Ιστορία
H ιστορία μιας οικογένειας νάνων που έσωσε την τελευταία στιγμή από τον θάλαμο αερίων ο Γιόζεφ Μένγκελε μοιάζει απίστευτη.
Δύο συγγραφείς, ο Γιεχούντα Κορέν και ο Εϊλάτ Νεγκέβ, πραγματοποίησαν μια ενδελεχή έρευνα για να εξακριβώσουν την πραγματική ιστορία της μοναδικής 12μελούς οικογένειας που γλίτωσε από το Αουσβιτς, την οποία κατέγραψαν στο βιβλίο «Γίγαντες: Οι επτά νάνοι του Αουσβιτς».
«Σώθηκα χάρη στον διάβολο», λέει η Πέρλα Οβιτζ. Ξανά και ξανά περιγράφει πώς εκείνη και η οικογένειά της οδηγήθηκαν σε θάλαμο αερίων όπου διετάχθησαν να βγάλουν τα ρούχα τους. Μια βαριά πόρτα άνοιξε και τους έσπρωξαν μέσα.
«Ηταν σχεδόν σκοτάδι και βρισκόμασταν σε κάτι που έμοιαζε με μεγάλο μπάνιο. Κοιτάξαμε στο ταβάνι να δούμε γιατί δεν έπεφτε νερό. Ξαφνικά μυρίσαμε γκάζι. Αρχίσαμε να βήχουμε και κάποιοι λιποθύμησαν. Βάλαμε τις φωνές. Ξαφνικά ακούσαμε μια άγρια φωνή απέξω: «Πού είναι η οικογένεια των νάνων μου;». Η πόρτα άνοιξε και είδαμε τον δρα Μένγκελε. Διέταξε να μας βγάλουν και μας έριξαν κρύο νερό για να συνέλθουμε».
Η οικογένεια Οβιτζ, από το χωριό Ροζαβλέα της Τρανσυλβανίας, ήταν η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη οικογένεια νάνων: με νάνο πατέρα, τα 7 από τα 10 παιδιά γεννήθηκαν και αυτά νάνοι. Η Πέρλα, γεννημένη το 1921, ήταν η νεότερη. Σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος της Ρουμανίας, στις αρχές του 20ού αιώνα, ήταν δύσκολο για όλους να ζουν από τη γη και τα ζώα, και σχεδόν αδύνατον για κάποιον που δεν έφθανε ούτε το ένα μέτρο ύψος.
Η μητέρα τους, ανήσυχη για το μέλλον των παιδιών της, βλέποντας ότι οι πέντε αδελφές και οι δύο αδελφοί ήταν όμορφοι και διέθεταν μουσικό ταλέντο, αποφάσισε να φτιάξει έναν θίασο. Ονόμασαν το μουσικό τους σύνολο Λιλιπούτειος Θίασος και για 15 χρόνια έδιναν παραστάσεις στην Κεντρική Ευρώπη. Το δίωρο σόου τους αποτελείτο από δημοφιλή τραγούδια της εποχής, σκετσάκια και μουσική.
Η Πέρλα είχε μια μικρή ροζ κιθάρα που έμοιαζε με παιχνίδι, οι αδελφές της Ροζίκα και Φραντσίσκα έπαιζαν βιολί, η Φρίντα κύμβαλο, ο Μίκι τσέλο και ακορντεόν, ενώ η Ελίζαμπεθ ντραμς. Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Αβραάμ, έγραφε τα σενάρια, έπαιζε και είχε χρέη μάνατζερ. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας εργάζονταν στα παρασκήνια.
Όταν οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία, οι Οβιτζ έμοιαζαν καταδικασμένοι: σύμφωνα με το πρόγραμμα ευθανασίας Aktion T-4 οι Γερμανοί είχαν αποφασίσει να σκοτώσουν τους σωματικά ή διανοητικά αναπήρους, όσους αποτελούν βάρος για την κοινωνία. Και ως Εβραίοι ήταν στον στόχο της Τελικής Λύσης.
Στις 19 Μαΐου 1944 τους μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Αουσβιτς – Μπιρκενάου επειδή ήταν Εβραίοι. Ομως τελικά το μειονέκτημά τους αποδείχθηκε ότι τους έσωσε τη ζωή. Ήταν σπάνιο να επιβιώσει έστω και ένα μέλος μιας οικογένειας από το Αουσβιτς, πόσω μάλλον δύο, όμως και τα 12 μέλη της οικογένειας Οβιτζ – από το μωρό των 18 μηνών έως τη μεγαλύτερη θεία, ηλικίας 58 ετών – επέζησαν.
Σύμφωνα με την έρευνα της «Γκάρντιαν» και τη μελέτη της διαδικασίας που ακολουθείτο στο Άουσβιτς, η οικογένεια μεταφέρθηκε σε θάλαμο απολύμανσης όπου το νερό που έπεφτε σε ζεστές πέτρες δημιουργούσε ατμούς, με αποτέλεσμα η υψηλή θερμοκρασία να προκαλεί ιλίγγους.
Οσο για τον Μένγκελε, είχε πολλούς νάνους στη διάθεσή του για να πραγματοποιεί τα φρικαλέα πειράματά του που οδήγησαν σε αναρίθμητους θανάτους. Είχε όμως μόνο μία οικογένεια νάνων, που αποτελούσαν πολύτιμα πειραματόζωα. Τους έδωσε ξεχωριστό κατάλυμα, περισσότερο φαγητό και τους επέτρεψε να φορούν τα ρούχα τους. Τους υπέβαλλε όμως σε επώδυνες εξετάσεις. Τους έπαιρνε συνεχώς αίμα, μυελό, τους έβγαζε υγιή δόντια, μαλλιά και βλεφαρίδες και πραγματοποιούσε ψυχολογικές και γυναικολογικές εξετάσεις.
Εκείνο που έψαχνε ο Μένγκελε ήταν να επιβεβαιώσει τη θεωρία του – όχι μόνο να ανακαλύψει τα παθολογικά αίτια του νανισμού, αλλά να αποδείξει τη ρατσιστική θεωρία ότι στη διάρκεια της Ιστορίας η εβραϊκή φυλή είχε εκφυλισθεί σε έναν λαό νάνων και αναπήρων. Τα ιατρικά αρχεία του Αουσβιτς, όλα με την υπογραφή του Μένγκελε, ξεκαθαρίζουν τι έψαχνε: σημάδια για προβλήματα στα νεφρά, στο συκώτι και ασθένειες όπως ο τύφος και η σύφιλη.
