Ιστορία
Με αυτό το σύνθημα, με αυτές τις λίγες γραμμές νοσταλγίας θα ξεκινήσω το αφιέρωμα μου σε δύο σύγχρονους ήρωες της ελληνικής ιστορίας. Τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό Σολωμού.
14 Αυγούστου του 1996, ο Σολωμός Σολωμού πέφτει νεκρός από σφαίρα στον λαιμό. Λίγα δευτερόλεπτα πριν είχε ζητήσει ένα τσιγάρο για να «κατεβάσει το πανί» (την τουρκική σημαία). Η σφαίρα τον βρήκε την ώρα που σκαρφάλωνε στον ιστό που είχε την σημαία.
Θα γλιστρήσει από το αίμα και θα αγκαλιάσει το χώμα.
Ακούστηκαν τρεις πυροβολισμοί, οι τρεις σφαίρες τον βρήκαν στο στόμα, στον λαιμό και στο στομάχι. Ο Σολωμός Σολωμού άφηνε την τελευταία του πνοή σε ένα τουρκικό φυλάκιο στην Δερύνια.
Ακούστηκαν και άλλοι πυροβολισμοί που είχαν σαν αποτέλεσμα των -ελαφρύ- τραυματισμό 11 ακόμα ατόμων, ανάμεσα τους και δυο κυανόκρανοι.
Η σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή και η κηδεία του έγινε δύο ημέρες αργότερα στο Παραλίμνι.
Και όμως…
Η αρχή δεν έγινε εκεί, όχι αυτό ήταν το τέλος. Ή καλύτερα, η τελευταία άνανδρη δολοφονία των Τούρκων, αφού μετά ακολούθησαν αρκετές πολιτικές και δικαστικές εξελίξεις.
Όχι, η αρχή που πυροδότησε μια σειρά από γεγονότα έγινε στις 2 Αυγούστου του 1996. Η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών διοργάνωσε πορεία με αφετηρία το Βερολίνο και τερματισμό την κατεχόμενη Κερύνια.
«Καιρός να πέσει και το τελευταίο τοίχος στην Ευρώπη». Ήταν το σύνθημα μετά και την πτώση του τοίχους του Βερολίνου. Ήταν καιρός να πέσει και το τοίχος της Κύπρου.
11 Αυγούστου και 7.000 μοτοσικλετιστές από κάθε γωνιά του κόσμου ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν πορεία προς την Κερύνια. Από την απέναντι πλευρά η Τουρκική Κυβέρνηση απειλούσε πως θα ανοίξει πυρ, κάτι που φάνηκε να ανησυχεί τις Κυπριακές αρχές, που προσπαθούσαν να ματαιώσουν την πορεία. Οι μοτοσικλετιστές έδειχναν αποφασισμένοι, δίνοντας διαβεβαιώσεις ότι δεν θα συγκρουστούν και ότι η πορεία τους θα είναι ειρηνική.
Μετά την συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκου Κληρίδη, με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας των μοτοσικλετιστών η πορεία ματαιώνεται.
Ήταν μια φαινομενικά λογική απόφαση, που όμως οδήγησε στο χάος. Η απόφαση γίνεται δεχτή με γιουχαρίσματα, τενεκεδάκια, πέτρες και οργή. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Γ. Χατζηκώστας τράπηκε σε φυγή. Τότε η κατάσταση ξέφυγε με αρκετές μικρότερες ομάδες μοτοσικλετιστών να κατευθύνονται «άτακτα» προς διάφορους προορισμούς.
Τα πρώτα επεισόδια έγιναν στο ΣΟΠΑΖ στην Λευκωσία, οι διαδηλωτές πέρασαν στην νεκρή ζώνη, οι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιές, με αποτέλεσμα να τους απομακρύνουν. Εκεί που η κατάσταση έγινε βίαιη ήταν στη Δερύνεια.
