Σαν σήμερα: Οι δολοφονίες σε σχολείο από μια 16χρονη που έγιναν γιατί ήταν… «Δευτέρα»

Έχουμε ακούσει πολλές φόρες για πυροβολισμούς σε σχολεία των ΗΠΑ με δεκάδες νεκρούς.  Το πρώτο περιστατικό στις ΗΠΑ με πυροβολισμούς σε σχολείο ήρθε στις 29 Ιανουαρίου του 1979. Δράστης ήταν η 16χρονη τότε, Μπρέντα Σπένσερ, μια κοπέλα με αρκετά ψυχολογικά προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί από το σπίτι.

Γεννήθηκε το 1962 στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια και όταν έγινε 10 ετών, οι γονείς της πήραν διαζύγιο. Από τότε ζούσε σε ένα μικρό σπίτι μαζί με τον πατέρα της. Απέναντι ακριβώς βρισκόταν ένα δημοτικό σχολείο. Ο τόπος του εγκλήματος.

Ο πατέρας της μάθαινε σκοποβολή από την εφηβεία της. Τα Χριστούγεννα του 1978, το δώρο που έλαβε ήταν ένα τουφέκι με διόπτρα, ό,τι πρέπει για σκοποβολή. Στις 29 Ιανουαρίου, η Μπρέντα είπε στον πατέρα της ότι δεν ήθελε να πάει σχολείο. Πήγε στο δωμάτιο της και στάθηκε στο παράθυρο σημαδεύοντας με το τουφέκι της. Το σχολείο δεν ήταν ούτε 50 μέτρα μακριά.

Πυροβόλησε συνολικά 36 φορές. Οι 11 σφαίρες βρήκαν στόχο, σκοτώνοντας δυο άτομα και τραυματίζοντας άλλους εννέα. Ανάμεσά τους ήταν μαθητές, ένας αστυνομικός, ο διευθυντής του σχολείου και ο σχολικός φύλακας.

Η αστυνομία απέκλεισε την περιοχή και βρήκε το σημείο απ’ όπου προέρχονταν οι πυροβολισμοί. Η Μπρέντα αρνήθηκε αρχικά να παραδοθεί αλλά 7 ώρες αργότερα οι αστυνομικοί κατάφεραν να τη συλλάβουν. Όταν διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για ένα 16χρονο κορίτσι έμειναν κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό.

Στην ερώτηση γιατί έκανε ότι έκανε, η Μπρέντα απάντησε «Το έκανα για πλάκα. Δεν μου αρέσουν οι Δευτέρες. Αυτό μου ζωντάνεψε τη μέρα. Πρέπει να πηγαίνω τώρα». Λίγο αργότερα η είδηση μεταφέρθηκε παντού. Ο τραγουδιστής των «Boomtown Rats» που εκείνη την ώρα έδινε συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό, άκουσε την έκτακτη είδηση και συγκλονίστηκε. Σε λίγο καιρό είχε έτοιμο το τραγούδι «I don’t like Mondays» που έγινε γνωστό σε όλον τον κόσμο.

Η Μπρέντα Σπένσερ δεν δικάστηκε ως ανήλικη. Η ποινή που της επιβλήθηκε ήταν ισόβια. Θα έχει δικαίωμα για αίτηση αποφυλάκισης μέσα στο 2021, 42 χρόνια μετά τις δολοφονίες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη φυλακή αποκαλύφθηκαν πολλά πράγματα, τα οποία μάλλον ήταν και αυτά που την οδήγησαν στη στυγερή πράξη της. Ο πατέρας της την κακοποιούσε από τότε που ήταν εννέα χρονών με αποτέλεσμα να έχει κατάθλιψη και επιληπτικές κρίσεις. Στη φυλακή χάραζε το σώμα της, ενώ στην τελευταία της ακρόαση υποστήριξε πως το έκανε όχι γιατί μισούσε τις Δευτέρες, αλλά γιατί ήλπιζε πως οι αστυνομικοί θα τη σκότωναν.

Η ιστορία της δυστυχώς βρήκε μιμητές. Το πρόβλημα της οπλοκατοχής και της ενδοοικογενειακής βίας έχει έρθει πολλές φορές στο προσκήνιο από τότε. Μόνο που λύση δεν έχει βρεθεί. Και αυτό θα συνεχιστεί, όσο υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν την πρώτη και σιωπούν για τη δεύτερη…