Ιστορία
Amelia Earhart, κατά κόσμον Amelia Mary Earhart, (γεννηθείσα στις 24 Ιουλίου 1897 στο Άτσισον του Κάνσας των ΗΠΑ – εξαφανισθείσα στις 2 Ιουλίου 1937 κοντά στο νησί Χάουλαντ στον κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό), Αμερικανίδα αεροπόρος, από τις πιο διάσημες στον κόσμο, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Η εξαφάνισή της κατά τη διάρκεια μιας πτήσης γύρω από τον κόσμο το 1937 αποτελεί ένα διαρκές μυστήριο, τροφοδοτώντας πολλές και αλλόκοτες εικασίες.
Η νεαρή ζωή
Ο πατέρας της Earhart ήταν δικηγόρος σιδηροδρομικών εταιρειών και η μητέρα της προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Ενώ ήταν ακόμη παιδί, η Earhart επέδειξε μια περιπετειώδη και ανεξάρτητη φύση για την οποία θα γινόταν αργότερα γνωστή. Μετά το θάνατο των παππούδων της, η οικογένεια αγωνιζόταν οικονομικά εν μέσω του αλκοολισμού του πατέρα της.
Οι Έρχαρτ μετακόμιζαν συχνά και η ίδια ολοκλήρωσε το λύκειο στο Σικάγο το 1916. Αφού η μητέρα της έλαβε μία κληρονομιά, η Έρχαρτ μπόρεσε να φοιτήσει στο σχολείο Ogontz School στο Ράινταλ της Πενσιλβάνια. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην αδελφή της στον Καναδά, η Αμέλια ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη φροντίδα των στρατιωτών που είχαν τραυματιστεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1918 εγκατέλειψε το junior college για να γίνει βοηθός νοσοκόμας στο Τορόντο.
Ιστορικές πτήσεις
Μετά τον πόλεμο, η Έρχαρτ μπήκε στο προπαρασκευαστικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, αλλά έφυγε το 1920, αφού οι γονείς της επέμειναν να ζήσει μαζί τους στην Καλιφόρνια. Εκεί έκανε την πρώτη της βόλτα με αεροπλάνο το 1920, μια εμπειρία που την ώθησε να κάνει μαθήματα πτήσης. Το 1921 αγόρασε το πρώτο της αεροπλάνο, ένα Kinner Airster, και δύο χρόνια αργότερα απέκτησε την άδεια πιλότου.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 η Earhart μετακόμισε στη Μασαχουσέτη, όπου έγινε κοινωνική λειτουργός στο Denison House, ένα σπίτι εγκατάστασης μεταναστών στη Βοστώνη. Συνέχισε επίσης να ασχολείται με το ενδιαφέρον της για την αεροπορία.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου οι διοργανωτές επεδίωκαν να πετάξει μια γυναίκα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό και τον Απρίλιο του 1928 η Earhart επιλέχθηκε για την πτήση.
Ορισμένοι εικάζουν ότι η απόφαση βασίστηκε εν μέρει στην ομοιότητά της με τον Τσαρλς Λίντμπεργκ, ο οποίος είχε γίνει ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε μόνος του χωρίς στάση πάνω από τον Ατλαντικό τον προηγούμενο χρόνο. Στις 17 Ιουνίου 1928, η Earhart αναχώρησε από το Trepassey, στη Νέα Γη του Καναδά, ως επιβάτης σε ένα υδροπλάνο με πιλότους τους Wilmer Stultz και Louis Gordon.
Αφού προσγειώθηκε στο Burry Port της Ουαλίας στις 18 Ιουνίου, η Earhart έγινε διεθνής διασημότητα. Έγραψε για την πτήση αυτή στο βιβλίο της «20 ώρες.
40 λεπτά» (1928) και πραγματοποίησε περιοδεία με διαλέξεις σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεγάλο μέρος της δημοσιότητας ανέλαβε ο εκδότης George Palmer Putnam, ο οποίος είχε βοηθήσει στην οργάνωση της ιστορικής πτήσης. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1931, αλλά η Earhart συνέχισε την καριέρα της με το πατρικό της όνομα. Εκείνη τη χρονιά οδήγησε επίσης ένα αυτοκινούμενο αεροσκάφος σε ύψος ρεκόρ 18.415 ποδών (5.613 μέτρα).
Αποφασισμένη να δικαιολογήσει τη φήμη που της είχε αποφέρει ο διάπλους του 1928, η Earhart διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό στις 20-21 Μαΐου 1932. Η πτήση της με το Lockheed Vega από το Harbour Grace του Newfoundland στο Londonderry της Βόρειας Ιρλανδίας ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ 14 ωρών και 56 λεπτών, παρά τα διάφορα προβλήματα.
Συγκεκριμένα αντιμετώπισε μηχανικές δυσκολίες και κακές καιρικές συνθήκες και δεν μπόρεσε να προσγειωθεί στον προγραμματισμένο προορισμό της, το Παρίσι. Εξέδωσε το βιβλίο The Fun of It (1932), στο οποίο έγραφε για τη ζωή της και το ενδιαφέρον της για τις πτήσεις. Στη συνέχεια η Earhart ανέλαβε μια σειρά πτήσεων σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκτός από τα πιλοτικά κατορθώματά της, η Earhart ήταν γνωστή για την ενθάρρυνση των γυναικών να απορρίπτουν τα περιοριστικά κοινωνικά πρότυπα και να επιδιώκουν διάφορες ευκαιρίες, ιδίως στον τομέα της αεροπορίας. Το 1929 βοήθησε στην ίδρυση μιας οργάνωσης γυναικών πιλότων που αργότερα έγινε γνωστή ως «Ενενήντα Εννέα». Η Earhart διετέλεσε η πρώτη πρόεδρός της. Επιπλέον, έκανε το ντεμπούτο της ως σχεδιάστρια με μια λειτουργική σειρά ρούχων το 1933, η οποία ήταν σχεδιασμένη «για τη γυναίκα που ζει ενεργά».
Το 1935 η Earhart έγραψε ιστορία με την πρώτη σόλο πτήση από τη Χαβάη στην Καλιφόρνια, μια επικίνδυνη διαδρομή μήκους 2.408 μιλίων (3.875 χλμ.), μεγαλύτερη απόσταση από εκείνη από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ευρώπη. Αναχώρησε από τη Χονολουλού στις 11 Ιανουαρίου και, μετά από 17 ώρες και 7 λεπτά, προσγειώθηκε στο Όκλαντ την επόμενη ημέρα. Αργότερα την ίδια χρονιά έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε μόνος του από το Λος Άντζελες στην Πόλη του Μεξικού.
Τελευταία πτήση και εξαφάνιση
Το 1937 η Έρχαρτ ξεκίνησε να κάνει τον γύρο του κόσμου, με πλοηγό τον Φρεντ Νούναν, με ένα δικινητήριο Lockheed Electra. Την 1η Ιουνίου το δίδυμο ξεκίνησε το ταξίδι των 47.000 χιλιομέτρων (29.000 μιλίων), ξεκινώντας από το Μαϊάμι και κατευθυνόμενο ανατολικά. Κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων έκαναν διάφορες στάσεις ανεφοδιασμού πριν φτάσουν στο Lae της Νέας Γουινέας στις 29 Ιουνίου. Σε εκείνο το σημείο, η Έρχαρτ και ο Νούναν είχαν διανύσει περίπου 35.000 χιλιόμετρα (22.000 μίλια).
Αναχώρησαν στις 2 Ιουλίου, με προορισμό το νησί Χάουλαντ, που απείχε περίπου 4.200 χιλιόμετρα (2.600 μίλια). Η πτήση αναμενόταν να είναι επίπονη, ιδίως επειδή η μικροσκοπική κοραλλιογενής ατόλη ήταν δύσκολο να εντοπιστεί. Για να βοηθηθεί η πλοήγηση, δύο έντονα φωτισμένα αμερικανικά πλοία είχαν τοποθετηθεί για να σηματοδοτήσουν τη διαδρομή.
Η Earhart είχε επίσης διαλείπουσα ραδιοεπικοινωνία με το Itasca, ένα σκάφος της αμερικανικής ακτοφυλακής κοντά στο Howland. Στα τέλη του ταξιδιού, η Έρχαρτ ενημέρωσε μέσω ασυρμάτου ότι το αεροπλάνο είχε ξεμείνει από καύσιμα. Περίπου μια ώρα αργότερα ανακοίνωσε:
«Τρέχουμε βόρεια και νότια».
Αυτή ήταν η τελευταία εκπομπή που έλαβε το Itasca. Το αεροπλάνο θεωρήθηκε ότι είχε πέσει περίπου 160 χιλιόμετρα (100 μίλια) από το νησί και ξεκίνησε εκτεταμένη έρευνα για να βρεθούν η Earhart και ο Noonan.
Ωστόσο, στις 19 Ιουλίου 1937, η επιχείρηση ματαιώθηκε και το ζευγάρι κηρύχθηκε χαμένο στη θάλασσα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, η Έρχαρτ είχε στείλει στον σύζυγό της διάφορα υλικά, συμπεριλαμβανομένων επιστολών και ημερολογιακών σημειώσεων, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο Last Flight (1937).
Η μυστηριώδης εξαφάνιση της Earhart αιχμαλώτισε τη φαντασία του κοινού και δημιούργησε πολυάριθμες θεωρίες και ισχυρισμούς. Συγκεκριμένα, ορισμένοι πίστευαν ότι εκείνη και ο Νούναν είχαν συντριβεί σε διαφορετικό νησί αφού δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τον Χάουλαντ, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι αιχμαλωτίστηκαν από τους Ιάπωνες. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν οριστικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς αυτούς.
Οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι το αεροπλάνο της Earhart συνετρίβη στον Ειρηνικό κοντά στο Howland αφού έμεινε από καύσιμα. Αποτελώντας σταθερό στοιχείο της λαϊκής κουλτούρας, αποτέλεσε αντικείμενο πολλών βιβλίων και ταινιών.
