Από αρχαιοτάτων χρόνων, τα εµπορεύµατα και πολύτιµοι θησαυροί µεταφέρονταν µε πλοία από τη µια χώρα στην άλλη.

Συχνά τα πλοία δεν έφταναν στον προορισµό τους, είτε λόγω κακών καιρικών συνθηκών, είτε εξαιτίας λάθος υπολογισµών, είτε λόγω ανυπαρξίας χαρτογράφησης (πόσα και πόσα πλοία δεν βούλιαξαν σε άγνωστες-τότε-ξέρες). Για την ακρίβεια, λέγεται ότι πάνω από 3 εκατοµµύρια ναυάγια κείτονται στον πάτο της θάλασσας, τα περισσότερα ανεξερεύνητα.

Η εξερεύνηση τους είναι πολυδάπανη εργασία που µπορεί να κρατήσει αρκετά χρόνια, αλλά οι θησαυροί που κρύβουν είναι µεγάλο δέλεαρ για τις εταιρείες εξερεύνησης και τους κυνηγούς θησαυρών. Ενα σεντούκι µε χρυσά νοµίσµατα ή βαρύτιµα κοσµήµατα µε πολύτιµους λίθους είναι υπεραρκετά για να ζήσουν ζωή χαρισάµενη, αν και εφόσον βέβαια η εκάστοτε κυβέρνηση δεν προσπαθήσει να βάλει το χέρι της στον θησαυρό. Συνήθως αυτό δεν γίνεται, αν και καµιά φορά συµβαίνει, όπως στην περίπτωση στρατιωτικών ναυαγίων.

Αλλά ας δούµε µερικά από τα διασηµότερα ναυάγια µε κριτήριο την αξία των θησαυρών τους:

To ναυάγιο του Salcombe (η αξία του δεν έχει αποτιµηθεί ακόµα)

Ηταν µεταξύ τους 1200 και 900 π.Χ. όταν ένα πλοίο βυθίστηκε ανοιχτά των ακτών του Devon στην Αγγλία, πιθανώς πέφτοντας πάνω σε ξέρες. Είναι το αρχαιότερο ναυάγιο σε Βρεττανικά ύδατα.

Οι ερευνητές δεν έχουν ακόµα ανακαλύψει την καταγωγή του πλοίου, καθώς κανένα κοµµάτι του δεν έχει παραµείνει άθικτο, αν και εικάζεται ότι επρόκειτο για ένα 12µετρο ξύλινο σκαρί µε 15µελές ίσως πλήρωµα. Ανακαλύφθηκε τυχαία από ερασιτέχνες αρχαιολόγους το 2010 και µέχρι στιγµής έχουν έρθει στην επιφάνεια περί τα 300 πολύτιµα ευρήµατα, όπως ράβδοι κασσίτερου και χαλκού, κοσµήµατα και όπλα. Αν και δεν είναι τεράστια η ποσότητα των ευρηµάτων, η ηλικία τους είναι εντυπωσιακή και η ανακάλυψη τους αποδεικνύει ότι υπήρχε εµπορική δραστηριότητα την εποχή του Χαλκού στην Ευρώπη.

Το ναυάγιο του Belitung (αξία $80 εκατοµµύρια)

Ανακαλύφθηκε ανοιχτά της Ινδονησίας το 1998 από ψαράδες (αυτό κι αν είναι ψαριά!) και είναι το πρώτο αραβικό πλοίο που βρέθηκε και εξερευνήθηκε. Ηταν παραδοσιακό ξύλινο σκαρί long keel µε 58 πόδια µήκος και 21 πόδια πλάτος και το ενδιαφέρον κατασκευαστικό στοιχείο του είναι ότι οι σανίδες του ήταν συνδεδεµένες µε λεπτά σχοινιά από ίνες κοκοφοίνικα, αντί για καρφιά και πασσάλους που ήταν η συνήθης τεχνική.

