Ιστορία
Με την έκρηξη του Κριμαϊκού πολέμου, η κοινή γνώμη στην Ελλάδα υποστήριξε αναφανδόν τη Ρωσία και εθελοντικά σώματα πήγαν να πολεμήσουν στην αλύτρωτη Ήπειρο, τη Θεσσαλία αλλά ακόμα και στην ίδια την Κριμαία.
Αγγλία και Γαλλία, που αυτή τη φορά τάχθηκαν με το πλευρό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και εναντίον της Ρωσίας, πίεσαν διπλωματικά τον Όθωνα να ανακαλέσει τα άτακτα σώματα και να απέχει από τη ρωσοτουρκική διένεξη.
Όταν ο Όθωνας αρνήθηκε, για να ενισχύσει την πεσμένη δημοφιλία του στην Ελλάδα, οι στόλοι των Μεγάλων Δυνάμεων επέβαλαν αποκλεισμό και στη συνέχεια προχώρησαν σε απόβαση και κατοχή του Πειραιά αλλά και της Αθήνας μέχρι τα Πατήσια και την Πεντέλη.
Η κατοχή ανάγκασε τον Όθωνα να διακηρύξει την ουδετερότητα της χώρας στον Κριμαϊκό πόλεμο, να ανακαλέσει τα στρατεύματα και να παύσει την κυβέρνηση Κριεζή. Στη θέση του διόρισε τον Μαυροκορδάτο, που κατόρθωσε μετά από πολλές προσπάθειες να αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις με την Πύλη.
Οι Αγγλο-Γάλλοι θα αποχωρήσουν σαν σήμερα, στις 15/27 Φεβρουαρίου του 1857, μετά από τρία χρόνια (και ένα χρόνο μετά το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου), έχοντας τσαλακώσει την κυριαρχία του ελληνικού κράτους. Παραδόξως στην Ελλάδα η δημοτικότητα του Όθωνα αυξήθηκε ενώ τα παραδοσιακά κόμματα «Αγγλικό», «Γαλλικό» και «Ρωσικό», έπαψαν να υπάρχουν.
