Η ιστορία εκδίκησης των γειτόνων που κράτησε πάνω από τρεις δεκαετίας και τελικά έγινε για το τίποτα

O Nicolas Yung μετανάστευσε από τη Γερμανία στις ΗΠΑ το 1848. Μια εποχή που δεν ήταν καθόλου εύκολο εγχείρημα. Δούλεψε σκληρά και τελικά τα κατάφερε να γίνει ιδιοκτήτης νεκροτομείου και να ζει μια άνετη ζωή. Η δουλειά του τού επέτρεψε να αγοράσει ένα όμορφο σπίτι στην κορυφή του λόφου του Σαν Φρασκίσκο, όπου φύτεψε έναν όμορφο κήπο.

Η ζωή του έμοιαζε ειδυλλιακή. Αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Και τότε εμφανίστηκε ένας καινούργιος γείτονας. Ο Charles Crocker, ένας πλούσιος αλλά και μικροπρεπής άνθρωπος, ένας από τους τέσσερις που κατάφερε να πλουτίσει από τους σιδηροδρόμους της Καλιφόρνια. Ο Crocker έχτισε γύρω από το σπίτι του γείτονά του έναν φράχτη ύψους 12 μέτρων (στην κεντρική φωτογραφία διακρίνεται ανάμεσα από τις δυο μεγάλες επαύλεις), σε μια θρυλική ιστορία εκδίκησης που έγινε μέχρι και τουριστικό αξιοθέατο. Αλλά κι ένα μάθημα για όσους ρισκάρουν να παρατραβούν το σκοινί.

Τη δεκαετία του 1870, ο Crocker μπορούσε να αγοράσει ότι επιθυμούσε. Κι αυτό που επιθυμούσε ήταν να απλώσει τα δίχτυα του πάνω από το Σαν Φρανσίσκο. Μαζί με τους συνεργάτες τους περιεργάζονταν τον λόφο και την ειδυλλιακή του θέα. Ο πρώην κυβερνήτης της Καλιφόρνια και μελλοντικός ιδρυτής του Πανεπιστημίου Stanford, Leland Stanford, πρότεινε να προστεθεί ένα τελεφερίκ προς τον λόφο, κάτι που ανέβαζε την αξία της περιοχής.

Ο Stanford το κανόνισε και ειδοποίησε τους φίλους του. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Crocker. Άρχισαν λοιπόν να αγοράζουν όλα τα σπίτια στα γύρω τετράγωνα. Όταν τελείωσε είχε φτιάξει μια έπαυλή περίπου 1.100 τετραγωνικών.

O Charles Crocker

Το σχέδιο πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του. Μόνο που υπήρχε ένα αγκάθι. Ο Yung δίσταζε να πουλήσει το σπίτι του. Το μικρό του σπίτι πλέον έστεκε παράταιρο δίπλα στις επαύλεις των πλουσίων, αλλά συνέχιζε να αγαπάει τη γειτονιά του. Κάποιοι λένε πως ο Crocker του πρόσφερε 6.000 δολάρια, ο Yung ζήτησε 12.000 και η δεύτερη προσφορά ήταν στα 9 χιλιάρικα, με τον Yung τελικά να αρνείται. Ένα άλλο σενάριο θέλει τον Yung να έχει συμφωνήσει αρχικά για 3.000 δολάρια, αλλά αργότερα να ανεβάζει την τιμή σταδιακά στα 12.000, με τον Crocker να αποχωρεί από τις διαπραγματεύσεις.

Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο Yung παρέμεινε σπίτι του. Κι ο Crocker δεν το πήρε πολύ καλά. Είπε αρχικά στους εργάτες του να τοποθετήσουν τους δυναμίτες με τέτοιο τρόπο, ώστε τα συντρίμμια να πέσουν πάνω στο σπίτι του Yung. Αλλά και ο τελευταίος πείσμωσε, αρνούμενος να φύγει. Κι αφού ο Crocker δεν ανέβασε ποτέ την προσφορά, η όλη ιστορία τράβηξε σε βάθος χρόνου.

Ο Crocker πλήρωσε τους εργάτες 3.000 δολάρια για να χτίσουν έναν ξύλινο φράχτη ύψους 12 μέτρων γύρω από το σπίτι του Yung, κόβοντας του τον καθαρό αέρα του λόφου και βυθίζοντας τον στο σκοτάδι. Ο κήπος του Crocker ήταν ηλιόλουστος, ενώ εκείνος του γείτονά του μαράζωνε συνεχώς. Και παρόλο που ήταν ενοχλητικός για τον Yung, ο φράχτης της εκδίκησης ήταν καθόλα νόμιμος.

Ο Yung απείλησε να βάλει μια τεράστια πειρατική σημαία στην αυλή του. Επίσης, ήταν έτοιμος να εγκαταστήσει ένα φέρετρο στην οροφή του σπιτιού του. Και τα δυο για να εκνευρίσει τον γείτονά του. Τα ΜΜΕ πάντως ήταν στο πλευρό του, τα οποία χαρακτήρισαν έγκλημα τον φράχτη και άσκησαν κριτική στον Crocker πως χρησιμοποιούσε τον πλούτο του για να κάνει bullying στους γείτονες.

Ο φράχτης έμενε στη θέση του. Ο Crocker πίστεψε πως με τον θάνατο του Yung το 1880, το θέμα θα έληγε. Αλλά η χήρα του, Rosina, υσνέχισε να αρνείται τις προσφορές για πώληση. Οκτώ χρόνια μετά πέθανε και ο Crocker. Αλλά η Rosina παρέμεινε ανένδοτη στις προσπάθειες των κληρονόμων του.

Το 1895 αποτάθηκε στον δήμο, υποστηρίζοντας πως ο φράχτης εκτός από ενόχληση, αφαιρούσε αξία από την ιδιοκτησία της. Ο δήμος συμφώνησε αλλά όχι και οι νομικοί του σύμβουλοι, που είπαν ότι δεν υπήρχε καμία αιτιολογία ώστε οι Crocker να αφαιρέσουν τον φράχτη, ο οποίος είχε πλέον φτάσει στα 7,5 μέτρα λόγω των ανέμων που επανειλημμένα απειλούσαν να τον κατεδαφίσουν.

Η Rosina πέθανε το 1902. Οι τέσσερις κόρες του ζεύγους Yung συμφώνησαν να παραχωρήσουν την έκταση το 1904. Η διαμάχη κράτησε πάνω από 3 δεκαετίες. Κι απ’ ότι αποδείχθηκε για το τίποτα. Ο φράχτης γκρεμίστηκε το 1905, αλλά το 1906 ο μεγάλος σεισμός του Σαν Φρανσίσκο δεν άφησε τίποτα όρθιο στην περιοχή. Μαζί και την έπαυλη των Crocker, με την οικογένεια να μην την ξαναχτίζει αλλά να χαρίζει την έκταση σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Στη θέση του φράχτης της εκδίκησης λοιπόν, χτίστηκε ο ναός Grace Cathedral, ένα μέρος που η εκδίκηση μάλλον απουσίαζε σαν έννοια.