Τα φρικτά πειράματα στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης

Ολοκαύτωμα ονομάστηκε η γενοκτονία διαφόρων εθνικών, θρησκευτικών κα ι πολιτικών ομάδων της Ευρώπης και της Βορείου Αφρικής, κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια άνθρωποι εξοντώθηκαν, χωρίς οίκτο, στα τρομερά στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Από το 1941 μέχρι το 1945, με την καθοδήγηση του πανίσχυρου Χάινριχ Χίμλερ, υπαρχηγού του Χίτλερ και διοικητή των ταγμάτων Ες Ες (SS), σακατεύτηκαν ή εξοντώθηκαν πάνω από 7.000 αθώοι άνθρωποι σε φρικιαστικά πειράματα, που υπερβαίνουν τους κανόνες όχι μόνο της ηθικής, αλλά και της ίδιας της λογικής.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία λειτούργησαν ως κολαστήρια αθώων ψυχών, προκαλούν και σήμερα τρόμο, ακόμη και με την απλή αναφορά του ονόματός τους: Άουσβιτς-Μπιρκενάου, Νταχάου, Σασενχάουζεν, Νατζβάιλερ, Ρέϊβενσμπρουκ, Μπούχενβαλντ.

Ο θάνατος των «Ουντερμένσεν» (υπανθρώπων) έπρεπε να είναι αργός, βασανιστικός, επίπονος. Η πάγια τακτική των Ναζί στα στρατόπεδα αυτά ήταν η εξαθλίωση και η υπέρτατη σωματική καταπόνηση των κρατουμένων και έπειτα τα βασανιστήρια και ο θάνατος.΄΄

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

Τα σατανικά μυαλά των Ναζί είχαν οργανώσει με επιμέλεια περίπου 70 ιατρικά πειράματα, για να διερευνήσουν διάφορα θέματα που είχαν σχέση με τη βελτίωση των στρατιωτικών συνθηκών, την εκκαθάριση ολόκληρων πληθυσμών, τη δημιουργία της ΄΄Αρίας΄΄ φυλής, αλλά και την εκπλήρωση ορισμένων σχιζοφρενικών οραμάτων των αρρωστημένων εγκεφάλων τους. Στα ΄΄ερευνητικά΄΄ αυτά προγράμματα εργάστηκαν πάνω από 200 Γερμανοί γιατροί και ερευνητές από μεγάλα πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας, τα οποία συγκέντρωναν και ανέλυαν τα αποτελέσματα.

Στο τέλος κάθε μέρας η λέξη θάνατος ακουγόταν περισσότερο από κάθε άλλη στ’ αυτιά των κρατουμένων. Η λέξη ζωή μέσα σ’ ένα τέτοιο χώρο φάνταζε ουτοπία. Αυτό γιατί είχαν συνηθίσει να βλέπουν άλλους αιχμάλωτους να σκοτώνονται σε αγέλες σαν ζώα, αλλά και ν’ ακούν τις απεγνωσμένες κραυγές αυτών που πήγαιναν προς τους θαλάμους αερίων ή τα κρεματόρια.΄΄

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΨΥΞΗΣ – ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΤΟ ΚΡΥΟ

Στα πειράματα αυτά γινόταν εξομοίωση των συνθηκών που επικρατούσαν στο Ανατολικό μέτωπο, όπου χιλιάδες Γερμανοί στρατιώτες πέθαιναν από το κρύο ή ακρωτηριάζονταν από τα κρυοπαγήματα. Αρχικά οι δύστυχοι κρατούμενοι καταψύχονταν, είτε σε δεξαμενές με παγωμένο νερό και κομμάτια πάγου, είτε βγάζοντάς τους γυμνούς έξω από τα στρατόπεδα, όπου η θερμοκρασία ήταν πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν.

Τα θύματα ήταν συνήθως νέοι και υγιείς Εβραίοι ή Ρώσοι. Αφού βυθίζονταν στο παγωμένο νερό, μετρούνταν συνεχώς η θερμοκρασία του σώματός τους. Οι κρατούμενοι με το πέρασμα του χρόνου άρχιζαν να χάνουν τη συνείδησή τους και στο τέλος πέθαιναν με φρικτούς πόνους, όταν η εσωτερική τους θερμοκρασία πλησίαζε τους 25 βαθμούς Κελσίου.

