Ιστορία
Το πόρισμα του εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, είναι ίσως ότι πιο σοβαρό και τεκμηριωμένο έχει συνταχθεί, για τα τραγικά γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973, μέχρι σήμερα και είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς έρευνας του έντιμου κια ιδιαίτερα εύστροφου, τότε νεαρού, εισαγγελέα για την υπόθεση του Πολυτεχνείου.
Δεν είναι απαλλαγμένο από τις προσωπικές κρίσεις που σαφώς είχαν επηρεαστεί από το πολιτικό κλίμα της εποχής, αλλά δεν υποκύπτει στην μυθοπλασία της Μεταπολίτευσης για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που σημάδεψαν αρνητικά την πολιτική ζωή της χώρας σε όλα τα επίπεδα.
Είναι το πρώτο επιστημονικό πόρισμα το οποίο εν συνεχεία αποδέχθηκαν όλοι οι ιστορικοί ερευνητές και που αναφέρει με σαφήνεια ότι μέσα στο Πολυτεχνείο κατά την διάρκεια της πολιορκίας του και της επιχείρησης εκκένωσης που ακολούθησε δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος.
Αντίθετα περιγράφει με εξαιρετική ακρίβεια τους φόνους που έγιναν σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από το Πολυτεχνείο, κυρίως από τους φρουρούς του υπουργείου Δημόσιας Ταξης και από τις στρατιωτικές περιπόλους, με αποτέλεσμα συνολικά 12 νεκρούς.
Εν συνεχεία η μεταπολιτευτική μυθολογία διπλασίασε τους νεκρούς, προσθέτοντας και αυτούς που είχαν πεθάνει από εμφράγματα κατά την διάρκεια των επεισοδίων.
Τα ονόματα των νεκρών είναι γνωστά, αλλά κανένας δεν ανέφερε ότι οι άνθρωποι αυτοί (12 τον αριθμό), οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τους εξεγερμένους φοιτητές, άλλα οι περισσότεροι ήταν μεροκαματιάρηδες που βρέθηκαν σε λάθος τόπο την λάθος στιγμή, δεν σκοτώθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά μακριά από αυτό.
Και βέβαια το ζητούμενο είναι ο ρόλος που έπαιξαν ορισμένοι αξιωματικοί άνθρωποι του Δημήτριου Ιωαννίδη, ο οποίος προκάλεσε όλο αυτό το μακελειό σε συνεργασία με πράκτορες της αμερικανικής πρεσβείας, προκειμένου να γίνει δυνατό το πραξικόπημα μία εβδομάδα αργότερα που σταμάτησε την πορεία εκδημοκρατισμού που είχε ξεκινήσει – κάπως άτσαλα – ο Γ.Παπαδόπουλος, αλλά βασικά για να τον ανατρέψουν και να εγκαθιδρύσουν δικό τους 100% κυβέρνηση
Οι λόγοι για τους οποίους οι Αμερικανοί είχαν αποφασίσει να “τελειώσουν” τον Γ.Παπαδόπουλο, δεν απέχουν και πολύ από τις αιτίες που προκάλεσαν το πριόνισμα και τελικά την πτώση του Κώστα Καραμανλή το 2007-2009: Το ενεργειακό και η προσπάθεια γεωστρατηγικής απαγκίστρωσης από τον εναγκαλισμό τους.
Τον Ιανουάριο του 1973,ανακαλύπτεται εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα πετρελαίου στην Θάσο και συγκεκριμένα στην θέση Πρίνος. Ανατολικά της Θάσου (θέση Μπάμπουρας) διακριβώνεται πολύ μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου (το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει αναξιοποίητο)..
Η κυβέρνηση του Γ.Παπαδόπουλου αποφασίζει η Ελλάδα να εξορύξει και να εκμεταλλευτεί χωρίς να εκχωρήσει στις αμερικανικές εταιρείες, το κοίτασμα του Πρίνου, παρά τις πιέσεις που υφίσταται από αμερικάνικες πετρελαϊκές εταιρείες για το αντίθετο.
