Αντιτορπιλικό «Βασιλεύς Γεώργιος»: Από το Αιγαίο μέχρι την κεντρική Μεσόγειο

Το σκάφος συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του ιταλικού Ναυτικού στα τέλη του 1940. Το 1941 συμμετείχε στις επιδρομές στα Στενά του Οτράντο, έπαθε όμως σοβαρές ζημιές από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου και εγκαταλείφθηκε. 

Η κλάση των βρετανικών αντιτορπιλικών «G» και «Η» ήταν µια παρτίδα 18 σκαφών που ναυπηγήθηκαν για το βρετανικό Ναυτικό κατά τη δεκαετία του ΄30. Έξι ακόµη σκάφη που ναυπηγούνταν για το Ναυτικό της Βραζιλίας κατέληξαν τελικά και αυτά στο βρετανικό Ναυτικό µε την έκρηξη του πολέµου το 1939 µε την κλάση τους να αναφέρεται ως Havant.

Υπήρξαν και άλλες παραγγελίες τόσο από την Αργεντινή όσο και από την Ελλάδα (δύο σκάφη).

Σε βρετανική υπηρεσία τα σκάφη της κλάσης G αρχικά υπηρέτησαν κυρίως στη Μεσόγειο, µε την αρχή όµως του πολέµου τα σκάφη να µεταφέρονται στον Ατλαντικό όπου ξεκίνησαν να πραγµατοποιούν αποστολές συνοδείας νηοποµπών.

∆ύο σκάφη χάθηκαν από θαλάσσιες νάρκες. Τρία ακόµη βυθίστηκαν κατά την εµπλοκή της Βρετανίας στη Νορβηγία, ένα µετά από ναυµαχία µε γερµανικό καταδροµικό και δύο στο Νάρβικ τον Απρίλιο του 1940.

Πολλά «G» και Havant συµµετείχαν στην εκκένωση των βρετανικών στρατευµάτων από τη Γαλλία (∆ουνκέρκη) µε δύο σκάφη να βυθίζονται από βόµβες και ένα από τορπιλισµό.

Στη συνέχεια τα περισσότερα από την συγγενή κλάση «Η» στάλθηκαν στη Μεσόγειο και όσα από τα «G» είχαν διασωθεί ενίσχυσαν τη ναυτική δύναµη στο Γιβραλτάρ. Κατά τη διάρκεια των εµπλοκών τους µε το ιταλικό Ναυτικό δύο σκάφη απωλέστηκαν από νάρκες, ενώ βύθισαν και δύο ιταλικά υποβρύχια. Από την άλλη πλευρά τα περισσότερα Havant παρέµειναν στο βόρειο Ατλαντικό, όπου εξακολούθησαν να προσφέρουν συνοδεία σε νηοποµπές µέχρι το τέλος του πολέµου.

Τα σκάφη «G» και «Η» στη Μεσόγειο ανέλαβαν και αυτά αποστολές συνοδεία νηοποµπών από το Γιβραλτάρ στη Μάλτα, µετείχαν στη ναυµαχία του Ματαπά και το Μάιο του 1941 κάλυψαν τη µεταφορά των βρετανικών στρατευµάτων από την ηπειρωτική Ελλάδα στην Κρήτη  για να απολεσθούν όµως ακόµη δύο από τα γερµανικά βοµβαρδιστικά και ένα να υποστεί τόσο σοβαρές ζηµιές που εγκαταλείφθηκε. Μέχρι το τέλος όµως του ‘41 τα βρετανικά «G» κατάφεραν να βυθίσουν δύο ιταλικά και ένα γερµανικό υποβρύχιο.

Τρία της κλάσης «Η» συµµετείχαν στη δεύτερη µάχη της Σύρτης στη Λιβύη το Μάρτιο του 1942. Τον ίδιο χρόνο τα βρετανικά αντιτορπιλικά κατάφεραν να βυθίσουν ακόµη δύο υποβρύχια αλλά και τρία εχθρικά αντιτορπιλικά. ∆ύο από τα εναποµείναντα αντιτορπιλικά προσφέρθηκαν στο Ναυτικό του Καναδά το 1943.

Τα υπόλοιπα σχηµάτισαν µια κοινή ναυτική οµάδα µε τα Havant και ανέλαβαν αποστολές συνοδείας στο βόρειο Ατλαντικό.

Ένα από τα τέσσερα εναποµείναντα σκάφη στάλθηκε στη Μεσόγειο το 1944 ενώ τα υπόλοιπα τρία µετείχαν στην επιχείρηση Overlord της απόβασης στη Νορµανδία. Μεταξύ του 1944 και 1945 κατάφεραν να βυθίσουν ακόµη 5 γερµανικά υποβρύχια. Παροπλίστηκαν αµέσως µετά το τέλος του Β΄ΠΠ.

Σε ελληνική υπηρεσία

∆ύο ήταν τα σκάφη κλάσης «G» (Greyhound) που προµηθεύτηκε το Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό: Το «Βασίλισσα Όλγα» (D-15) και το «Βασιλεύς Γεώργιος» (D-14). Το «Βασιλεύς Γεώργιος» ναυπηγήθηκε στα αγγλικά ναυπηγεία Υαrrow το 1936-38.

Το αντιτορπιλικό από τον κατάπλου του στην Ελλάδα χρησιµοποιήθηκε ως αρχηγίδα του Στολίσκου των Αντιτορπιλικών. Όπως και τα υπόλοιπα σκάφη του ΕΒΝ έτσι και το «Βασιλεύς Γεώργιος» έλαβε µέρος στις επιχειρήσεις του 1940-41, τόσο κατά του ιταλικού Ναυτικού όσο και κατά τη γερµανική εισβολή.

Συγκεκριµένα, συµµετείχε στην πρώτη (14-15 Ιανουαρίου1940) και τρίτη (4-5 Ιανουαρίου 1941) επιδροµή του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού στο Στενό του Οτράντο, καθώς και σε συνοδείες νηοποµπών και αποστολές κατά ιταλικών υποβρυχίων. Στις 14 Απριλίου 1941, οκτώ ηµέρες µετά την γερµανική εισβολή και ευρισκόµενο στον όρµο του Σοφικού στον Σαρωνικό (Κυβερνήτης Ανπ/χος Π. Λάππας), δέχθηκε γερµανική αεροπορική προσβολή και έπαθε σοβαρές ζηµιές.

Με κόπο έπλευσε στο Ναύσταθµο, όπου δεξαµενίσθηκε. Λόγω της γερµανικής προελάσεως και της αδυναµίας εγκαίρου επισκευής, διατάχθηκε η καταστροφή του πλοίου, που όµως δεν έγινε σε βαθµό ικανοποιητικό. Έτσι και κατά την γερµανική προσφιλή τακτική, επισκευάστηκε από τους Γερµανούς και χρησιµοποιήθηκε µε την ονοµασία «ΕΡΜΗΣ» ZG3.

Ήταν αρχηγίδα της συνοδείας της νηοποµπής εναντίον της οποίας επετέθη το υποβρύχιο «ΤΡΙΤΩΝ» στις 16 Νοεµβρίου του 1942 ακρωτήριο Καφηρέας µε κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Επαµεινώνδα Κοντογιάννη βυθίζοντας ένα γερµανικό δεξαµενόπλοιο αλλά στη συνέχεια το υποβρύχιο θα βληθεί µε βόµβες βυθού και θα βυθιστεί παρασύροντας µαζί του και 24  µέλη του πληρώµατος.

Στις 30 Απριλίου 1943, πάντα µε γερµανική σηµαία και πλήρωµα, το «ΕΡΜΗΣ» θα υποστεί σοβαρές ζηµιές έπειτα από συµµαχική αεροπορική επιδροµή στην κεντρική Μεσόγειο και θα προσαράξει κοντά στο ακρωτήριο Bon της Τυνησίας. Μετά την απελευθέρωση της περιοχής από τους Συµµάχους, η επισκευή του πλοίου κρίθηκε ασύµφορη και εγκαταλείφθηκε.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά

Οι διαστάσεις του σκάφους ήταν µήκος 97,5 µέτρα, πλάτος 9,7 µέτρα και βύθισµα 2,7 µέτρα. Το πλήρες εκτόπισµα των σκαφών ανερχόταν σε 1414 τόνους, είχαν µέγιστη ταχύτητα 35,5 κόµβων, οι δύο ατµολέβητες του σκάφους τύπου Parsons απέδιδαν ισχύ 34.000  ίππων και η εµβέλεια του σκάφους ήταν 10,240 χλµ. στους 15 κόµβους.

Ο οπλισµός του σκάφους αποτελείτο από 4 πυροβόλα των 5 ιντσών (127 χλστ.), 4 Α/Α πολυβόλα των 37 χλστ. και 2 τετραπλούς τορπιλοσωλήνες των 21 ιντσών.

Το 1941 αφαιρέθηκε το 4ο πυροβόλο των 5 ιντσών και οι πρυµνιοί τορπιλοσωλήνες για να προστεθούν 1 Α/Α πυροβόλο 3 ιντσών και 6 πυροβόλα 20 χλστ. καθώς και συσκευή ανθυποβρυχιακού πολέµου.

Να σηµειωθεί πως τα πυροβόλα των 127 και των 37 χλστ. ήταν γερµανικής προέλευσης και για αυτό το λόγο τοποθετήθηκαν στην Ελλάδα µετά τον κατάπλου του σκάφους από τα βρετανικά ναυπηγεία, καθώς η Γερµανία δεν επιθυµούσε την µεταφορά τους στην Βρετανία.

Το πλήρωµα ανερχόταν στα 145 άτοµα.