Ιστορία
Αδιαμφισβήτητα, όλοι μας έχουμε ακούσει τη φράση «έγινε της Πόπης». Ωστόσο, πόσοι ξέρουμε ότι προήλθε από ένα νησί;
Το νησάκι αυτό βρίσκεται μια ανάσα από την Αττική και πιο συγκεκριμένα μόλις 700 μέτρα από το Άκρο της Βουλιαγμένης γνωστό και ως Λαιμός.
Πρόκειται για την βραχονησίδα με το όνομα Κασίδας και προφανώς το όνομα του αυτό το νησάκι το πήρε επειδή πρόκειται για ένα εντελώς καραφλό βραχώδες νησί.
Πώς όμως προέκυψε η γνωστή μέχρι και τις μέρες μας έκφραση «Έγινε της Πόπης»;
Σύμφωνα με πληροφορίες, το 1920, ένα μετασκευασμένο επιβατικό ατμόπλοιο που φέρει το όνομα «Πόπη» γίνεται κτήμα της «Ηπειρωτικής Ατμοπλοΐας».
Όταν έγινε μέρος της εταιρείας μετρούσε ήδη 40 χρόνια ζωής. Ξεκίνησε ως ιδιωτική θαλαμηγός αναψυχής. Όμως έφτασε στο σημείο να αλλάζει αδιάκοπα ιδιοκτήτες μετατρέποντάς το τελικά σε πλοίο ακτοπλοΐας.
Στις 27 Νοεμβρίου του 1934, το πλοίο προσάραξε κοντά στη Βουλιαγμένη.
Φορτωμένο με τουλάχιστον 122 επιβάτες αλλά και με εμπορεύματα, το πλοίο θα εκτελούσε το δρομολόγιο Πειραιάς, Σύρο, Πάρο, Νάουσα Πάρου, Νάξο, Φολέγανδρο, Σίκινο, Οία, Ίο, Θήρα, Ανάφη, Αμοργό, Αιγιάλη, Σχοινούσα, Ηρακλειά, Κουφονήσια, και επιστροφή μέσω Νάξου, Πάρου, Σύρου, για να καταπλεύσει κάποτε στον Πειραιά από όπου αναχώρησε.
Όταν έγινε η πρόσκρουση του πλοίου «Πόπη» τόσο οι αξιωματικοί του πλοίου όσο και το πλήρωμα φρόντισαν να δώσουν προτεραιότητα στην εκφόρτωση των τυριών που το πλοίο μετέφερε, παρά στη διάσωση των επιβατών.
Έπειτα βλέποντας οι επιβάτες το πλοίο να παίρνει κλίση προς τα δεξιά προσπαθούσαν να σωθούν μόνοι τους. Κανείς δεν τους βοήθησε ώστε να κατευθυνθούν στο κατάστρωμα.
Η απουσία του πληρώματος εκείνη την κρίσιμη και δύσκολη στιγμή που ο κίνδυνος κορυφωνόταν έκανε ακόμη μεγαλύτερη τη σύγχυση. Την ώρα του πανικού ακούστηκε μια φωνή να λέει «Πνιγόμαστε, σωθείτε όπως μπορείτε».
Το πλοίο ποτέ δεν βυθίστηκε ολόκληρο παρόλα αυτά 11 επιβάτες πνίγηκαν μέσα στην ταραχή τους και τον πανικό που επικρατούσε.
Ο κόσμος κατάφερε να εξέλθει χάρις σε 3 χωροφύλακες που συνόδευαν κρατουμένους στην Ανάφη. Άναψαν κλεφτοφάναρα και δίνοντας μία και μόνο οδηγία τους βοήθησαν να αποβιβαστούν περπατώντας στη διπλανή στεριά της βραχονησίδας του «Κασιδιού».
Μόλις κατάφεραν οι ναυαγοί να φτάσουν μετέφεραν τις χαοτικές εικόνες και τις τραγικές σκηνές που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης.
Το «Πόπη» αξίζει να σημειωθεί ότι δεν διέθετε ούτε συσκευή ασύρματου τηλέγραφου.
Έντονη ήταν και η διαμαρτυρία του Συνδέσμου Ραδιοτηλεγραφητών οι οποίοι εξέδωσαν διαμαρτυρία «δια τα όσα συνέβησαν με το Α/Π «Πόπην».
Ο πανικός που συνεπάγεται με την εγκατάλειψη του πλοίου, η απουσία βοήθειας από το πλήρωμα, το ανύπαρκτο τηλεγραφικό σύστημα, όλες αυτές οι εικόνες έμειναν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη του ναυτικού κόσμου και των νησιωτών.
Η έκφραση «έγινε της «Πόπης», έγινε ταυτόσημη με τον πανικό και την αταξία της νύχτας του ναυαγίου.
