Τα μεγαλύτερα πυροβόλα όπλα στην ανθρώπινη ιστορία (φωτό)

Μάλλον σ’ αυτήν την περίπτωση, στην πολεμική μηχανική δηλαδή, η έκφραση “το μέγεθος δεν μετράει” δεν ισχύει.

Κινεζικά κανόνια χεριού

Κινέζικο χάλκινο κανόνι χειρός, δυναστεία Γιουάν (1271-1368 μ.Χ.)

Αν και δεν είναι γνωστοί ότι είχαν μεγάλα κανόνια, οι Κινέζοι ήταν σίγουρα οι πρώτοι κατασκευαστές τους και επίσης οι πρώτοι που τα έστρεψαν εναντίον όσους δεν συμπαθούσαν. Για πολλούς λόγους, όμως, σταμάτησαν τη χρήση τους, κυρίως γιατί ενώ τα μεγάλα κανόνια τρομοκρατούσαν αυτούς προς τους οποίους ήταν στραμμένα, είχαν επίσης ένα μικρό ελάττωμα: Ανατινάζονταν

Οι Ευρωπαίοι είχαν την ιδέα ενός παχύ μεταλλικού κυλίνδρου με πυρίτιδα που θα ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη για όσους δεν συμπαθούσαν. Αρχικά αυτά τα πρώιμα κανόνια ήταν απλοί όλμοι: ένα κομμάτι σιδήρου σε σχήμα καμπάνας (γιατί οι κωδωνοποιοί ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν κανόνια) με μια τρύπα για την φόρτιση και την οβίδα. Και αυτά, όπως τα κινέζικα, έσκαζαν μόλις έβαλλαν, αλλά σε αντίθεση με των Κινέζων, οι Ευρωπαίοι πίστευαν ότι η έκρηξη άξιζε τον κόπο. Μόλις κάποιος άναβε το φιτίλι, αυτό ήταν. Όταν όμως έλυσαν το θέμα της έκρηξης, άρχισαν να παίζουν πραγματικά το “παιχνίδι” του μεγαλύτερου κανονιού.

Το πρώτο αληθινό υπερόπλο

Τμήματα του Şahi στο Fort Nelson όπου βρίσκεται σήμερα, μετά από δωρεά του κανονιού το 1866, από τον σουλτάνο Αμπντούλ Αζίζ στην βασίλισσα Βικτόρια ως δώρο

Το πρώτο αληθινό “υπερόπλο” ήταν το τουρκικό Şahi topu (ή απλά Şahi, γνωστό και ως Dardanelles Gun). Πρόκειται για ένα πολιορκητικό κανόνι του 15ου αιώνα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε το 1807 στην Επιχείρηση Δαρδανέλια.

Το χάλκινο κανόνι κατασκευάστηκε το 1464 από τον Munir Ali. Είχε βάρος 16,8 τόνους και μήκος 5,18 μέτρα, ενώ έβαλλε πέτρινες μπάλες με διάμετρο 63 εκατοστά. Τα τεράστια πολιορκητικά κανόνια εισήχθησαν στον οθωμανικό στρατό το 1453 από τον Ούγγρο χύτη κανονιών Ουρβάνο (Orban) κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης.

Το τεράστιο κανόνι παρέμεινε σε υπηρεσία για πάνω από 340 και το 1807, όταν το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό εμφανίστηκε στα Δαρδανέλια, οι Τούρκοι το χρησιμοποίησαν και μάλιστα αποτελεσματικά προκαλώντας 28 νεκρούς Βρετανούς.

Το Τέρας του Τσάρου

Το 1585, το Κανόνι του Τσάρου ήταν ένα τέρας με μήκος 5,94 μέτρα και διάμετρο 35 ίντσες που σχεδιάστηκε να βάλει 363 κιλά μικρών βολίδων κανονιού αντί μιας μεγάλης μπάλας. Το κανόνι δεν έρριψε ποτέ, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους Ρώσους να υπερηφανεύονται για το πόσο μεγάλο ήταν.

