Ιστορία
Σύμφωνα με σερβικά δημοσιεύματα, πριν λίγα 24ωρα και πιο συγκεκριμένα στις 23 Ιανουαρίου βραβεύτηκε ο Μαρίνος Ριτσούδης, πρώην ανθυποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού που είχε αρνηθεί το 1999 να επιβιβαστεί στο Α/Τ Θεμιστοκλής που ετοιμάζονταν να αναχωρήσει για την Αδριατική για να λάβει μέρος στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας, για την ηρωική πράξη του από το Πατριάρχη Ειρηναίο της Σερβίας με το παράσημο του Αγίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.
Η απόφαση για την βράβευση
Ως “φανταστικό συναίσθημα” περιγράφει την απόφαση του να στηρίζει την Σερβία “ένα έθνος που αγωνίζονταν ενάντια σε ένα πολύ μεγαλύτερο εχθρό”, ο Μαρίνος Ριτσούδης, ο πρώην ανθυποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού ο οποίος είχε αρνηθεί το 1999 να επιβιβαστεί στο Αντιτορπιλικό Θεμιστοκλής που ετοιμάζονταν να αναχωρήσει για την Αδριατική.
Τα παραπάνω ανέφερε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην καθημερινή εφημερίδα Blic του Βελιγραδίου σε αναφορά ελληνικών ΜΜΕ μετά από μία κινητικότητα που υπήρξε γύρω από το πρόσωπο του το τελευταίο διάστημα στην γειτονική χώρα. Συγκεκριμένα η πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα τον είχε αναζητήσει πρόσφατα για να διαπιστώσει εάν θα δεχόταν να παρασημοφορηθεί και να ανταμειφθεί για την πράξη του.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας ο Ριτσώνης αρνήθηκε. Συγκεκριμένα ανέφερε “Τους ενημέρωσα ότι δεν θέλω τίποτα και όλα τα χρήματα να πάνε στους γενναίους ανθρώπους (σ.σ. της Σερβίας) που πολέμησαν εναντίον όλων και χωρίς τύχη”.
Την βράβευση του Ριτσούδη με την ανώτατη τιμητική διάκριση της Σερβίας είχε ζητήσει πρόσφατα και ο Dusan Milosavljevic, αντιπολιτευόμενο μέλος της Σερβικής Εθνοσυνέλευσης.
Ο Ριτσούδης, ο οποίος για την κίνηση του αποτάχθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό και σήμερα εργάζεται ως καπετάνιος σε γιοτ, ανέφερε στην Blic ότι “είμαι πολύ περήφανος για την στιγμή αυτή που χάρισα τόσο στον εαυτό μου όσο και στον λαό σας. Αυτή είναι η κοινή ιστορία που ενώνει εμένα με τα πιστεύω μου και τα πιστεύω των Σέρβων”.
1999: Η ηρωική πράξη της άρνησης και το Ναυτοδικείο
Δύο 24ώρα πριν από τον απόπλου του “Θεμιστοκλής”για την Αδριατική, το 1999, ο ανθυποπλοίαρχος θα συναντηθεί με τον τότε αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο καθώς και με τον Πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό, ο οποίος και κάθισε στο πλάι του στην αίθουσα του ναυτοδικείου, στις 21 Απριλίου του 1999.
Ο κ. Μεταλληνός υποστήριξε ότι δεν γνώριζε τον κ. Ριτσούδη. Τον επισκέφθηκε σπίτι του και του εξήγησε τι ήθελε να κάνει. Αυτός, όπως είπε, ζήτησε από τον ανθυποπλοίαρχο “να ακολουθήσει τη συνείδησή του”, να σκεφτεί όμως και τις επιπτώσεις που θα είχε η υλοποίηση της απόφασής του.
Σύμφωνα με την κατάθεση του Ριτσούδη “ Είχα δύο δρόμους να διαλέξω. Επέλεξα αυτόν που έχετε πάνω από εσάς” δείχνονταν την εικόνα του Χρηστού πάνω από το Προεδρείο “τον οποίο και εγώ βάζω πάνω από όλα, γιατί ο νόμος του Θεού είναι πάνω από όλους. Είναι η συνείδηση του κάθενος”.
Ο Ριτσούδης είχε ενημέρωσει και τον διοικητή του και τον κυβερνήτη του Θεμιστοκλής και τον Εισαγγελέα του Ναυτοδικείου για την άρνηση του να υπακούσει στην διαταγή. Τελικά καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο χρόνων και έξι μηνών με τριετή αναστολή, απόφαση η οποία έγινε δεκτή με χειροκροτήματα από τους συγκεντρωμένους. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι έξω από το Ναυτοδικείο είχαν συσπειρωθεί υπέρ του Ριτσούδη, οι λιμενεργάτες του ΠΑΜΕ με κυρίες θρησκευτικών οργανώσεων.
Το επόμενο διάστημα η διοίκηση του Ναυτικού προχώρησε στην απόταξη του Ριτσούδη. Ο τελευταίος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο χωρίς όμως να καταφέρει να δικαιωθεί.
Σύμφωνα με παρεμφερή άρθρα από τη Σερβία, ο Ριτσούδης ήταν τότε καπετάνιος του Α/Τ Θεμιστοκλής και διέταξε την επιστροφή του πλοίου στη Σαλαμίνα. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει, δεδομένου πως το 1999, ο Ριτσούδης ήταν μόλις 26 χρονών και έφερε το βαθμό του ανθυποπλοιάρχου ένα λογικό λάθος για τα ΜΜΕ της εποχής.
Οι ελληνικές εφημερίδες της εποχής, έκαναν λόγο για οργανώσεις (που ελέγχονται κυρίως από το ΚΚΕ), εργατικά σωματεία, αλλά και σύλλογοι γονέων που επιθυμούσαν να παρεμποδίσουν τον απόπλου του σκάφους.
Στη περίπτωση Ριτσούδη ωστόσο, γινόταν λόγος για διείσδυση στις Ένοπλες Δυνάμεις διαφόρων παραχριστιανικών και άλλων οργανώσεων, που ορισμένες από αυτές επιχειρούν να κάνουν πραγματική πλύση εγκεφάλου σε οπλίτες και αξιωματικούς. Ο ανθυποπλοίαρχος προέβαλε καθαρά θρησκευτικούς λόγους και όχι πολιτικούς, δηλώνοντας ότι αρνείται να μετάσχει στην αποστολή γιατί «το ΝΑΤΟ είναι όργανο του διαβόλου που βομβαρδίζει αθώους πολίτες», φράσεις που τελευταίως χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον και από μητροπολίτες και άλλους ιερωμένους από τους άμβωνες των εκκλησιών.
