Πώς ήταν πραγματικά ο Δράκουλας; – Στοιχείο 550 ετών για τη ζωή του Βλαντ του Παλουκωτή (βίντεο)

Μια σκοτεινή και θυελλώδη νύχτα του φετινού Μαΐου, ακριβώς 125 χρόνια από την ημέρα που ο Μπραμ Στόκερ δημοσίευσε το απόλυτο μυθιστόρημα για τους βρικόλακες, δύο άνθρωποι μελετούσαν σε ένα δωμάτιο στην Τρανσυλβανία ένα έγγραφο ηλικίας άνω των 500 ετών, υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Δράκουλα.

Η αποστολή του Γκλεμ και της Σβετλάνα Ζιλμπερστάιν; Να εξάγουν γενετικό υλικό από τα γράμματα που έγραψε ο Βλαντ Δράκουλας -η ιστορική έμπνευση για τον βαμπιρικό κόμη του Στόκερ- τo οποίo άφησε εκεί ο ιδρώτας, τα δακτυλικά αποτυπώματα και το σάλιο του.

Και από αυτό, το ζεύγος, που έχει ονομαστεί «πρωτεϊνικοί ντετέκτιβ» – αν και προτιμούν «ιστορικοί χημικοί» – μπορεί να σχηματίσει μια εικόνα όχι μόνο για τη φυσική σύσταση του πολέμαρχου της Βλαχίας που έγινε γνωστός ως Βλαντ ο Παλουκωτής, λόγω της πρακτικής του να επιδεικνύει τους εχθρούς του σε παλούκια, αλλά και για τις περιβαλλοντικές συνθήκες στις οποίες ζούσε.

Δείτε το βίντεο

«Κουβαλάει μυστικισμό το γεγονός ότι εξάγουμε τα μόρια του Δράκουλα την ημέρα που εκδόθηκε το μυθιστόρημα του Μπραμ Στρόκερ πριν από 125 χρόνια» δήλωσε ο Γκλεμπ Ζιλμπερστάιν. «Δεν σχεδιάσαμε συγκεκριμένα αυτή την ημερομηνία. Όλη τη νύχτα, μετά την εξαγωγή των μορίων του Δράκουλα, έβρεχε, τα σκυλιά ούρλιαζαν και οι αστραπές έπεφταν. Ήταν πραγματικά μια πολύ μαγική ατμόσφαιρα. Ο κόμης Δράκουλας ευλόγησε την απελευθέρωσή του από το ρουμανικό αρχείο».

Η επικέντρωση του Ζιλμπερστάιν για τη θεατρική αίσθηση του πράγματος υποκρύπτει την πρωτοποριακή επιστήμη που βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού που κάνουν αυτός και η Σβετλάνα. Ο ίδιος είπε: «Η δουλειά μας είναι να βρούμε τα βιοχημικά ίχνη που έχουν απομείνει από την εποχή που δημιουργήθηκε το ιστορικό αντικείμενο ή που χρησιμοποιήθηκε από κάποια ιστορική προσωπικότητα.

»Όταν βρεθούν «ιστορικά βιομόρια», αρχίζουμε να τα αναλύουμε. Δηλαδή, να προσδιορίσουμε τη μοριακή σύνθεση και την ηλικία των ιστορικών μορίων. Προσδιορίζουμε κυρίως πρωτεΐνες και μεταβολίτες».

»Αυτά τα μόρια είναι πιο σταθερά από το DNA και παρέχουν περισσότερες πληροφορίες για τις περιβαλλοντικές συνθήκες, την υγεία, τον τρόπο ζωής, τη διατροφή του ιστορικού προσώπου στο οποίο ανήκαν τα ιστορικά μόρια».

Οι Ζιλμπερστάιν γεννήθηκαν στο Καζακστάν και τα τελευταία 26 χρόνια ζουν και εργάζονται από το Τελ Αβίβ. Μαζί με τον καθηγητή Πιερ Τζόρτζιο Ριτζέτι του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, ανέπτυξαν τη βιοχημική ανάλυση που χρησιμοποιείται για την εξαγωγή πρωτεϊνών από αντικείμενα που άγγιξαν ή φορούσαν άνθρωποι που έχουν πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, ενώ το πρώτο τους πείραμα αφορούσε το πρωτότυπο χειρόγραφο του βιβλίου, «Ο αφέντης και η Μαργαρίτα» του σοβιετικού συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.

Ο Γκλεμπ δήλωσε δήλωσε: «Βρήκαμε ίχνη από πρωτεΐνες μορφίνης και πρωτεΐνες νεφρικής παθολογίας στις σελίδες του χειρόγραφου, αποδεικνύοντας ότι το έγραψε ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια φαρμάκων που χρησιμοποιούσε για να ανακουφίσει τον οξύ πόνο στα νεφρά.

»Μετά τον Μπουλγκάκοφ, ασχοληθήκαμε με τον Άντον Τσέχωφ. Αναλύσαμε το πουκάμισο στο οποίο πέθανε και το τελευταίο του γράμμα. Ο Τσέχωφ έπασχε από φυματίωση και χρησιμοποιούσε διάφορες ουσίες ως παυσίπονα, αλλά πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο. Μετά τον Τσέχωφ, αρχίσαμε να ερευνούμε την επιστολή του Τζορτζ Όργουελ προς τη Μόσχα και βρήκαμε ίχνη φυματίωσης, από την οποία προσβλήθηκε στην Ισπανία».

Ο Ζιλμπερνστάιν δήλωσε ότι η ανάλυση παρέχει ένα στιγμιότυπο του τρόπου ζωής του συγκεκριμένου ατόμου και των παραγόντων του περιβάλλοντος γύρω του, όταν χειριζόταν οποιοδήποτε στοιχείο επεξεργάζεται.

Στην περίπτωση του Βλαντ Δράκουλα, αυτό περιελάμβανε μια επιστολή που έγραψε στους κατοίκους του Σιμπίου, το οποίο βρίσκεται στη σημερινή Ρουμανία, στις 4 Αυγούστου 1475, ενημερώνοντάς τους ότι σύντομα θα εγκατασταθεί στην πόλη τους.

Ο Ζιλμπερστάιν είπε: «Με την ανάλυσή μας, αναμένουμε να λάβουμε ένα στιγμιότυπο ενός μοριακού πορτραίτου του Βλαντ Δράκουλα όταν έγραφε ή υπέγραφε αυτές τις επιστολές – δηλαδή την υγεία του, τι έτρωγε και ποια ήταν η ατμόσφαιρα γύρω του».