Το Mons Meg, κατασκευάστηκε το 1449 και χρησιμοποιήθηκε για 200 χρόνια. Σήμερα βρίσκεται στο κάστρο του Εδιμβούργου στην Σκωτία.

Ο τρόμος των χαρακωμάτων

Λέγεται ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν πραγματικά ο πρώτος σύγχρονος πόλεμος. Δηλητηριώδη αέρια, άρματα μάχης, αεροπλάνα, πολυβόλα, κ.ά.. Χρησιμοποιήθηκαν όμως και τα κλασικά όπλα και, μιας και πρόκειται για έναν σύγχρονο πόλεμο, το κλασικό κανόνι δέχτηκε μια πολύ μεγάλη αναβάθμιση.

Είναι παράξενο που ένα τέτοιο τέρας έχει γυναικείο όνομα. Καθώς οι μηχανικοί της Krupp βάφτιζαν το 17 ιντσών κανόνι με σαμπάνιες, του έδωσαν το όνομα της κόρης του αφεντικού τους. Η Big Bertha ήταν μια επιτυχία του γερμανικού στρατού που έδειξε στους Βέλγους στην Λιέγη, στη Ναμύρ και στην Αμβέρσα, καθώς και στους Γάλλους, ποιος είχε το πάνω χέρι.

Αλλά η Bertha δεν τους έφτανε. Οι Γερμανοί ήθελαν ήταν κάτι ποιο επιβλητικό, κυρίως επειδή οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να μπουν στον παιχνίδι.

Ο Long Max που ακολούθησε την Big Bertha

Ψάχνοντας για κάτι που θα μπορούσαν να μεταφέρουν στο Ανατολικό Μέτωπο, οι Γερμανοί στρατιωτικοί μηχανικοί έριξαν μια ματιά στη θάλασσα. Ο Long Max ήταν ένα ναυτικό όπλο, το μεγαλύτερο που έφτιαξαν οι Γερμανοί. Μεταφέρθηκε όμως γρήγορα στην στεριά, όπου στο πεδίο της μάχης έδειξε την πραγματική ισχύ του: έριχνε βλήματα βάρους 700+ κιλών σε απόσταση 30 μιλίων.

Το πρώτο τρομακτικό όπλο

Το Paris Gun ήταν ακόμη ένα ναυτικό όπλο της Krupps. Αποκαλείται το πρώτο τρομακτικό όπλο.

Παρά το γεγονός ότι χρειαζόταν πολλή συντήρηση, δεν έριχνε βαριές βίδες ή δεν ήταν καταστροφικό, αλλά ήταν μια φρίκη για το Παρίσι καθώς έβαλλε από απόσταση 80 μιλίων!

Ήταν τοποθετημένο σε ειδικό βαγόνι τρένου και ήταν τόσο θορυβώδες που ταυτόχρονα έβαλλε και μια μονάδα τακτικού πυροβολικού για να αποκρύψει τον θόρυβο που προκαλούσε.

Το μεγαλύτερο κανόνι που κατασκευάστηκε ποτέ

Για μερικές δεκαετίες, επήλθε ειρήνη. Αλλά η Γερμανία αποφάσισε να επιδείξει και πάλι τα κανόνια της.

Το Schwerer Gustav ήταν εντυπωσιακό. Όπως το Paris gun, και αυτό το τέρας ανήκε στο Γερμανικό ναυτικό, αλλά σε αντίθεση με το κανόνι που τρομοκρατούσε την Πόλη του Φωτός, το Schwerer Gustav ήταν κάτι περισσότερο από έναν βροντερό καυχησιάρης.

Το πρώτο κανόνι ονομάστηκε “Gustav”, ενώ το δεύτερο “Dora”.

Το τέρας ήταν τόσο μεγάλο, πήρε χρειάστηκε μια ομάδα 2.500 “εθελοντών” να στρώσουν ράγες γι’ αυτό, ενώ το τρένο που το μετέφερε και το υποστήριζε αποτελούνταν από 25 βαγόνια, συνολικού μήκος περίπου ενός μιλίου.

