Ιστορία
Σχεδόν σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν σημεία όπου δόθηκαν μεγάλες μάχες, ειδικότερα κατά την περίοδο της Επανάστασης του 1821.
Πολλά σημεία δε, έχουν τη δική τους ιστορία που έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε. Όπως για παράδειγμα ποιο είναι το περίφημο κάθισμα του Κολοκοτρώνη και πού βρίσκεται αυτό. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είναι ο ήρωας που έμεινε όσο λίγοι στην ιστορία για την ανδρεία του.
Το Κάθισμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, λοιπόν, αποτελεί ένα σημείο ιστορικής σημασίας καθώς εκεί ο Γέρος του Μοριά έστησε το παρατηρητήριο του. Από εκεί ο ίδιος μεθόδευσε την Άλωση της Τρίπολης έχοντας μια επιβλητική θέα σε ολόκληρη την πόλη και άρα τον έλεγχο των γεγονότων. Το σημείο με την πέτρα η οποία στην πραγματικότητα αναφέρεται ως κάθισμα βρίσκεται λίγη μόλις ώρα μακριά από την Τρίπολη.
Ο Γέρος του Μοριά, όπως αποκαλείται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης συμμετέχει και μάλιστα πρωταγωνίστησε σε πολλές επιχειρήσεις του απελευθερωτικού αγώνα. Ξεχωρίζει νίκη στο Βαλτέτσι, η άλωση της Τριπολιτσάς, η καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια όπου και διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο. Δεν είναι τυχαίο ότι αναδείχθηκε σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου.
Γνωστή είναι και η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς:
Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», διέταξα και το έκοψαν.
Ο Κολοκοτρώνης διοικούσε τα στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο. Χαρακτηριστικό είναι ότι χρησιμοποιούσε τις τακτικές του κλεφτοπολέμου, ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Ενδεικτικό της δυσκολίας του αγώνα του 1821 είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του:
O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου.