Οι Τούρκοι είχαν περισσότερους από 1.000 άνδρες στην λεγόμενη ζώνη «Αττίλα», ανάμεσα τους και αρκετοί «Γκρίζοι Λύκοι», που είχαν καταφτάσει από την Τουρκία και διψούσαν για αίμα.
Κρατώντας ελληνικές σημαίες στα χέρια οι διαδηλωτές πέρασαν το οδόφραγμα της Δερύνειας. Ανάμεσα σε θάμνους και σε πέτρες οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ ξεκίνησε ένα κυνηγητό προσπαθώντας να σταματήσει τους διαδηλωτές. Μάταια…
Σε ένα μέρος που κανείς δεν είχε πατήσει για 22 χρόνια η άγνοια για το αν υπάρχουν και το που υπάρχουν νάρκες, έκανε τους πάντες ιδιαίτερα προσεκτικούς.
Και κάπου εκεί… Από τους θάμνους πετάγονται «Γκρίζοι Λύκοι», με ρόπαλα στο χέρι ξεκινούν να χτυπάνε τους Κύπριους. Εκεί κοντά ήταν και ο πρόεδρος του ψευδοκράτους Ραούφ Ντενκτάς, με μια κάμερα στο χέρι μαγνητοσκοπούσε ένα σχέδιο που ο ίδιος είχε διοργανώσει.
Στα συρματοπλέγματα που είχαν στηθεί στο έδαφος μπλέκεται ένας Ελληνοκύπριος και πέφτει στο έδαφος. Αμέσως ένα σμήνος από «οργισμένους» Τούρκους μαζεύεται και αρχίζει να τον χτυπά με βιαιότητα. Ενώ οι διαδηλωτές είχαν αρχίσει ήδη να αποχωρούν, ένας 24χρονος παρατηρεί το γεγονός και τρέχει να βοηθήσει. Όμως… Μπλέκεται και ο ίδιος στα συρματοπλέγματα με αποτέλεσμα να βρεθεί στο έδαφος, οι «Γκρίζοι Λύκοι» χτυπούν με ρόπαλα το κεφάλι του και αφήνουν το άψυχο σώμα να κείτεται κάτω από τον ήλιο.
Οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ έκαναν το «χρέος» τους μαζεύοντας το πτώμα σε ελεύθερες περιοχές.
Εκεί, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα Τουρκικά σύνορα ο μελλοντικός πατέρας Τάσος Ισαάκ δολοφονήθηκε από τους «Γκρίζους Λύκους».
Μετά την κηδεία ο Σολωμός Σολωμού, μαζί με άλλους Κύπριους πήγε να καταθέσει στεφάνι.
Το τραγικό της υπόθεσης
Έναν μήνα μετά η γυναίκα του θα έφερνε στον κόσμο την κόρη τους, Αναστασία. Μια κοπέλα που γεννήθηκε με την κατάρα να μην δει ποτέ την πατρική στοργή. Το Ελληνικό Έθνος την υιοθέτησε και ανέλαβε να σταθεί ως πατέρας δίπλα της. Νονός της έγινε ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδης Έβερτ επισκέφτηκε τα σπίτια του Σολωμού και του Ισαάκ στο Παραλίμνι, δωρίζοντας από 15 εκατομμύρια δραχμές σε κάθε οικογένεια. Ο πατέρας του Σολωμού, Σπύρος, παρέδωσε την επιταγή στο Υπουργείο Άμυνας της Κύπρου.
«Αν οι Τούρκοι ήξεραν πως για κάθε σφαίρα που θα ρίχνουν θα δίνουμε 10 εκατομμύρια θα σκεφτόντουσαν πολύ αυτά που κάνουν.» Δήλωσε ο πατέρας των 7 ακόμα παιδιών.
Από την άλλη ο Ισαάκ Ισαάκ κατέθεσε τα χρήματα σε κλειστό λογαριασμό της κόρης του υιού του.
Ο κατάλογος των δολοφόνων
Ως καθοδηγητής της δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ φέρεται να είναι ο αρχηγός των «Γκρίζων Λύκων» στα Κατεχόμενα Μεχμέτ Αρσλάν.
