Τα στρατιωτικά πειράματα και ο εξοπλισμός των Γερμανών στον Β’ ΠΠ (φωτό)

Είναι γεγονός ότι τα στρατιωτικά πειράματα και ο εξοπλισμός που ανέπτυξαν οι επιστήμονες της Γερμανίας του Β’ ΠΠ ήταν καινοτόμα από κάθε άποψη. Κι έτσι κατάφεραν το τεχνολογικά αδιανόητο: να προικοδοτήσουν τον κόσμο με μια σειρά εκπληκτικών στρατιωτικών μέσων, αλλά και ιδεών που δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ποτέ.

Δίνοντας λοιπόν στους μηχανικούς απόλυτη ελευθερία να αναπτύξουν όποια τεχνολογία μπορούσαν να σκεφτούν, η χιτλερική παρακαταθήκη μετρά ουκ ολίγες τεχνολογικές εφευρέσεις.

Landkreuzer P 1500

Το θηριώδες P 1500 είναι αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα μηχανοκίνητα δημιουργήματα που προτάθηκαν ποτέ στον κόσμο. Με πιθανολογούμενο μήκος τα 42 μέτρα και βάρος τους 1.500 τόνους, ο ακρογωνιαίος λίθος του ναζιστικού πυροβολικού θα μπορούσε να εξαφανίσει από τον χάρτη της Ιστορίας κάθε αντίσταση, με το βασικό του κανόνι να γεμίζει με βλήματα σε μέγεθος τανκς!

Πάνω από 100 άντρες θα χρειάζονταν για να λειτουργήσουν το κινούμενο αυτό οχυρό, αν και κανένας δρόμος δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος του. Γι” αυτό και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε τελικά, παρά τον αρχικό ενθουσιασμό του Χίτλερ…

Junkers Ju 322 Mammut

Το Ju 322 Mammut (Μαμούθ δηλαδή) ήταν άλλο ένα φιλόδοξο ναζιστικό σχέδιο αερομεταφοράς στρατευμάτων, ένα γιγαντιαίο ανεμόπτερο ικανό να μεταφέρει 140 άντρες και μερικά οχήματα (ακόμα και ελαφριά άρματα μάχης), για τον διακαή πόθο του Χίτλερ να εισβάλει στη Βρετανία.

Το μήκους 30 μέτρων ξύλινο ανεμόπτερο, με άνοιγμα φτερών στα 62 μέτρα, δεν είχε βέβαια κανέναν τρόπο προώθησης και έπρεπε να βρεθεί στον αέρα με τη βοήθεια αεροπλάνου.

Όπως κι αν έχει, η Junkers κατασκεύασε πράγματι ένα πρωτότυπο που έκανε τη δοκιμαστική του πτήση τον Απρίλιο του 1941, τη μόνη φορά που θα έβλεπε βέβαια αιθέρα, καθώς το «Μαμούθ» παραήταν εξωφρενικό ακόμα και για τον ακραία ναζιστικό νου: όταν η εισβολή στη Βρετανία ματαιώθηκε, το Ju 322 μπήκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας…

Sonnengewehr (Ηλιακό Όπλο)

Σε μεταπολεμικές συνεντεύξεις με επιστήμονες (New Work Times, φύλλο της 29-6-1945) αποκαλύφθηκε ότι όχι μόνο πίστευαν ότι κάτι τέτοιο ήταν δυνατό, αλλά το δούλευαν κιόλας πυρετωδώς, δίνοντας πάντως χρονικό ορίζοντα λειτουργίας του τα 50 χρόνια.

Το εξωφρενικό σχέδιο περιλάμβανε αποστολή πλατφόρμας καθρεφτών στο διάστημα, κάπου 5.100 μίλια ψηλά, για τη συγκέντρωση των ηλιακών ακτίνων και την κατεύθυνσή τους σε γήινους στόχους. Όσο για το πώς σχολίασαν οι αμερικανοί επιστήμονες την ακραία ιδέα, περιορίστηκαν απλά να τη χαρακτηρίσουν «φανταστική!»…

Messerschmitt Me 323

Το είπανε Me 323 Gigant (Γίγαντας δηλαδή) και ήταν -αν είναι δυνατόν- το μεγαλύτερο, μοχθηρότερο και λειτουργικότερο αδελφάκι του Mammut! Με άνοιγμα φτερών στα 55 μέτρα, το Gigant ήταν αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που βρέθηκαν ποτέ στον γήινο αέρα, ιδιαιτέρως δύσκολο μάλιστα να καταρριφθεί.

Χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1942-1944 και είχε 6 θηριώδεις μηχανές, ώστε να επιτραπεί στον Γίγαντα των 28 μέτρων να μεταφέρει φορτίο 12 τόνων ή 120 πλήρους εξοπλισμένους άντρες στα πεδία της μάχης…

Arodo, Komet και Schwalbe

Τα τρία ξακουστά αεροπλάνα της Λουφτφάβε ήταν, αντίστοιχα, ένα βομβαρδιστικό/αναγνωριστικό, ένα μαχητικό και ένα βομβαρδιστικό/μαχητικό που κατέχουν την τιμή να είναι από τα πρώτα αεριωθούμενα αεροσκάφη της Ιστορίας, με εξαίρεση το Komet, που παραμένει το μόνο πυραυλοκίνητο μαχητικό που είδαν ποτέ οι αιθέρες!

Παρά το γεγονός ότι το Komet (Messerschmitt Me 163) μόνο πετυχημένο δεν μπορεί να θεωρηθεί από τα πολλαπλά λειτουργικά του προβλήματα, μετρώντας μόλις 9 καταρρίψεις στα πολεμικά του χρονικά, το γεγονός παραμένει: και τα 3 αεροπλάνα ήταν πρακτικά άτρωτα στον αέρα, καθώς παραήταν γρήγορα για τον ανταγωνισμό της εποχής!

Ειδικά το Arado (Ar 234 B Blitz), όταν χρησιμοποιούταν ως βομβαρδιστικό, ήταν ασταμάτητο από τις συμμαχικές δυνάμεις, την ίδια ώρα που το Schwalbe (Messerschmitt Me 262), όταν πέταγε ως μαχητικό, ήταν τόσο γρήγορο που ο μόνος τρόπος να το καταρρίψουν τα συμμαχικά αεροσκάφη ήταν στο έδαφος…

Zielgerät 1229

Το Zielgerät 1229, με κωδικό όνομα «Vampir», ήταν ένα επαναστατικό σκόπευτρο με νυχτερινή όραση, σχεδιασμένο για το επίσης καινοτόμο ναζιστικό τουφέκι STG44.

Αυτό έδινε φυσικά στους γερμανούς οπλίτες τη δυνατότητα να βλέπουν στο κατασκόταδο μέσω υπερύθρων, σε μια εποχή μάλιστα που η ξιφολόγχη των συμμαχικών δυνάμεων θεωρούταν καινοτομία!

Ευτυχώς για την ανθρωπότητα, χρησιμοποιήθηκε μόνο προς τα τέλη του πολέμου (τον Φεβρουάριο του 1945 παραδόθηκαν οι πρώτες λειτουργικές παρτίδες στη Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο), ειδάλλως η έκβαση των φονικών μαχών μπορεί να ήταν τελείως διαφορετική…

Fieseler Fi 103R

Εδώ μιλάμε για μια θεότρελη ιδέα, μια ιπτάμενη βόμβα! Και αυτό ακριβώς ήταν το παρατσούκλι του φοβερού όπλου, φοβερού βέβαια για τη ζωή του πιλότου που το πετούσε.

Η ιδέα ήταν ότι ο πιλότος θα κατηύθυνε τον πύραυλο στον στόχο και θα πηδούσε έξω την τελευταία στιγμή, αν και ήταν ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για αποστολή αυτοκτονίας.

Ακόμα και αν κατάφερνε τελικά ο δύσμοιρος να ανοίξει το κουβούκλιο κόντρα στην αντίσταση του αέρα και ήταν σε θέση να βγει έξω από το πηδάλιο (λέμε τώρα), θα τον ρουφούσε ο κινητήρας!

Ο επανδρωμένος πύραυλος διεκδίκησε πράγματι τη ζωή μπόλικων πιλότων κατά τα δοκιμαστικά, όσο για το φονικό του σκορ σε συμμαχικές απώλειες, ανήλθε στο εμφατικό «0»…

Flettner Fl 282 Kolibri

Το είπαν «Κολιμπρί» λόγω του μικροσκοπικού του μεγέθους και πρόκειται για τον απόλυτο πρόδρομο όλων των σύγχρονων πολεμικών ελικοπτέρων, καθώς η ιδέα δούλεψε και δούλεψε καλά.

