Ιστορία
Ένα από τα στοιχήματα που είχε βάλει ο Αριστοτέλης Ωνάσης με τον εαυτό του και είχε εκμυστηρευτεί σε στενούς συνεργάτες του, όταν έφτιαξε την Ολυμπιακή ήταν να μη συμβεί κάποιο αεροπορικό δυστύχημα.
Δυστυχώς για εκείνον το στοίχημα αυτό το έχασε μιας και στις 29 Οκτωβρίου 1959, σχεδόν δυο χρόνια από την πρώτη πτήση της Ολυμπιακής, συνέβη το μοιραίο. Το αεροπλάνο, ελικοφόρο τύπου DC-3 (Ντακότα), με κυβερνήτη τον απόστρατο σμήναρχο της Πολεμικής Αεροπορίας Αναστάσιο Καλοβυρνά, απογειωνόταν δέκα λεπτά μετά τις πέντε το απόγευμα από το αεροδρόμιο του Ελληνικού με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, έχοντας τριμελές πλήρωμα και 15 επιβάτες.
Στις 17:12 και ενώ το αεροπλάνο είχε φύγει με δεκάλεπτη καθυστέρηση ο κυβερνήτης ανέφερε στον πύργο ελέγχου ότι η πτήση «έχει καλώς». Όπως όριζαν τότε οι κανονισμοί ο κυβερνήτης θα έπρεπε λίγα λεπτά αργότερα να ενημερώσει και το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Τανάγρας για την πορεία πράγμα που δε συνέβη. Μόλις το ρολόι στο γραφείο του αρμόδιου αξιωματικού της Τανάγρας έδειξε 6 το απόγευμα σύμανε συναγερμός μιας και κανένα σήμα δεν είχε ληφθεί.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός βοσκού το αεροπλάνο έπεσε φλεγόμενο στην περιοχή μεταξύ Αυλώνας και Μαλακάσας. Οι χωροφύλακες του τοπικού τμήματος που έφθασαν στο σημείο δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν τους επιβάτες που είχαν απανθρακωθεί και διαμελιστεί. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή επικαλέστηκε άσχημες καιρικές συνθήκες αλλά η Ένωση Ιπτάμενων Πολιτικής Αεροπορίας απέδωσε τις ευθύνες στον Αριστοτέλη Ωνάση.
Όπως ισχυρίζονταν τότε ο ιδιοκτήτης της Ολυμπιακής δεν είχε προβεί στην απαραίτητη συντήρηση του αεροσκάφους. Ύστερα από μήνες ερευνών το πόρισμα που βγήκε ανέφερε μηχανική βλάβη στο κινητήρα κατά την απογείωση με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να αρπάξει φωτιά και να πέσει, σκοτώνοντας 18 άτομα.
