξε τους περισσότερους τόνους βομβών από οποιοδήποτε άλλο αμερικανικό αεροσκάφος, με τους υπολογισμούς να ανεβάζουν τις ρίψεις σε 640.000 τόνους!

Άρμα μάχης M4 Sherman Tank

Μπορεί να μην πλησίαζε καν την ισχύ των περισσότερων εκ των αρμάτων μάχης του Άξονα, ωστόσο η εύκολη μαζική παραγωγή είχε σαν αποτέλεσμα το M4 Sherman να γίνει το κυριότερο όπλο των Συμμάχων. Μεταξύ του 1942 και του 1946, παρήχθησαν σχεδόν 50.000 κομμάτια διαφόρων παραλλαγών. Οπλισμένο με πυροβόλο, πολυβόλα υποστήριξη και με πλήρωμα 5 αντρών, το M4 αξιοποιήθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις για να διεισδύουν στις εχθρικές γραμμές. Στην πορεία του πόλεμου εμφανίστηκαν διάφορες παραλλαγές του τανκ. Για την ιστορία, ενώ οι υποστηρικτές του έδιναν έμφαση στην ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα του άρματος, οι επικριτές φρόντιζαν να υπενθυμίζουν ότι τα πλεονεκτήματα είχαν κόστος στην αντοχή του, καθώς ανατινάζονταν αμέσως μόλις βάλλονταν.

Χειροβομβίδα Mk2

Η χειροβομβίδα που έλαβε το παρατσούκλι «ανανάς» μπορούσε να βρεθεί παντού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς πέρα από απλή στη χρήση, το κέλυφός της είχε τη δυνατότητα να διασπείρεται σε χιλιάδες κόμματα μετά την έκρηξη. Μπορούσε να αποβεί θανατηφόρα σε μια ακτίνα γύρω στα 10 μέτρα, ωστόσο θα τραυμάτιζε όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί σε μια ακόμη μεγαλύτερο περίμετρο. Για να εκραγεί απαιτούνταν γύρω στα 4 με 4,8 δεύτερα με τους στρατιώτες να έχουν την επιλογή είτε να την πετάξουν άμεσα, είτε να την κρατήσουν για 1 με 2 δεύτερα ώστε ο αντίπαλος να μην έχει χρόνο να την «επιστρέψει».

Πυροσωλήνας προσεγγίσεως με ραδιοκύματα

Πριν την εμφάνιση των συγκεκριμένων πυροσωλήνων, η κατάρριψη ενός εχθρικού αεροσκάφους ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Όλα όμως άλλαξαν με την εμφάνιση του πυροσωλήνα προσεγγίσεως με ραδιοκύματα. Αντί να απαιτείται πλέον η απευθείας επαφή με τον κινούμενο στόχο, η ρουκέτα ή η τορπίλη που εξοπλιζόταν με τον πυροσωλήνα μπορούσε να εκραγεί όταν με τη βοήθεια των ραδιοκυμάτων θα ανίχνευε ένα εχθρικό σκάφος το οποίο θα καταστρεφόταν ακόμη κι αν το βλήμα δεν κατευθυνόταν απευθείας στον στόχο!

Πολυβόλο M2 Browning

Το 50αρι πολυβόλο M2 Browning είναι ένας θρύλος στην ιστορία του αμερικανικού οπλοστασίου. Έχοντας την ικανότητα να διαπεράσει το μέταλλο ενός πλοίου ή ακόμη και να καταρρίψει αεροσκάφος, το M2 βρέθηκε στα χέρια στρατιωτών στην ξηρά, στη θάλασσα, αλλά και στον αέρα. Είχε ρυθμό βολής γύρω στις 550 β.α.λ και μεγάλη ακτίνα δράσης. Παρήχθησαν γύρω στα 2 εκατομμύρια πολυβόλα προκειμένου οι στρατιώτες να εξοπλιστούν με τις καταστροφικές δυνατότητες και την αξιοπιστία του μοντέλου το οποίο μάλιστα χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μας!

Τυφέκιο Μ1 Garand

Ένα όπλο που ταυτίστηκε με τον αμερικανό στρατιώτη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Μ1 Garand ήταν το πρώτο ημι-αυτόματο όπλο που εντάχτηκε στον στρατό σε αντίθεση με τα όπλα μονής ριπής που χρησιμοποιούσαν δυνάμεις άλλων χωρών. Οι κάτοχοί του -σε όλα τα σώματα των ενόπλων δυνάμεων- μπορούσαν να ρίξουν 8 βολές χωρίς να γεμίσουν, κάτι που τους έδινε τη δυνατότητα να βελτιώσουν την ικανότητα στόχευσης και συνεπώς την αποτελεσματικότητά τους, αποκτώντας έτσι ένα σημαντικό προβάδισμα έναντι των δυνάμεων του Άξονα. Οι δυνατότητες του όπλου οδήγησαν τον στρατηγό Τζωρτζ Σμιθ Πάττον να το χαρακτηρίσει ως «την κορυφαία συσκευή πολέμου που επινοήθηκε ποτέ».