Στο μεταξύ έρχεται η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση: Το πετρέλαιο πάει από τα 3 στα 14 δολάρια το βαρέλι μέσα σε μια βραδιά με απόφαση του ΟΠΕΚ!
Από το σημείο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την στρατιωτική κυβέρνηση υπό τον Γ.Παπαδόπουλο ο οποίος μάλιστα είχε προχωρήσει και σε εκλογές οι οποίες σαμποταρίστηκαν από το παλαιό πολιτικό κατεστημένο και τις ίδιες τις ΗΠΑ, φυσικά.
Αυτός ήταν και ο λόγος που η στρατιωτική κυβέρνηση προχώρησε σε μαζικές αγορές πολεμικού υλικού από την Γαλλία και την Γερμανία.
Στο εσωτερικό άλλωστε η οικονομική κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλή. Η πετρελαϊκή κρίση είχε κτυπήσει καίρια την ελληνική οικονομία διακόπτοντας τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που επιτυγχάνονταν επί 20 χρόνια.
Οι ίδιοι οι αξιωματικοί των ΕΔ πληρώνονταν με ομόλογα του δημοσίου πενταετούς διάρκειας κάθε τρίτο μήνα, καθώς η φράση “τραπεζικός δανεισμός” ήταν άγνωστη.
Τον Οκτώβριο του 1973 οι Αμερικανοί στήνουν αερογέφυρα για να εφοδιάσουν τις ισραηλινές δυνάμεις, αποτρέποντας κατάρρευση του Ισραήλ που είχε δεχθεί αιφνιδιαστική επίθεση από τις συνδυασμένες δυνάμεις Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας, αλλά η κυβέρνηση Μαρκεζίνη δεν δίνει άδεια υπέρπτησης, ούτε προσγείωσης και εφοδιασμού στην Σούδα. Αυτό ήταν και το τελευταίο «καρφί» στο «φέρετρό της»
Εν πάση περιπτώσει το κλίμα δεν ήταν καλό ή μάλλον ήταν κατάλληλο για να γίνει αυτό που έγινε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το μόνο που σίγουρα πέτυχε ήταν να έρθει η χούντα του Ιωαννίδη και η τραγωδία της Κύπρου εννέα μήνες αργότερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε καμία άλλη αντίδραση στο νέο, σκληρότερο στρατιωτικό καθεστώς, το οποίο κατέρρευσε από μόνο του τον Ιούλιο του 1974 μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρου…
Για την ιστορική αλήθεια σε ότι αφορά τα πραγματικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, όμως, πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε το πόρισμα του εισαγγελέας Δημήτριου Τσεβά.
Το πόρισμα εκδόθηκε το 1975.
Συμπτωματικά ήταν ο ίδιος εισαγγελέας που το 1988 ως αναπληρωτής προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών είχε διατάξει την διερεύνηση του σκανδάλου Κοσκωτά, μία έρευνα που έφερε στην επιφάνει το τεράστιο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο.
Τότε υπήρχαν ακόμα ανεξάρτητοι εισαγγελείς…
Σύμφωνα με νεότερη έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
Η λίστα Τσεβά με τους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου:
Ο μαθητής Διομήδης Κομνηνός έπεσε νεκρός τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1973 Κομνηνός Διομήδης του Ιωάννου, ετών 17, μαθητής. Σκοτώθηκε έξω από το Πολυτεχνείο σις 16/11, ώρα 22.15.
Φάμελος Βασίλειος του Παναγιώτου, ετών 26. Σκοτώθηκε κοντά στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως στις 16/11, από σφαίρα.
Έγκελεντ Τόριλ, Νορβηγία σπουδάστρια. Σκοτώθηκε στην πλατεία Αιγύπτου στις 16/11, ώρα 23.30.
