Ιστορία
Οι πρώτες κάλπες στην Αθήνα για την ανάδειξη των τοπικών αρχόντων στήθηκαν από τις 15 έως τις 20 Μαρτίου του 1835. Τότε η πόλη αριθμούσε λίγα σπίτια -τα περισσότερα κατεστραμμένα- σε έκταση 90 εκταρίων γύρω από την Ακρόπολη, και ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε τους 14.000 κατοίκους.
Ο δήμαρχος δεν εκλεγόταν απευθείας από το λαό. Οι ψηφοφόροι εξέλεγαν το δημοτικό συμβούλιο, το οποίο πρότεινε τρεις υποψήφιους δημάρχους. Η τελική επιλογή γινόταν από την κυβέρνηση.
Πρώτος δήμαρχος Αθηναίων εκλέχτηκε ο Ανάργυρος Πετράκης. Αντίπαλός του ήταν ο Δημήτριος Καλλιφρονάς. Στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο βλέπουμε ιστορικά ονόματα, όπως του Μακρυγιάννη, του Γεννάδιου, του Σκουζέ, του Γέροντα, του Μπενιζέλου και του Παλαιολόγου.
Η οικογένεια του Πετράκη καταγόταν από τη Δημητσάνα της Πελοποννήσου και ήρθε στην Αθήνα τον 17ο αιώνα. Πρώτος της οικογένειας αναφέρεται ο κληρικός Πέτρος Πετράκης, ο οποίος ανέλαβε το χτίσιμο της ομώνυμης Μονής.
Η πρώτη δημοτική αρχή κλήθηκε να αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα της Αθήνας, άλλα «ξεπερασμένα» στην εποχή μας και άλλα διαχρονικά… Πρώτο μέλημα, η εκκαθάριση του εδάφους από τα ερείπια -συσσωρευμένα από τις δύο πολιορκίες της Ακρόπολης, ο φωτισμός και η ύδρευση. Ο φωτισμός της πόλης εξασφαλιζόταν από περίπου 80 λαδοφάναρα του Δήμου, από τα οποία όταν είχε φεγγάρι άναβαν για λόγους οικονομίας μόνο τα 30 στις κεντρικότερες τοποθεσίες και πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να σβήσουν όταν φυσούσε δυνατός άνεμος.
Τα πρώτα έργα που αναγγέλθηκαν ήταν η ανέγερση Δημοτικού Νοσοκομείου, η σύσταση Δημοτικής Αστυνομίας και Δημοτικών Σχολείων, ενώ ετέθη και ο θεμέλιος λίθος των τότε Ανακτόρων. Τότε έγινε και η πρώτη απογραφή του πληθυσμού της Αθήνας.
Την εποχή εκείνη λειτούργησε και το πρώτο ξενοδοχείο. Το ζεύγος Καζάλη αγόρασε ένα σπίτι, από κάποιο Τούρκο που έφυγε από την Αθήνα και άνοιξε ξενοδοχείο κοντά στην οδό Ερμού. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την έναρξη της ιστορίας του τουρισμού στην πρωτεύουσα.
Η Αθήνα του 1835 διέθετε πολεοδομική επιτροπή, αποτελούμενη από επιφανείς αρχαιολόγους, όπως τον Κλεάνθη, τον Ρος και τον Σουρμελή, που, ωστόσο, άλλα εισηγούντο και άλλα γίνονταν…