Κι ενώ δεν ήταν λίγα τα ελικόπτερα που εφευρέθηκαν κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου, το Kolibri ήταν πλήρως λειτουργικό πολύ πριν οποιοδήποτε από δαύτα εγκαταλείψει το έδαφος, ήδη από το 1942.

Και βέβαια ήταν σαφώς ανώτερο από κάθε ιπτάμενο σκάφος των συμμαχικών δυνάμεων της εποχής, καθώς οι γερμανοί πιλότοι μπορούσαν να το πετάξουν όσο άσχημες κι αν ήταν οι καιρικές συνθήκες.

Το ελικοπτεράκι ήταν τόσο αποτελεσματικό που οι ναζί παρήγγειλαν εκατοντάδες από δαύτα, αν και στρατηγικός συμμαχικός βομβαρδισμός θα τα εξαφάνιζε όλα τους σχεδόν με τη μία! Κι αυτός ήταν και ο μόνος σοβαρός τρόπος αντιμετώπισής τους…

Το ότι οι ναζί προσπαθούσαν να κατασκευάσουν ασύλληπτα υπερόπλα είναι σήμερα κοινός τόπος: όσο τρελή κι αν ήταν η ιδέα (και καταδικασμένη στην αποτυχία φυσικά), οι χιτλερικοί στα σίγουρα προσπάθησαν να σκοτώσουν κάποιους με αυτή. Τίποτα άλλο δεν συμπυκνώνει καλύτερα τον ζόφο του ναζιστικού νου από το Hexenkessel (Vortex Cannon), το ναζιστικό σχέδιο που φιλοδοξούσε να καταρρίπτει τα συμμαχικά αεροπλάνα με τη βοήθεια τυφώνων!

Έργο του διαπρεπούς ναζιστή επιστήμονα Δρ. Zippermayr, οι αναφορές και οι μαρτυρίες ποικίλουν για τον βαθμό επίτευξης αποτελεσμάτων που είχε φτάσει ο επιστήμονας, το θέμα ήταν όμως ότι πρέπει να είχε αναπτύξει κάποια πρώιμη τεχνολογία, καθώς στις 18 Μαρτίου 1949 ο Zippermayr συναντήθηκε μυστικά με αξιωματούχους της αμερικανικής Αεροπορίας για να τους δείξει τα αποτελέσματα της έρευνάς του.

Καμία φωτογραφία του υπερόπλου δεν υπάρχει, η εικόνα μας είναι λοιπόν ενδεικτική…

Ruhrstahl X-4

Σε σχέση με τις άλλες εξωφρενικές εφευρέσεις και κονσεπτικές δημιουργίες των ναζί, ένας πύραυλος δεν φαίνεται και τόσο προωθημένος. Δεν είναι όμως η τεχνολογία του που τον κάνει εντυπωσιακό, είναι αυτό που αντιπροσωπεύει.

Γιατί ο X-4 ήταν βασικά ένας TOW πύραυλος, ένας ελεγχόμενος πύραυλος δηλαδή που συντονιζόταν από τις δονήσεις της μηχανής του αεροσκάφους.

Πρόκειται για ένα έξοχο δείγμα καινοτόμας τεχνολογίας αέρους-αέρους που όσο και αν δεν απέτρεψε τη χιτλερική ήττα στον πόλεμο, άνοιξε τον δρόμο για το μέλλον της στρατιωτικής τεχνολογίας.

Ο πύραυλος θα εκτοξευόταν από τα μαχητικά της Λουφτβάφε κατά των συμμαχικών βομβαρδιστικών Β-17, με την κεφαλή του να συντονίζεται στην τροχιά του αεροπλάνου με βάση τους τριγμούς του κινητήρα!

Ο πιλότος του μαχητικού θα μπορούσε να κατευθύνει οπτικά τον πύραυλο με ένα μικρό joystick, την ώρα που λεπτά καλώδια -μήκους 4 μέτρων- μετέφεραν τις εντολές του χειριστή στον πύραυλο. Κι ενώ 1.300 πύραυλοι X-4 κατασκευάστηκαν, οι σύμμαχοι πρόλαβαν να βομβαρδίσουν το εργοστάσιο της Ruhrstahl πριν χρησιμοποιηθούν και αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας…