Ιστορία
Aνά τακτά χρονικά διαστήματα αναπαράγονται διάφοροι μύθοι που αφορούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαίας Ελλάδας , καθώς πηγάζουν είτε από ιστορική σύγχυση των γεγονότων, είτε από άγνοια.
Ο ιστότοπος Ancient Olympic Games συγκέντρωσε ορισμένους από τους πιο διαδεδομένους μύθους της αρχαίας εποχής, με ορισμένους να αφορούν σημαντικές πτυχές της διοργάνωσης.
1.Ο μαραθώνιος ήταν αρχαίο ολυμπιακό άθλημα
Ο μαραθώνιος αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα και είναι εμπνευσμένος από τη μάχη του Μαραθώνα.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αθηναίος στρατηγός Μιλτιάδης έστειλε στην Αθήνα τον Φειδιππίδη για να ανακοινώσει τη νίκη κατά των Περσών. Έτσι, έτρεξε όλη την απόσταση χωρίς να σταματήσει ούτε μια φορά και όταν έφτασε στην Αθήνα, φώναξε «Νενικήκαμεν», καταρρέοντας και πεθαίνοντας λίγο μετά.
Ωστόσο, μετά την αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών, η αρχαιολαγνεία άρχισε να εξαπλώνεται στην Ευρώπη και αρκετοί λόγω ιστορικής σύγχυσης θεώρησαν ότι ο μαραθώνιος ήταν άθλημα που περιλαμβάνονταν στους αρχαίους Αγώνες.
2.Η λαμπαδηδρομία ήταν μέρος των αρχαίων Αγώνων
Στην αρχαιότητα οι λαμπαδηδρομίες ήταν μέρος των αθλητικών γιορτών, όπως στα Παναθήναια και στους αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς όμως, δεν είχαν καμία θέση, κάτι που άλλαξε στους σύγχρονους.
3.Οι Ολυμπιακοί ήταν ανοιχτοί για όλους τους Έλληνες
Στην αρχαιότητα περίπου 50.000 άνθρωποι μαζεύονταν στην Ολυμπία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με πλούσιους, φτωχούς και «βαρβάρους» να δίνουν το «παρών». Εντούτοις, μόνο στους πολίτες από τις ελληνικές πόλεις-κράτη επιτρεπόταν να εισέλθουν στο στάδιο και να δουν τα αγωνίσματα, με τους υπόλοιπους να συμμετέχουν στα εξωαγωνιστικά δρώμενα.
4.Οι αθλητές ήταν ερασιτέχνες
Αρκετοί που εξιδανικεύουν το παρελθόν, θεωρούν ότι οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές ήταν ερασιτέχνες, όπου διαγωνίζονταν μόνο για τη δόξα. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν επαγγελματίες που προπονούνταν ειδικά για τους Αγώνες και διαγωνίζονταν τακτικά για βραβεία σε αθλητικές γιορτές.
5.Το έπαθλο δεν ήταν τα χρήματα
Οι αρχαίοι Ολυμπιονίκες βραβεύονταν με δύο ειδών έπαθλα και το πρώτο ήταν το συμβολικό στεφάνι ελιάς που έδιναν οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης.
Το δεύτερο είδος επάθλου ήταν υλικό και προέρχονταν είτε από τους εκάστοτε χορηγούς, είτε από την πόλη καταγωγής τους. Έτσι, οι Ολυμπιονίκες μπορούσαν να πάρουν χρήματα ή δημόσια αξιώματα. Π.χ. η αρχαία Αθήνα το 600 π.Χ. έδινε 550 δραχμές σε κάθε Ολυμπιονίκη, δηλαδή μια περιουσία για την τότε εποχή.