Η ρότα του πλοίου ήταν από Αφρική για Κίνα γύρω στο 830 π.Χ. και είναι άγνωστο γιατί στην επιστροφή βυθίστηκε τόσο µακριά από την πορεία του, ανοιχτά του νησιού Belitung της Ινδονησίας. Ο θησαυρός του απαρτίζεται από βάζα µε µπαχαρικά (τα µπαχαρικά είχαν τεράστια αξία τότε), δοχεία µελάνης, επιχρυσωµένα κουτιά, κρυστάλλινα αντικείµενα µέχρι πολύτιµα ρουµπίνια, ζαφείρια, το µεγαλύτερο χρυσό δοχείο που έχει ποτέ βρεθεί και τον περίφηµο θησαυρό της Κινέζικης δυναστείας των Τang . Ο θησαυρός αγοράστηκε τελικά από την κυβέρνηση της Σιγκαπούρης που τον δάνεισε στο Υπουργείο Τουρισµού επ’αόριστον. Πέρα από το θέµα του θησαυρού, η ανασκαφή του ναυαγίου έφερε στο φως πολύτιµες πληροφορίες για την κατασκευή των πλοίων εκείνης της εποχής και το εµπόριο ανάµεσα στην Αφρική και την Κίνα.

Το ναυάγιο του SS Central America, γνωστό και ως “Χρυσό πλοίο” (αξία 100-150 εκ)

Το SS Central America, ένα 85µετρο ατµόπλοιο, βυθίστηκε τον Σεπτέµβριου του 1857 κατά τη διάρκεια ενός τυφώνα µε ισχύ ανέµων 165 χιλ/ώρα, ανοιχτά των ακτών της Καρολίνας στις Η.Π.Α. Εξατίας µιας διαρροής στο πλοίο έπεσε η πίεση του ατµού, κλείνοντας τις αντλίες που κρατούσαν το νερό εκτός πλοίου και τις υδάτινες ρόδες που κρατούσαν το πλοίο «στον καιρό».Παρέσυρε στον βυθό πάνω από 420 επιβάτες και 15 τόνους χρυσού, συνολικής σηµερινής αξίας πάνω 292 εκ. δολ.

">

Ο χρυσός που βρέθηκε αξίζει γύρω στα 100- 150 εκ. Η βύθιση του χρυσού συνετέλεσε στον «πανικό του 1857» καθώς οι τράπεζες της Νέας Υόρκης περίµεναν να παραλάβουν εναγωνίως το φορτίο χρυσού, µε συνέπεια την πρώτη παγκόσµια οικονοµική κρίση.

Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1987. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών, 39 ασφαλιστικές εταρείες ζήτησαν να πάρουν µέρος του χρυσού, γιατί τον 19ο αιώνα ήταν υπόλογες και πλήρωναν ζηµίες. Μετά από ατελείωτες δικαστικές διαµάκες, το 92% του χρυσού δόθηκε στην οµάδα που ανακάλυψε το ναυάγιο. Μία από τις ράβδους χρυσού, βάρους 36 κιλών, πουλήθηκε για το «ποσό-ρεκόρ» 8 εκ. δολλαρίων και αναγνωρίστηκε ως το πιο πολύτιµο συναλλαγµατικό κοµµάτι της τότε εποχής.

Το ναυάγιο των Αντικυθήρων (αξία 120-160 εκ. δολλάρια)

Στα µέσα του 1ου αιώνα π.Χ., ένα εµπορικό πλοίο χωρητικότητας 300 τόνων, σάλπαρε από τις ακτές της Μικράς Ασίας µε προορισµό τη Ρώµη. Δυστυχώς δεν έφτασε ποτέ στον προορισµό του και βυθίστηκε λίγο έξω από τα Αντικύθηρα.

Με αφορµή αυτό το ναυάγιο, που ανακαλύφθηκε τυχαία από σφουγγαράδες το 1900, ξεκίνησε η πρώτη παγκοσµίως σηµαντική υποθαλάσσια αρχαιολογική εξερεύνηση. Οταν ανακαλύφθηκε το ναυάγιο, ανέλαβε η Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία την εξερεύνηση, αλλά δεν κατάφερε να βρει τα σηµαντικότερα ευρήµατα του φορτίου.