Σικελία: Η ανακάλυψη εκατοντάδων σκελετών Ελλήνων οπλιτών που έπεσαν στη μάχη της Ιμέρας το 480 π.χ. κατά των Καρχηδονίων

Η Τμέρα , σήμερα γνωστή ως Termini Imerese στη βόρεια ακτή της Σικελίας, ήταν μια ελληνική πόλη που ιδρύθηκε το 648 π.Χ. από αποίκους από τη Μεσσήνη.

Η θέση της, η δυτικότερη από όλες τις ελληνικές πόλεις του νησιού, την έκανε στρατηγικό σημείο στην άκρη της περιοχής που ελεγχόταν από την Καρχηδόνα, η οποία καταλάμβανε το δυτικό μέρος.

Η πρώτη σύγκρουση με τους Καρχηδονίους σημειώθηκε το 480 π.Χ., γνωστή σήμερα ως η Πρώτη Μάχη της Ιμέρας, και σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ιταλών αρχαιολόγων μπορεί να συνέβη ακόμη και την ίδια εβδομάδα ή και ημέρα που οι Έλληνες πολεμούσαν τους Πέρσες στη Σαλαμίνα!

Αυτές οι γενναίες ψυχές έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους ενάντια στους πανίσχυρους Καρχηδονίους το 480 π.Χ.

Την ίδια ακριβώς μέρα, πέρα ​​από τη Μεσόγειο —1.344 χιλιόμετρα μακριά— οι Έλληνες θριάμβευαν επίσης στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, νικώντας την πανίσχυρη Περσική Αυτοκρατορία.

Μέσα σε μια μέρα, οι Έλληνες αντιμετώπισαν δύο από τις «υπερδυνάμεις» του αρχαίου κόσμου—την Καρχηδόνα και την Περσία—προστατεύοντας το μέλλον του πολιτισμού τους σε ένα πραγματικά πρωτοφανές ιστορικό γεγονός.

Σε αυτή τη μάχη, ο Γέλων, τύραννος των Συρακουσών, και ο Θήτωνας, τύραννος του Αγκριτζέντο, νίκησαν τον Καρχηδονιακό στρατό που είχε επικεφαλής τον Hamilcar Magonid, ο οποίος φέρεται να είχε δύναμη περίπου 300.000 ανδρών, αν και κανένα στοιχείο δεν το υποστηρίζει.

Ο Γέλων πήγε να βοηθήσει τον Θήρωνα στην Ιμέρα με όχι λιγότερους από 50.000 πεζούς και πάνω από 5.000 ιππείς, γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να βοηθήσει τους Έλληνες που αντιστέκονταν στον Ξέρξη.

Επτά δεκαετίες αργότερα, οι Καρχηδόνιοι πήραν εκδίκηση και το 409 π.Χ., υπό τη διοίκηση του Αννίβα του Μαγονίδη, κατέστρεψαν ολοσχερώς την Χίμαιρα, η οποία δεν ξαναχτίστηκε ποτέ. Δυτικά των ερειπίων ανεγέρθηκε μια νέα πόλη, οι Θέρμες, που ξανακατοικήθηκε από Φοίνικες και Έλληνες.

Τα υπολείμματα από αυτές τις δύο μάχες ανακαλύφθηκαν μεταξύ 2008 και 2011, σηματοδοτώντας ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα των τελευταίων δεκαετιών.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών για την επέκταση μιας σιδηροδρομικής γραμμής, ανακαλύφθηκε μια νεκρόπολη με περισσότερες από 12.000 σχεδόν ανέπαφες ταφές από την αρχαϊκή και την κλασική περίοδο, με άφθονα νεκρικά αντικείμενα.

Έως εννέα ομαδικοί τάφοι — επτά που σχετίζονται με τη μάχη του 480 π.Χ. και δύο με τη μάχη του 409 π.Χ. — και πολλοί μεμονωμένοι περιέχουν χιλιάδες ανθρώπινους σκελετούς, περιέργως πως διατεταγμένους σε μια τακτοποιημένη γραμμή, ο ένας δίπλα από τον άλλο.

Δίπλα τους, περίπου τριάντα ταφές αλόγων, πιθανότατα από την πρώτη μάχη, τοποθετήθηκαν επίσης σε ομαδικούς τάφους.

Οι τάφοι βρέθηκαν τρία μέτρα κάτω από το επίπεδο του εδάφους, καλυμμένοι από ένα πολύ συμπαγές και ομοιογενές στρώμα που προστάτευε τη νεκρόπολη για αιώνες. Αυτό μπορεί να δημιουργήθηκε σε πλημμύρες από την κοντινή θάλασσα ή ποτάμι.

The skeletal remains of fallen Greek warriors from the legendary Battle of Himera, near Palermo in northern Sicily, have been unearthed. These brave souls gave their lives defending their homeland against the mighty Carthaginians in 480 BC.

What’s extraordinary? On that exact… pic.twitter.com/aLOQ71BiFq

— ArchaeoHistories (@histories_arch) November 9, 2024

Η υψηλή συγκέντρωση αρρένων σε αυτούς τους τάφους συνδέει τους περισσότερους από αυτούς με τις μάχες. Πρόκειται για άτομα ηλικίας μεταξύ 15 και 57 ετών που παρουσιάζουν σημάδια σοβαρών τραυματισμών που προκαλούνται από όπλα κοπής ή βλήματα.

Μερικά από αυτά, όπως βέλη, αιχμές δόρατος, σπαθιά ή στιλέτα, εξακολουθούσαν να είναι μέσα στους σκελετούς επειδή δεν αφαιρέθηκαν πριν από την ταφή.

Επιπλέον, στοιχεία της σφαγής το 409 π.Χ., που επηρέασαν μεγάλη μερίδα και του άμαχου πληθυσμού, εμφανίστηκαν στο ανατολικό τμήμα της νεκρόπολης, κοντά στα παλιά τείχη της πόλης, ιδιαίτερα στα ανώτερα στρώματα.

Όλα αυτά τα υπολείμματα από τη μεγαλύτερη ελληνική νεκρόπολη που ανακαλύφθηκε στη Σικελία, τα οποία φυλάσσονται για δέκα χρόνια σε δεκαέξι κιβώτια σε αποθήκη, μεταφέρθηκαν στο Παλέρμο και τελικά εκτίθενται στο κοινό στο Royal Albergo dei Poveri.