Ιστορία
Η προέλευση της ονομασίας της Παλαιστίνης είναι πολύ παλαιά, στην πραγματικότητα είναι πάνω από τριών χιλιάδων χρόνων. Το όνομα Παλαιστίνη προέρχεται από τους Φιλισταίους που είναι ελληνικό φύλο με καταγωγή από τους Αχαιούς από τη Μικρά Ασία και τα νησιά του αιγαίου πελάγους.
Έφθασαν στη νότια ακτή της Παλαιστίνης σε διάφορα κύματα. Μια ομάδα έφθασε στις αρχές της ιστορικής περιόδου και εγκαταστάθηκε στη Γάζα. Μια άλλη ομάδα, προήλθε από την Κρήτη αφού είχε πρώτα απωθηθεί από τον Ράμσι ΙΙΙ το 1194 π.Χ. από μια απόπειρα εισβολής που είχαν κάνει στην Αίγυπτο. Αυτή η ομάδα των Κρητών κατέλαβε τη νότια παράκτια περιοχή, όπου ίδρυσαν πέντε πόλεις στην παράκτια πεδιάδα.
Οι Φιλισταίοι ίδρυσαν αυτές τις πέντε πόλεις, και κάθε μια κυβερνιόταν από ένα βασιλιά όπως ήταν η συνήθεια των πόλεων κρατών στον ελληνικό κόσμο.
Αυτές οι πόλεις ονομάστηκαν ΝκάΘ (η Πατρίδα του Γολιάθ), Αστόθ, Έκρον, Γάζα, και Ασκάλον.
Η γη των Φιλισταίων ονομαζόταν από τους Εβραίους «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή. Σύμφωνα με τις λίγες επιγραφές που έχουν μείνει, κατά το 630 π.Χ. οι Φιλισταίοι είχαν χάσει την ελληνική τους γλώσσα και μιλούσαν Αραμαϊκά.
Όμως με την ελληνιστική περίοδο, η ελληνική παρουσία και γλώσσα επανεμφανίζονται στην Παλαιστίνη. Η ελληνιστική περίοδος διάρκεσε στην Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π.χ. Η επαρχία της Γαλιλαίας, όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες. Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού. Αν και οι πόλεις ευρίσκονταν υπό Ρωμαϊκή διοίκηση, το ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν ελληνικής καταγωγής και οι Φιλισταίοι που μετονομάστηκαν Παλαιστίνιοι, είχαν ξανά εξελληνιστεί.
Με την κάθοδο του χριστιανισμού, οι Έλληνες της Παλαιστίνης, αλλά και οι Παλαιστίνιοι, όπως και οι κάτοικοι της Συρίας, της Ιορδανίας, και του Λιβάνου, έγιναν χριστιανοί. Όταν διαιρέθηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Παλαιστίνη, όπως και όλες οι άλλες χώρες της περιοχής, έγιναν μέρος του Βυζαντίου. Κατά συνέπεια, οι Παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος των κατοίκων της Συρίας, του Λιβάνου, και της Ιορδάνιας έγιναν Ελληνορθόδοξοι
Με την εμφάνιση του Ισλάμ, και τις επιδρομές των Αράβων από την έρημο της Αραβίας, το Βυζάντιο έχασε αυτές τις περιοχές από τους μουσουλμάνους Άραβες. Οι Άραβες επέβαλαν τη θρησκεία τους και τη γλώσσα τους στις χώρες που κατέκτησαν. Έτσι μαζί με τη μουσουλμανική θρησκεία, η περιοχή αυτή υιοθέτησε και την αραβική γλώσσα, και σε πολύ μικρό διάστημα ο πληθυσμός αραβοποιήθηκε.
Όμως όχι όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης και των γύρω χωρών έγιναν μουσουλμάνοι. Αρκετοί παρέμειναν Ορθόδοξοι χριστιανοί, αν και έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούν μόνο αραβικά. Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου, αυτοί όλοι οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι χριστιανοί, ονομάστηκαν Ρωμιοί Ορθόδοξοι (Rum Orthodox) από τους Τούρκους, όπως το ίδιο και οι Έλληνες. Από τότε οι αραβόφωνοι κάτοικοι της Παλαιστίνης αλλά και όλης της Μέσης Ανατολής, αποκαλούνται και αυτοαποκαλούνται Rum Orthodox, δηλ. Ρωμιοί Ορθόδοξοι και όχι μόνο ως Άραβες.
Σίγουρα “Ρωμιοί” δεν είναι μόνο οι Ελλαδίτες κι οι Ελληνοκύπριοι. Οι αραβόφωνοι Rum Orthodox, είναι οι τελευταίοι εναπομείναντες Βυζαντινοί στη Μέση Ανατολή.(ellinonpaligenesia.blogspot.gr)