Σε αντίθεση με την έκδοση του Παρισιού, μπορούσε να βάλει από απόσταση περίπου 30 μιλίων, αλλά έριχνε βόμβες 7.100 κιλών!

Ακόμη ένα όπλο της εποχής. Το K-5E “Leopold”

Το υπερόπλο “σαρανταποδαρούσα”

Οι Γερμανοί δεν ήταν οι μόνοι που είχαν εμμονή με το μέγεθος. Το ίδιο έκανα και οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί κοιτάζοντας συνεχώς πώς θα μπορούσαν να κάνουν τα όπλα τους μεγαλύτερα. Πριν επέλθει και πάλι ειρήνη, η Γερμανία είχε μια τελευταία ιδέα, για ένα όπλο που, άπαξ και διά παντός, θα ήταν το μεγαλύτερο.

Αυτό που κάνει το V3 Hochdruckpumpe ή “Σαρανταποδαρούσα” ενδιαφέρον είναι ότι το όπλο αποτελείται από πολλά άλλα μικρότερα που έβαλλαν με συγκεκριμένη σειρά ώστε να ωθούν συνεχώς την. Ήταν τμήμα του πακέτου Victor Weapon, που συμπεριελάμβανε το V1 Buzz Bomb και το V2 (τον πρώτο βαλλιστικό πύραυλο). Το V3 θα το τοποθετούνταν μόνιμα σε ένα τσιμεντένιο φρούριο στην Γαλλία απ’ όπου θα έβαλλε ένα βλήμα 300 λιβρών σε απόσταση πάνω από 100 μίλια, κατευθείαν στην καρδιά του Λονδίνου. Οι Σύμμαχοι όμως το κατέστραεψαν πριν προλάβει να χρησιμοποιηθεί.

Ένα υπερόπλο που θα έφτανε στην Στρατόσφαιρα

Δύο τμήματα του Big Babylon στο Royal Armouries του Fort Nelson στο Πόρτσμουθ

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα πράγματα ηρέμησαν, αλλά η εμμονή για το μέγεθος παρέμεινε. Το 1961 οι ΗΠΑ -με την βοήθεια του Καναδά, συνεργάστηκε με τη μεγαλοφυΐα, σχεδιαστή όπλων Gerald Bull για το σύστημα HARP, ένα περισσότερο-από-υπερόπλο που θα έφτανε στην άκρη της στρατόσφαιρας.

Όπως οι τεχνικοί της Krupps, ο Bull αγαπούσε τα όπλα του. Όταν το HARP δεν κατέληξε πουθενά, ο Bull προσπάθησε να βρει κάτι που να υποστηρίζει την ιδέα ενός αληθινού υπερόπλου, ένα που θα τερμάτιζε μια και καλή κάθε άλλη προσπάθεια. Το απόλυτο project του ονομάστηκε Project Babylon και ενώ οι τελικές προθέσεις της Bull είναι λίγο θολές, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει ήταν να κατασκευάσει ένα όπλο αρκετά μεγάλο για να κάνει ό,τι δεν είχε την ευκαιρία να κάνει το HARP: να βάλλει στο διάστημα.

Ο Bull ήταν ιδιοφυΐα. Αν και έψαξε να βρει χρηματοδότες για το Project Babylon, δεν τα κατάφερε. Τελικά κατάφερε να βρει χρηματοδότηση από ένα πρόεδρο στη Μέση Ανατολή. Ήταν ο Σαντάμ Χουσεΐν.

Πολλοί από τους γείτονες του Σαντάμ άρχισαν να αγωνιούν αν κάποιος σαν και αυτόν αποκτούσε ένα όπλο το οποίο θα μπορούσε να βάλλει σε απόσταση 500 μιλίων. Στο τέλος, ο Bull δεν τα κατάφερε, όχι λόγω της κακής τεχνικής. Και αυτό χάρη στη Mossad (τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίας)…