Σε ένα από τα πειράματα δύο εύσωμοι Ρώσοι παρουσίασαν εκπληκτική αντοχή στο κρύο, σε σημείο που να διατηρούν τη συνείδησή τους στη θερμοκρασία που οι άλλοι πέθαιναν. Τότε ο κρατούμενος γιατρός που συμμετείχε στο πείραμα ζήτησε δειλά από τον υπεύθυνο Γερμανό γιατρό να τους βγάλει από το παγωμένο μπάνιο. Εκείνος διέταξε να παραμείνουν ακόμη περισσότερο, ώσπου σε λίγη ώρα πέθαναν ουρλιάζοντας από τους πόνους!΄΄

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΠΟΨΥΞΗΣ

Στις τεχνικές αυτές μελετούνταν οι τρόποι απόψυξης των παγωμένων σωμάτων, ώστε να εφαρμοστούν στο ρωσικό μέτωπο, καθώς και στις περιπτώσεις που οι πιλότοι ή τα πληρώματα των πλοίων κατέληγαν στην παγωμένη θάλασσα μετά την κατάρριψη των αεροπλάνων ή τη βύθιση των πλοίων τους. Οι μέθοδοι απόψυξης δεν υστερούσαν σε τρόμο από αυτές της κατάψυξης:

Βύθιση σε ζεστό νερό. Οι κρατούμενοι, αφού πάγωναν σε σημείο απώλειας συνείδησης, βυθίζονταν σε δεξαμενές με ζεστό νερό αυξανόμενης θερμοκρασίας. Οι περισσότεροι πέθαιναν από το σοκ της μεγάλης θερμοκρασιακής αλλαγής.

Απόψυξη με ανθρώπινα κορμιά. Οι κρατούμενες γυμνώνονταν και διατάζονταν να αγκαλιάζουν τα παγωμένα θύματα, ώσπου να τα ζεστάνουν με τη θερμότητα του σώματός τους, γεγονός που αποδεικνύονταν τρομερά επώδυνο.

Χορήγηση καυτών υγρών. Χορηγούνταν βίαια καυτό νερό, σε κατάσταση βρασμού, με σωλήνες στο στομάχι, την ουροδόχο κύστη και το έντερο. Από αυτό το πείραμα λέγεται ότι δεν επιβίωσε κανένας κρατούμενος.

ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΑ ΥΨΗ – ΘΑΛΑΜΟΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ

Επιχειρήθηκε να βρεθεί το μέγιστο ύψος που θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να είναι αξιόμαχοι οι πιλότοι της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας (Λουφτβάφε). Για το σκοπό οι σχεδιαστές των πειραμάτων προμηθεύτηκαν από τη Λουφτβάφε ειδικό θάλαμο χαμηλής πίεσης, στον οποίο κανονικά εκπαιδεύονταν οι πιλότοι τους, στον οποίο μειωνόταν σταδιακά το οξυγόνο, αναπαριστώντας τις συνθήκες που υπάρχουν μέχρι και πάνω από τα 68.000 πόδια (20 χιλιόμετρα) στην ατμόσφαιρα.

Πολλές φορές, μάλιστα, οι γιατροί άνοιγαν το κρανίο ή το θώρακα των θυμάτων, όσο ήταν ακόμη ζωντανοί, με σκοπό να παρατηρήσουν αν η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί το σχηματισμό φυσαλίδων, γεγονός που αποδεικνύονταν μετά από βύθιση του θύματος σε δεξαμενή νερού. Συχνά οι κρατούμενοι πέθαιναν με κυριολεκτική ΄΄έκρηξη΄΄ των πνευμόνων τους στο θάλαμο αποσυμπίεσης, ενώ όσοι γλίτωναν, εκτελούνταν στο τέλος του πειράματος.

Ένας κρατούμενος, για να αποφύγει τον αργό και φρικτό θάνατο από ασφυξία στο θάλαμο χαμηλής πίεσης, πήρε φόρα και χτύπησε το κεφάλι του με δύναμη στον τοίχο, ανοίγοντάς το στη μέση, χαρίζοντας έτσι στον εαυτό του ένα τελευταίο πολύτιμο δώρο, ένα αξιοπρεπή θάνατο.΄΄

ΜOΛΥΣΜΑΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Υγιείς κρατούμενοι μολύνονταν από εκχυλίσματα αδένων κουνουπιών και προσβάλλονταν από ελονοσία, ενώ οι Γερμανοί γιατροί με αυτοσχέδιους τρόπους προκαλούσαν σε άλλους φυματίωση, κίτρινο πυρετό, χολέρα, τύφο, ελονοσία, ηπατίτιδα, ευλογιά, διφθερίτιδα ή χολέρα. Σε όλες αυτές τις καταστάσεις δοκιμάζονταν δεκάδες φάρμακα και εμβόλια, τις περισσότερες φορές με θανατηφόρα κατάληξη.

ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ

Πραγματοποιούνταν με απίστευτη αγριότητα, κυρίως σε διδύμους, από τον Γιόζεφ Μένγκελε, γιατρό των ταγμάτων Eς Ες. Είχαν ως στόχο τη μελέτη των γενετικών γνωρισμάτων, τη δημιουργία της Αρίας φυλής και κυρίως την ικανοποίηση της σαδιστικής αλαζονείας του Μένγκελε . (Τα πειράματα γενετικής αναλύθηκαν σε προηγούμενο άρθρο, Χανιώτικα Νέα, 22-1-2007).

Ένα παγωμένο πρωϊνό του 1943 ο σατανικός Μένγκελε ξεχώρισε ένα ζευγάρι 18χρονων Ούγγρων αιχμαλώτων που ήταν ‘’εξαιρετικά όμορφοι και γυμνασμένοι’’. Στην αρχή εξετάστηκε και μετρήθηκε αναλυτικά το σώμα τους για μέρες, πάρθηκαν εκατοντάδες φωτογραφίες και υποβλήθηκαν σε δεκάδες ακτινογραφίες. Στη συνέχεια τοποθετήθηκαν σωλήνες από το στόμα που έφταναν στους πνεύμονες και χορηγήθηκε άγνωστο αέριο που τους προκάλεσε αποπνικτικό βήχα και εξαγωγή υγρού, το οποίο συλλέχθηκε για εξέταση.

Ένα πρωί βουτήχτηκαν σε δεξαμενή με καυτό νερό πολλές φορές, ώσπου έπεσαν όλες οι τρίχες του σώματος και στάλθηκαν για μελέτη. Τις επόμενες μέρες πάρθηκαν κομμάτια ιστών από τους νεφρούς, τον προστάτη και τους πνεύμονες, με ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, χωρίς καμία αναισθησία.

Οι δίδυμοι ούρλιαζαν τόσο δυνατά, ώστε ο Μένγκελε διέταξε να τους κλείσουν το στόμα με πανιά. Μετά από εβδομάδες δεκάδων φρικτών πειραμάτων, οι νέοι οδηγήθηκαν σε τραπέζι ανατομίας, όπου θανατώθηκαν με ένεση χλωροφορμίου στην καρδιά. Όλα τα όργανά τους αφαιρέθηκαν και στάλθηκαν για εξέταση στο Ινστιτούτο Κληρονομικότητας, Βιολογίας και Φυλετικής Υγιεινής στο Βερολίνο.΄΄

ΜΑΖΙΚΕΣ ΣΤΕΙΡΩΣΕΙΣ

Επιχειρήθηκε η επινόηση μεθόδων μαζικής στείρωσης δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ώστε να μην μπορούν να τεκνοποιήσουν και να επιμολύνουν, όπως πίστευαν οι Ναζί, την Αρία φυλή. Με διάφορες μεθόδους στειρώθηκαν στη ναζιστική Γερμανία πάνω από 400.000 άτομα, τις περισσότερες φορές με ένεση τοξικών ή καυστικών ουσιών στη μήτρα και τις ωοθήκες, οι οποίες προκαλούσαν τρομερό πόνο και αιμορραγία.

Στους άνδρες η στείρωση επιτυγχάνονταν με ακτινοβόληση με μεγάλες δόσεις ακτινών Χ. Σε όλες τις περιπτώσεις τα εσωτερικά και εξωτερικά γεννητικά όργανα αφαιρούνταν βίαια και στέλνονταν στο Βερολίνο για περαιτέρω μελέτη της αποτελεσματικότητας των σαδιστικών αυτών μεθόδων.

