«Παραγγελιά ρε!» Σαν σήμερα το τριπλό φονικό του Νίκου Κοεμτζή για ένα ζεϊμπέκικο

«Η ζωή μας είναι σουγιαδιές» έγραψε η Κατερίνα Γώγου και με το ποίημά της αυτό «έντυσε» την σκηνή της ταινίας «Παραγγελιά» που εξιστορεί το τριπλό για ένα ζεϊμπέκικο στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κοεμτζή τον Φλεβάρη του 1973.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ζεϊμπέκικο έχει προκαλέσει τόσους μα τόσους καβγάδες σε μαγαζιά. Κανείς άλλωστε δεν μάλωσε ποτέ για ένα τσιφτετέλι.

Το βράδυ της 25ης Φεβρουαρίου του 1973, ο Νίκος Κοεμτζής ενώ διασκέδαζε με τον αδερφό του Δημοσθένη, τράβηξε μαχαίρι και σκότωσε τρεις ανθρώπους, ενώ τραυμάτισε άλλους επτά, μέσα στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» στην Κυψέλη.

Αν και συμπληρώνονται 51 χρόνια από την αιματοβαμμένη «παραγγελιά» και έχουν περάσει 13 χρόνια από τον θάνατό του, ο Νίκος Κοεμτζής εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να είναι ένα πρόσωπο που διχάζει.

Για κάποιους ήταν ένας στυγνός δολοφόνος που για ένα τραγούδι, δεν δίστασε να βγάλει το μαχαίρι και να σκορπίσει τον θάνατο και τον τρόμο.

Για κάποιους άλλους, όμως, ο γεννημένος στο Αιγίνιο Πιερίας από γονείς αντιστασιακούς, ήταν ένας άνθρωπος διωγμένος απ’ όλους που στη θέα των χωροφυλάκων να «προσβάλουν» τον μικρό αδερφό του, όρμησε πάνω τους χωρίς να σκέφτεται.

Στην αυτοβιογραφία του ο Νίκος Κοεμτζής έγραψε για την ιστορία της Νεράιδας: «Έψαχνα να βρω μια λύση, να διορθώσω το κακό που σκόρπισα… Υπέφερα τρομερά και προσπαθούσα απεγνωσμένα να ξεχωρίσω μια εικόνα από τη σφαγή, και δεν μπορούσα… Κι ούτε τώρα μπορώ, αν και αγωνίζομαι ακόμα… Ως φαίνεται την ώρα που σκορπούσα το θάνατο χωρίς να δουλεύει το μυαλό μου και κινιόμουν σαν ένα ρομπότ, με είχε κυριέψει ο δαίμονας ή το κτήνος που φωλιάζει μέσα μου».

Το έγκλημα του Νίκου Κοεμτζή 

Ήταν βράδυ, ξημερώματα της 25 Φεβρουαρίου του 1973, απόκριες, και ο Νίκος Κοεμτζής είχε μόλις βγει από τη φυλακή, αφού το προηγούμενο διάστημα ήταν μέσα για μικροκλοπές.

Αποφάσισε, μαζί με τον αδερφό του, Δημοσθένη, και με την παρέα του, να γιορτάσει την ελευθερία του σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί, επιλέγοντας το θρυλικό νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» στην Κυψέλη.

Το κλίμα στην παρέα του Νίκου ήταν τεταμένο, αφού είχε προηγηθεί καβγάς με την τότε σύντροφό του Σοφία Χαρατζή, ενώ η γενικότερη ατμόσφαιρα της περιόδου της Χούντας, επηρέαζε σημαντικά τον ίδιο, καθώς είχε «μπει στο μάτι» των αρχών.

Ο Νίκος Κοεμτζής ζήτησε από τον μικρότερο αδελφό του, τον Δημοσθένη, στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία, να σηκωθεί και να χορέψει για χάρη του μια «παραγγελιά». Ο αδερφός του δεν του χάλασε χατίρι.

Ζήτησε να χορέψει τις «Βεργούλες» του Μάρκου Βαμβακάρη και στέκεται στην πίστα περιμένοντας να ακούσει τις πρώτες νότες για να ξεκινήσει τις γυροβολιές του.

Ο τραγουδιστής Νίκος Καρακούσης του λέει ότι δεν γνώριζε το τραγούδι και κατέβηκε από την πίστα. Προτού όμως κατέβει από την πίστα φρόντισε να του πει ότι δεν υπάρχουν παραγγελιές στο μαγαζί.

