Λίγoι την γνωρίζουν και ελάχιστοι την θυμούνται: Αυτή ήταν η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια

Γνωρίζετε την πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και μάλιστα σε μάχιμη θέση;

Βρέθηκε στις φλόγες του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν στο έπος της Αλβανίας, διέφυγε στην Μέση Ανατολή, έλαβε μέρος σε πολλές επικίνδυνες αποστολές και στην συνέχεια ζήτησε να  συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού!

Ελάχιστοι την γνωρίζουν!

Είναι η Σόνια-Σοφία Στεφανίδου! Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ουκρανίας το 1907 κόρη Έλληνα από τον Πόντο. Μόλις έγινε 5 ετών την πήγαν στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας της κατατάχθηκε ως εθελοντής γιατρός στον Ελληνικό Στρατό, κατά τους βαλκανικούς πολέμους….

Λίγους μήνες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, η Σόνια γράφτηκε εθελοντικά στο Σχολείο Νοσοκόμων Παθητικής Αεράμυνας. Μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος ζήτησε άδεια κατάταξης σε στρατιωτική υπηρεσία.

«Εθεώρησα καθήκον μου όπως και εγώ προσφέρω ότι η δυνάμην περισσότερον, χάριν του Ιερού Αγώνος» .

Τον Νοέμβριο 1940, παρουσιάστηκε στην Αθήνα για εκπαίδευση νοσοκόμας στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός».

Στις 15 Ιανουαρίου 1941, δεν δίστασε να στείλει επιστολή στον Υπουργό Στρατιωτικών με την οποία του ζητούσε μετάθεση στην πρώτη γραμμή της μάχης!

Στις 7 Απριλίου, την επομένη της γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα παρουσιάστηκε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Δεκατρείς ημέρες μετά, το 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης βομβαρδίστηκε ανηλεώς από την Ιταλική Αεροπορία.

Η Σόνια έτρεξε από τους πρώτους για να βοηθήσει!

Όταν ο Ελληνικό Στρατός συνθηκολόγησε, η Ελληνίδα μαχήτρια επέστρεψε στην Αθήνα. «Η θέα του αγκυλωτού σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου», έλεγε.

Φεύγει για Μέση Ανατολή, ζητώντας να καταταγεί στον εκεί Βασιλικό Ελληνικό Στρατό, ο οποίος συγκροτήθηκε από τα υπολείμματα των ελληνικών μονάδων που είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο….

Την 1η Ιουνίου 1942, την κάλεσαν για υπηρεσία στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αλεξάνδρειας. Δεν ήθελε όμως να μείνει μόνο στο λειτούργημα της νοσοκόμας.

Στις 8 Απριλίου 1943 ζήτησε πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό να καταταγεί σε μονάδα καταδρομών (commando), αφήνοντάς τον άφωνο.

Το αίτημά της έγινε δεκτό, ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή  και η ατρόμητη Ελληνίδα από τον Πόντο βρέθηκε να εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στην συλλογή, αναφορά και ασφάλεια πληροφοριών, στην κρυπτογράφηση, στην χρήση ασυρμάτου και στην πτώση με αλεξίπτωτο, με επιδόσεις «υψηλού επιπέδου».

Στις 2 Ιουλίου 1943, η Στεφανίδου ήταν η πρώτη γυναίκα στρατιωτικός που έπεσε με αλεξίπτωτο ως μέλος ομάδας πρακτόρων, κοντά στην Φλώρινα (που σήμερα εποφθαλμιούν οι Σκοπιανοί), με αποστολή την συλλογή χρήσιμων πληροφοριών. Μεταμφιεζόταν σε ζητιάνα η χωριατοπούλα για να σπεύσει σε κατοικημένες περιοχές, όπου μάζευε στρατιωτικά στοιχεία, που αδυνατούσαν να μαζέψουν άνδρες πράκτορες. Η γυναικεία μορφή την βοηθούσε σε αυτό.

Όμως, στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, η ομάδα της συνελήφθη από τους Γερμανούς. Λίγο αργότερα, εντελώς απρόσμενα, ένας Γερμανός φρουρός τους βοήθησε να δραπετεύσουν! Η Σόνια κατέφυγε στην Καλαμπάκα, στην περιοχή της Νεράιδας, όπου λειτουργούσε στρατηγείο ανταρτών σε συνεννόηση με τους Βρετανούς, οι οποίοι αργότερα, ωστόσο, έμελλε να σφάξουν τον κυπριακό Ελληνισμό.

Τον Δεκέμβριο του 1943, η Στεφανίδου επέστρεψε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στο νεοσύστατο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα Ελληνίδων, με βαθμό αντίστοιχο του ανθυπολοχαγού, μεταβαίνοντας σε αποστολή στην Κρήτη (Ιανουάριος-Οκτώβριος 1944).

Όταν οι Γερμανοί έφυγαν από την χώρα μας, η Στεφανίδου επέστρεψε μαζί με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Τον Μάιο του 1945, ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωσε και η Γερμανία έχασε.

Η Σόνια, όμως ήθελε κι άλλο! Έκανε αίτηση να ενταχθεί στον Αμερικανικό Στρατό ως αλεξιπτωτίστρια, προκειμένου να συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού κατά της Ιαπωνίας! Η αίτησή της όμως απορρίφθηκε.

Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων, μεταξύ αυτών και το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου! Πέθανε την άνοιξη του 1990.

Την έθαψαν σε μια απλή τελετή, φορώντας την στρατιωτική της στολή και τα παράσημά της. Αυτή ήταν η τελευταία της επιθυμία.

Με πληροφορίες από Μηχανή του Χρόνου