Στην περίπτωση του Σολωμού Σολωμού οι φωτογραφίες και τα βίντεο δείχνουν 5 δολοφόνους. Η «μοιραία» σφαίρα ήρθε από το όπλο του Κενάν Ακίν, «Υπουργό Γεωργίας» του ψευδοκράτους. Χρήση των όπλων τους έκαναν επίσης ο Αττίλα Σαβ «Αρχηγός Αστυνομίας», ο Αντιστράτηγος Χασάν Κουντακσί, Διοικητής των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων/ Ο Διοικητής της 28ης Μεραρχίας, Υποστράτηγος Μεχμέτ Καρλί και ο Ανώτερος Υπαστυνόμος των ειδικών δυνάμεων Ερτάλ Εμανέτ.
Και για τους πέντε εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης από την Interpol. Τον Οκτώβριο του 2004 ο Ακίν παραδέχθηκε ότι ήταν ο δολοφόνος, αλλά δικαιολογήθηκε ότι διατάχθηκε από τον Χαλίλ Σαντραζάμ, τότε διοικητή των κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Ο Σαντραζάμ με δηλώσεις του διέψευσε τους ισχυρισμούς του Ακίν, που λίγο αργότερο συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές για λαθρεμπόριο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με άνωθεν εντολή.
Το 2008 το το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία του Σολωμού, βάσει του Άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.
24 χρόνια μετά και κανείς τους δεν έχει συλληφθεί για την δολοφονία, 24 χρόνια μετά και η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη. 24 χρόνια μετά και ο δολοφόνος Κενάν Ακίν έχει έντονη συμμετοχή στην πολιτική ζωή της Τουρκίας και εμφανίζεται συχνά πυκνά το πλευρό του Ερντογάν.
Ο κατάλογος ανανδρίας
Δυστυχώς ο Τάσος και ο Σολωμός δεν ήταν τα μοναδικά θύματα των Τούρκων. Είχαν προηγηθεί επτά δολοφονίες Ελληνοκύπριων στρατιωτών που υπηρετούσαν στην «Πράσινη Γραμμή».
Η αρχή είχε γίνει το 1976, όταν ο Μιχάλης Σοφοκλέους δολοφονήθηκε στο φυλάκιο του Αγίου Κασιανού. Ο 18χρονος -τότε- στρατιώτης είχε περάσει τα σύνορα για να δώσει ένα τσιγάρο σε έναν Τούρκο φαντάρο.
Ο Χρίστος Γεωργίου δολοφονήθηκε αναίτια στις 21 Σεπτεμβρίου του 1982 στην περιοχή Καϊμακλίου. Το ίδιο και ο Τρύφωνας Τρύφωνος στην περιοχή του Αγίου Κασσιανού το 1983.
Στις 28 Μαΐου του 1988 Τούρκος λοχίας μπήκε σε σπίτι Ελληνοκύπριων στο χωριό Αθηναίου. Ο στρατιώτης Χαράλαμπος Χαραλάμπους έτρεξε να βοηθήσει και πυροβολήθηκε.
Δύο μήνες αργότερα ο Λοχίας Ευαγόρας Ευαγόρου δολοφονήθηκε από Τούρκο στρατιώτη στο φυλάκιο του Αγίου Κασιανού, όταν μπήκε στη νεκρή ζώνη για να δώσει σε Τούρκο σκοπό ένα μικρό ραδιόφωνο.Στο φυλάκιο του Αγίου Κασσιανού.
Ο στρατιώτης Θανάσης Κλεοβούλου δολοφονήθηκε το 1993, ενώ έδινε σε Τούρκο σκοπό ένα μπουκάλι με κονιάκ.
Ενώ τον κατάλογο κλείνει ο Στέλιος Παναγής που δολοφονήθηκε στον Άγιο Ανδρέα της Λευκωσίας.