Ο Καρακούσης θυμάται εκείνη τη νύχτα, πώς θα μπορούσε άλλωστε να την ξεχάσει… «Ο Κοεμτζής επέμενε: “Παίξε τις Βεργούλες να χορέψει ο αδελφός μου”. “Δεν το ξέρω το τραγούδι”, τού απαντώ εγώ για να τον αποφύγω. Επειδή, όμως είδα την επιμονή του, παρακάλεσα τον Τάκη Αθανασιάδη, που δουλεύαμε μαζί, να το πει. Φυσικά, δεν ήταν καθόλου εύκολο να κατεβάσουμε τόσο κόσμο από την πίστα. Ανέβηκε να χορέψει ο αδελφός του Κοεμτζή και μαζί χόρευαν κι άλλοι».

Οι πρώτες νότες από τις «Βεργούλες» ξεκίνησαν να ηχούν στην πίστα και ο Δημοσθένης άρχισε να χορεύει την «παραγγελιά» του.

Στην παραγγελιά χορεύεις μόνος, έτσι λένε οι νόμοι της νύχτας. Οι αστυνομικοί με πολιτικά που διασκέδαζαν σε ένα διπλανό τραπέζι φαίνεται να τους παράκουσαν.

Ήταν θέμα τιμής. Η πίστα όπου χόρευε ο Δημοσθένης δεν άδειασε και η παρέα των αστυνομικών λέγεται ότι τον πλησίασε και τον παρενοχλούσε επιδεκτικά.

Όλα έγιναν σε μια στιγμή. Μέσα σε λίγα λεπτά η Νεράιδα από νυχτερινό κέντρο μετατράπηκε σε σφαγείο. Ο Νίκος Κοεμτζής με το που αντίκρισε τους αστυνομικούς να παρενοχλούν τον αδελφό του, έβγαλε τον σουγιά που είχε πάνω του και όρμηξε στην πίστα μαινόμενος, ουρλιάζοντας «Παραγγελιά ρε!».

Σε κατάσταση αμόκ, έσφαζε όποιον έβρισκε μπροστά του, με το πλήθος να τρέχει πανικόβλητο να γλιτώσει. Τρεις νεκροί και 7 τραυματίες.

Οι εφημερίδες της εποχής θα γράψουν ότι νεκροί είναι ο 28χρονος υπενωμοτάρχης Μανώλης Χριστοδουλάκης, ο 31χρονος αστυφύλακας Δημήτρης – Μιχαήλ Πεγιάς και ο 34χρονος φανοποιός Γιάννης Κούρτης.

Ο Κοεμτζής κατάφερε να διαφύγει από το μαγαζί αλλά συνελήφθη λίγα 24ωρα μετά στη Δάφνη, ενώ προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό. Η σύλληψή του ήταν επεισοδιακή, αφού, όταν τον περικύκλωσαν οι αστυνομικοί, έβγαλε μαχαίρι απειλώντας πως αν δεν τον σκοτώσουν, θα τους σκότωνε εκείνος. Τότε, ένας από τους αστυνομικούς τον πυροβόλησε στο πόδι και η καταδίωξη έληξε.

Η δίκη του Νίκου Κοεμτζή

Ο Νίκος Κοεμτζής στην ανάκρισή του υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του από το ποτό και την προσβολή, ενώ νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του.

Αν και ο συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι ο Νίκος έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα, οι δικαστές απέρριψαν το αίτημα να εξεταστεί από γιατρό.

Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και επτά σε ισόβια για ανθρωποκτονίες από πρόθεση και ο αδελφός του, Δημοσθένης, σε τρία χρόνια φυλάκιση.

Η δίκη του Νίκου ολοκληρώθηκε τρεις μέρες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και για σχεδόν τρία χρόνια, ζούσε με το ενδεχόμενο να εκτελεστεί.

Ωστόσο, με την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, ο Κοεμτζής δεν εκτελέστηκε και μεταφέρθηκε ως ισοβίτης από τις φυλακές της Αλικαρνασσού στην Κέρκυρα.

Έμεινε στη φυλακή για 23 χρόνια, όπου έδειξε ειλικρινή μεταμέλεια και τον Μάρτιο του 1996 αποφυλακίστηκε υπό όρους.

Έκτοτε ζούσε πουλώντας την αυτοβιογραφία του «Το μακρύ ζεϊμπέκικο» σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων και στην πλατεία στο Μοναστηράκι.

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2011, εκεί που καθόταν και πουλούσε τα βιβλία του, στο Μοναστηράκι, ο Νίκος Κοεμτζής έπαθε έμφραγμα και λίγη ώρα μετά πέθανε από ανακοπή, στα 73 του χρόνια.

Το 1978, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα κάνει την ιστορία του Κοεμτζή τραγούδι στο δίσκο του με τίτλο του «Ρεζέρβα».

Η «παραγγελιά» έγινε και ταινία με τον ομώνυμο τίτλο από τον Παύλο Τάσιο, με τον Αντώνη Αντωνίου στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή και τον Αντώνη Καφετζόπουλο σε αυτόν του Δημοσθένη.