Οπλοπολυβόλο M1 Thompson

Αρχικά είχε σχεδιαστεί για τον πόλεμο των χαρακωμάτων του Α’ Παγκοσμίου αν και δεν πρόφτασε να αξιοποιηθεί. Αργότερα, τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, έγινε διάσημο ως το όπλο που χρησιμοποιούσαν αστυνομικοί, αλλά και γκάγκστερς για να λύσουν τους λογαριασμούς τους την εποχή της Ποταπαγόρευσης. Έπρεπε να έρθει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ώστε το οπλοπολυβόλο να ξανακερδίσει την αίγλη του. Με ευθύγραμμο γεμιστήρα χωρητικότητας 30 σφαιρών και ρυθμό βολής 700 rpm, το Thompson αποδείχτηκε άκρως αποτελεσματικό, ενώ ταυτόχρονα ήταν ελαφρύ και εύκολο στη χρήση. Εκτός από τα αμερικανικά στρατεύματα, το όπλο χρησιμοποίησαν τόσο οι βρετανικές, όσο και οι γαλλικές δυνάμεις.

Μαχαίρι μάχης KA-BAR

Όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο στρατός τους χρησιμοποιούσε ακόμη όπλα της εποχής του Μεγάλου Πολέμου, μεταξύ των οποίων και μαχαίρια μάχης. Σύντομα, όμως, η στρατιωτική ηγεσία αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει να χρησιμοποιεί παρωχημένα για το νέο τρόπο μάχης όπλα. Έτσι το 1942 η εταιρεία Union Cutlery πρότεινε ένα νέο σχέδιο μαχαιριού για τους πεζοναύτες το οποίο έγινε δεκτό μετά πολλών επαίνων και σύντομα υιοθετήθηκε από όλα τα σώματα. Με λεπίδα 7 ιντσών και εξαιρετικό κράτημα, το μαχαίρι που έγινε γνωστό ως KA-BAR, χρησιμοποιούταν σε μάχες σώμα με σώμα, αλλά και σαν εργαλείο γενικής χρήσης.

Οβιδοβόλο M101 Howitzer

Ο αμερικανικός στρατός είχε λάβει την απόφαση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να ρίξει το βάρος στο πυροβολικό του. Αυτό σήμαινε ότι είχε την ανάγκη ενός αξιόπιστου, ελαφριού και πάνω από όλα αποτελεσματικού οβιδοβόλου για τα πεδία τόσο της Ευρώπης, όσο και του Ειρηνικού. Αξιοσημείωτο είναι ότι το M101 Howitzer δεν κέρδισε τα εύσημα τόσο για τα αποτελέσματα που έφερνε στην κατά μονάς χρήση του, όσο για τη στιγμή που μια σειρά οβιδοβόλων θα συγκέντρωναν τα πυρά τους εναντίον συγκεκριμένου στόχου. Με ακτίνα δράσης στα σχεδόν 11.000 μέτρα, τα M101 αποδείχτηκαν θανατηφόρα στις μεγάλης εμβέλειας επιθέσεις, παρέχοντας υποστήριξη στα στρατεύματα ξηράς.

Bazooka

Ο αμερικανός πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ χαρακτήρισε το bazooka ως ένα από τα σημεία – κλειδιά της νίκης των Συμμάχων και πράγματι είχε αποδειχτεί άκρως αποτελεσματικό εναντίον των οχυρώσεων, αλλά και των αρμάτων. Η καλύτερη στιγμή του ήταν όταν έβαλε κατά ενός αδύνατου σημείου στο εχθρικό τανκ. Στη βασική του έκδοση είχε ακτίνα δράση γύρω στα 90 μέτρα, ενώ ήταν ελαφρύ, καθώς και εύκολο στην παραγωγή. Κατά τη διάρκεια του πολέμου παρήχθησαν περίπου μισό εκατομμύριο bazookas.

Εκτός συναγωνισμού: Ατομική βόμβα

Οποιαδήποτε συζήτηση για τα σημαντικότερα και ιστορικότερα όπλα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανεξαρτήτως στρατοπέδου και χώρα, αρχίζει και να τελειώνει με την ατομική βόμβα που οι Αμερικανοί έριξαν στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945.

Οι βόμβες σκότωσαν άμεσα περίπου 200.000 ανθρώπους και χιλιάδες άλλους αργότερα λόγω της ολέθριας ακτινοβολίας. Η απάντηση των ΗΠΑ στο τρομακτικό αποτέλεσμα που οι βόμβες επέφεραν, είναι ότι έδωσαν ένα οριστικό τέλος στον πόλεμο με την άνευ όρων ιαπωνική συνθηκολόγηση και τελικά ίσως έσωσαν έτσι περισσότερες ζωές από αυτές που θα θυσιάζονταν εάν ο πόλεμος συνεχιζόταν.