Σαμούρης Γεώργιος του Ανδρέου, ετών 22, σπουδαστής. Σκοτώθηκε στις 16/11 τα μεσάνυχτα, σε άγνωστο σημείο.
Σπαρτίδης Αλέξανδρος του Ευστρατίου, ετών 16, μαθητής. Σκοτώθηκε στην οδό Κότσικα στις 17/11, ώρα 10.30.
Καραμάνης Μάρκος του Δημητρίου, ετών 23. Σκοτώθηκε σε πολυκατοικία της Πατησίων στις 17/11, ώρα 10.30.
Καράκας Βασίλειος, ετών 43. Σκοτώθηκε στην πλατεία Αιγύπτου από σφαίρα στις 17/11, ώρα 13.00.
Μπεκιάρη Βασιλική του Φωτίου, ετών 17. Σκοτώθηκε στην ταράτσα του σπιτιού της στις 17/11, ώρα 12.30.
Θεοδώρας Δημητρ. Θεοδ. ετών 6. Σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα σε οδό στου Ζωγράφου στις 17/11, ώρα 13.30.
Γεριτσίδης Γεώργιος του Αλεξάνδρου, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος. Σκοτώθηκε στις 17/11, ώρα 12.15 από αδέσποτη σφαίρα άρματος, ενώ βρισκόταν σε υπηρεσία στα Νέα Λιόσια.
Μαρκούλης Νικόλαος του Πέτρου, ετών 25. Σκοτώθηκε από άρμα στην πλατεία Βάθης στις 17/11, ώρα 11. Καραγιώργης Στυλιανός, ετών 19, εργάτης.
Τραυματίστηκε θανάσιμα, μπροστά στον κινηματογράφο “Ελληνίς” στις 17/11, ώρα 10.00 από σφαίρα άρματος.
Κούμπος Ανδρέας του Στεργίου, ετών 63. Τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα άρματος και πέθανε στην οδό Καποδιστρίου στις 18/11, ώρα 11.00.
Μυρογιάννης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 20. Σκοτώθηκε Πατησίων και Στουρνάρη από σφαίρα πυροβόλου όπλου στο κεφάλι στις 18/11, ώρα 13.30.
Παντελεάκης Κυριάκος του Δημητρίου, ετών 45, δικηγόρος. Τραυματίσθηκε από σφαίρα άρματος στην οδό Γλάδστωνος στις 18/11, ώρα 12.40 και πέθανε αργότερα.
Κοντομάρης Σπύρος, δικηγόρος. Πέθανε από αέρια που έριχνε η αστυνομία στις 16/11.
Αργυροπούλου Αικατερίνη, ετών 75. Τραυματίστηκε σοβαρά από αδέσποτο βλήμα άρματος στις 17/11, ώρα 11.00 και πέθανε αργότερα. Παπαϊωάννου Δημήτριος, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος.
Πέθανε από συγκοπή καρδίας εξαιτίας των αερίων.
Κολινιάτης Ευστάθιος, 47 ετών. Χτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.
Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών. Στις 13.30 της 18.11.1973, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Μιχαήλ Σωκράτης, 57 ετών. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου και πέθανε.
Κυριακόπουλος Δημήτριος του Αντωνίου, 35 ετών.
Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
Μαρίνος Σπύρος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Μικρώνης Ιωάννης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν.
Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.
Ακούστε και δείτε την συγκλονιστική και ψύχραιμη, τεκμηριωμένη μαρτυρία του οδηγού του άρματος μάχης ΑΜΧ-30 που διέρρηξε την μπροστινή θύρα του Πολυτεχνείου, επιτρέποντας στις δυνάμεις ασφαλείας της κυβέρνησης Μαρκεζίνη να ανακτήσουν τον έλεγχο του ιδρύματος, αλλά και δημιουργώντας μια «μαύρη» σελίδα διχασμού στην ιστορία του τόπου.
