Ιστορία
Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος έχει καθιερωθεί την 27η Ιανουαρίου. Ήταν η ημέρα που τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το Άουσβιτς – Μπιρκενάου, το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης του ναζιστικού καθεστώτος.
Με τον όρο Ολοκαύτωμα χαρακτηρίζεται η συστηματική πολιτική διώξεων και εξόντωσης περίπου 6 εκατομμυρίων Εβραίων από το καθεστώς των Ναζί. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας, η οποία αν ποτέ κληθεί να ζητήσει συγχώρεση για τα εγκλήματά της, τα οποία δεν είναι λίγα, θα πρέπει να ξεκινήσει από αυτό.
Στη Γερμανία ο αντισημιτισμός δεν ξεκίνησε, αλλά κορυφώθηκε με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Υπήρχε ήδη σαν πραγματικότητα αρκετά χρόνια πριν, από τα τέλη του 19ου αιώνα, με το σκεπτικό της να ξεκινά από συντηρητικούς χριστιανούς.
Όταν ο Χίτλερ ίδρυσε το κόμμα των Ναζί, έκανε σαφές πως οι Εβραίοι δεν θα μπορούσαν να είναι μέλος του έθνους το οποίο οραματιζόταν. Ήδη από το 1933, οι Εβραίοι στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με το καθεστώς να τους ασκεί ψυχολογική πίεση να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Δυο χρόνια αργότερα σε συνέδριο του ναζιστικού κόμματος στη Νυρεμβέργη, υιοθετήθηκαν μέτρα που έγιναν γνωστά ως «Νόμοι της Νυρεμβέργης», οι οποίοι απέκλειαν τους Εβραίους από το να δουλεύουν στο δημόσιο και απαγόρευε τους γάμους και τις σeξουαλικές σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Γερμανών. Ήταν η αρχή της λεγόμενης «Τελικής Λύσης» και του Ολοκαυτώματος.
Η «Νύχτα των Κρυστάλλων» το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου, σηματοδότησε και το ξεκίνημα του. Το πογκρόμ του ναζιστικού καθεστώτος εναντίον των Εβραίων, δόθηκε με αφορμή τη δολοφονία του γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας στη Γαλλία, από έναν νεαρό Εβραιοπολωνό, που διαμαρτυρήθηκε για την απέλαση 17.000 Εβραίων μέσα σε άθλιες συνθήκες. Ο Χίτλερ είχε πλέον τη δικαιολογία να ξεκινήσει ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ιστορίας.
Ακολούθησε η εισβολή στην Πολωνία και αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Την ίδια ώρα η πολιτική και η προπαγάνδα των Ναζί κατά των Εβραίων γινόταν όλο και σκληρότερη. Η ολοκληρωτική τους εξόντωση είχε αποφασιστεί και μπήκε σε εφαρμογή με την ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης και γκέτο.
Τα κέντρα εξόντωσης τους ιδρύθηκαν στην Πολωνία, η οποία είχε τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό. Εκεί στήθηκαν θάλαμοι αερίων και κρεματόρια για να μπορούν να εκτελούνται μαζικά. Στο μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Άουσβιτς – Μπιρκενάου, περίπου 6.000 Εβραίοι εκτελούνταν καθημερινά. Περίπου οι μισοί Εβραίοι που έχασαν την ζωή τους από τους Ναζί, δηλαδή κοντά στα τρία εκατομμύρια άνθρωποι, εκτελέστηκαν με αυτόν τον τρόπο. Οι επιζήσαντες των στρατοπέδων ήταν ένα μικρό ποσοστό από όσους βρέθηκαν σε αυτά.
Οι υπόλοιποι εξοντώθηκαν είτε με μεμονωμένες, είτε με μαζικές εκτελέσεις όπως εκείνες του Κάμενετς-Ποντόλσκ και Μπάμπι Γιαρ στην Ουκρανία, όπου εκτελέστηκαν συνολικά πάνω από 120 χιλιάδες Εβραίοι, αλλά και στην λεγόμενη επιχείρηση «Εορτή του Θερισμού» στην Πολωνία, όπου σε ένα διήμερο εκτελέστηκαν 42 χιλιάδες Εβραίοι μέσα σε λάκκους που είχαν σκαφτεί για αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Συνολικά 1 εκατομμύριο άνθρωποι δολοφονήθηκαν με απάνθρωπο τρόπο στο σύμπλεγμα του Άουσβιτς, 800.000 στα γκέτο, 1,3 εκατομμύρια στα εδάφη που κατείχαν η Γερμανοί στη Σοβιετική ένωση, 925.000 στο στρατόπεδο εξόντωσης Treblinka 2 και άλλα δυο εκατομμύρια άνθρωποι σε άλλα διάφορα σημεία.
Μπορεί η ιδέα του Ολοκαυτώματος να ξεκίνησε από την ιδεολογία του Χίτλερ, ο οποίος είχε πιστέψει ακράδαντα στη διαδεδομένη ιδέα ότι η ήττα της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε ενορχηστρωθεί από τους Εβραίους και σε μια σειρά από άλλες φήμες, αλλά σε αυτό συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι το οργάνωσαν και το εκτέλεσαν. Πρόκειται για ένα μαζικό και φρικιαστικό έγκλημα που ενορχηστρώθηκε από πολλούς ανθρώπους.
Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος έχει καθιερωθεί ακριβώς για να μην ξεχαστεί ένα τέτοιο έγκλημα. Γιατί αν ξεχαστεί θα γίνουμε και εμείς συνένοχοι σε αυτό. Μόνο η μνήμη μας βοηθά να μην επαναλάβουμε τα εγκλήματα του παρελθόντος, τα οποία είναι πολλά.
