Ιστορία
Η σχολική χρονιά 1990 – 91 στιγματίστηκε από τις καταλήψεις για την παιδεία (ήταν τότε που έγινε για πρώτη φορά γνωστό το όνομα του Αλέξη Τσίπρα), αλλά και από μια δολοφονία με πολιτικές προεκτάσεις.
Στις 8 Ιανουαρίου του 1991, ο Νίκος Τεμπονέρας βρέθηκε εν μέσω συμπλοκής στο υπό κατάληψη 3ο Γυμνάσιο – Λύκειο της Πάτρας. Καθηγητής μαθηματικών και στέλεχος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου, συμμετείχε ενεργά στην διαμαρτυρία των μαθητών κατά του πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, ουσιαστικά έπαιρνε πίσω τις μεταρρυθμίσεις που είχε περάσει το ΠΑΣΟΚ πριν από σχεδόν μια δεκαετία, όπως για παράδειγμα επαναφορά της «σχολικής ποδιάς», επανακαθιέρωση της προσευχής και του εκκλησιασμού αλλά και «πειθαρχικό» έλεγχο της εξωσχολικής ζωής των μαθητών.
Οι μαθητές αντέδρασαν έντονα με διαρκείς καταλήψεις. Θεωρούσαν πως γινόταν παραβίαση των προσωπικών τους ελευθεριών. Σε αυτό τον «αγώνα», βρήκαν υποστήριξη και από πολλούς καθηγητές που προέρχονταν από τον χώρο της αριστεράς και όχι μόνο. Ένας από αυτούς ήταν ο Νίκος Τεμπονέρας. Ορισμένοι αγανακτισμένοι γονείς, μαζί με πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ζητούσαν τερματισμό των καταλήψεων, έστω και δια της βίας.
Στις 8:30 το πρωί, στο 3ο Λύκειο Πάτρας, εισέβαλλαν μέλη της ΟΝΝΕΔ. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν, ο Τεμπονέρας χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι και έπεσε νεκρός. Την επόμενη μέρα, ο υπουργός Παιδείας Βασίλης Κοντογιανόπουλος παραιτήθηκε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου του είχε επιτεθεί ανοιχτά, χαρακτηρίζοντάς τον «ηθικό αυτουργό» της δολοφονίας. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε αργότερα να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και να αναδειχθεί στις κυβερνήσεις Σημίτη.
Ο προσωρινός «αποδιοπομπαίος τράγος» είχε βρεθεί όσον αφορά στην πολιτική σκηνή. Όμως έπρεπε να βρεθεί και ο δολοφόνος. Κατηγορούμενοι εξ αρχής ήταν ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και δημοτικός σύμβουλος Πατρέων, Γιάννης Καλαμπόκας και το μέλος της ΟΝΝΕΔ, Αλέκος Μαραγκός. Οι δυο άνδρες προφυλακίστηκαν και περίμεναν να δικαστούν, με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση.
Στην Αθήνα, δυο μέρες μετά την δολοφονία, πραγματοποιείται μεγάλο συλλαλητήριο (100.000 κόσμος). Η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο και ένα μαγαζί στην οδό Πανεπιστημίου τυλίχθηκε στις φλόγες, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο τέσσερις άνθρωποι.
Στις 22 Ιουνίου του 1992, ξεκινά η δίκη των Καλαμπόκα – Μαραγκού, που κράτησε σχεδόν έναν χρόνο (9 Μαρτίου 1993). Ο Μαραγκός απαλλάσσεται από τις κατηγορίες. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τον Γιάννη Καλαμπόκα. Δικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση, με το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Βόλου να τον καταδικάζει σε ισόβια, χωρίς να αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό. Οι δικαστές θεώρησαν πως ο Καλαμπόκας ήταν ο βασικός αυτουργός του εγκλήματος και δεν του χαρίστηκαν.
Τον Δεκέμβριο όμως του 1993, η υπόθεση Καλαμπόκα δικάστηκε σε Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο της Λάρισας. Εκεί οι δικαστές του αναγνώρισαν ελαφρυντικά και μείωσαν την ποινή του σε 17 χρόνια. Η ποινή του το 1996 μειώθηκε σε 16 χρόνια και το 1998, αφέθηκε ελεύθερος έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής του.
Μέχρι σήμερα, υποστηρίζει την αθωότητα του, φωτογραφίζοντας ως ένοχο τον Αλέκο Μαραγκό. Σήμερα είναι παντρεμένος με δημοσιογράφο και ζει στον Βόλο.
Λίγα χρόνια μετά την δολοφονία του Τεμπονέρα, το 3ο Γυμνάσιο – Λύκειο Πάτρας, μετονομάστηκε σε «Νίκος Τεμπονέρας».