΄΄Κάποτε ο Χίμλερ ρώτησε τον καθηγητή Κλάουμπεργκ, υπεύθυνο των σχετικών προγραμμάτων, σε πόσο χρόνο θα μπορούσε να στειρώσει 1.000 γυναίκες. Εκείνος απάντησε ότι ένας γιατρός με δέκα βοηθούς, θα μπορούσε να ολοκληρώσει τη διαδικασία σε μια μόνο μέρα΄΄.

ΚΑΤΑΠΟΣΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ ΝΕΡΟΥ

Τα πειράματα σχεδιάζονταν για να μελετηθούν οι τρόποι που θα γινόταν το νερό της θάλασσας πόσιμο, ώστε να χρησιμοποιείται από τα πληρώματα των πλοίων. Για το σκοπό αυτό τα θύματα δεν έτρωγαν τίποτα για πολλές μέρες και στη συνέχεια τους χορηγούνταν με σωλήνα στο στομάχι μεγάλες ποσότητες θαλασσινού νερού, το οποίο περιείχε διάφορες χημικές ουσίες που κάλυπταν τη γεύση του αλατιού. Επίσης, μελετούνταν και καταγράφονταν οι βλάβες που προκαλούνται στον οργανισμό από την κατάποσή του.

Μετά από πολλές μέρες πλήρους στέρησης τροφής και αφυδάτωσης του οργανισμού τους, δυο έφηβοι τσιγγάνοι από την Πολωνία αναγκάστηκαν να γλείφουν σαν σκυλιά το βρώμικο πάτωμα, για να ρουφήξουν τις ελάχιστες σταγόνες νερού που τους έριξαν, για να διασκεδάσουν, οι σατανικοί Γερμανοί γιατροί.΄΄

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΝ

Διάφορα δηλητήρια έμπαιναν στις σούπες που έτρωγαν οι κρατούμενοι, χωρίς βέβαια να το γνωρίζουν. Στη συνέχεια όσοι από αυτούς δεν πέθαιναν, τους θανάτωναν με ένεση χλωροφορμίου, ώστε να γίνουν νεκροτομές και να μελετηθεί η έκταση των ζημιών στα εσωτερικά τους όργανα. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και τα πειράματα δολοφονίας κρατουμένων με όπλα που περιείχαν δηλητηριασμένες σφαίρες.

Το 1943 ανοίγοντας ένα θάλαμο αερίων, ένας κρατούμενος γιατρός είδε για πρώτη φορά ένα κοριτσάκι να είναι ζωντανό. Ήταν καλυμμένο με δεκάδες πτώματα και πιστεύεται ότι επέζησε επειδή ακουμπούσε το πρόσωπό της στο υγρό πάτωμα (το δηλητηριώδες αέριο Ζικλόν-Β απενεργοποιείται στο νερό).

Προσπάθησε αμέσως να το συνεφέρει. Του έκανε μια τονωτική ένεση, το τύλιξε σε μια κουβέρτα και σε λίγη ώρα το παιδί άνοιξε τελείως τα μάτια του και άρχισε να αναπνέει κανονικά. Ο κρατούμενος γιατρός ζήτησε από τον υπεύθυνο του θαλάμου αερίων να αφήσει το κοριτσάκι να ζήσει, αφού έτσι γράφτηκε το πεπρωμένο του. Ο Γερμανός αξιωματικός είπε: ΄΄Εδώ δεν γλιτώνει κανείς΄΄ και εκτέλεσε το παιδί με μια σφαίρα στο κεφάλι…΄΄

ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ – ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ

Στα συγκεκριμένα πειράματα οι κρατούμενοι μολύνονταν με βακτηρίδια τετάνου, αεριογόνου γάγγραινας και στρεπτόκοκκου. Σε ανοικτές πληγές που δημιουργούνταν, κόβονταν τα γύρω αγγεία, ώστε να αναπαραχθούν με ακρίβεια τα τραύματα στις μάχες, ενώ στα θύματα γίνονταν χειρουργικές επεμβάσεις κάθε είδους. Στις πληγές αυτές ριχνόταν χώμα, πριονίδι και θρύμματα γυαλιού και στη συνέχεια δοκιμάζονταν διάφορες ουσίες για την επούλωση του τραύματος.

Για την μελέτη των τραυμάτων, επίσης, άφηναν γυμνούς τους κρατούμενους στις αυλές και στη συνέχεια αμολούσαν πεινασμένα σκυλιά που έσκιζαν τις σάρκες τους. Όταν, μάλιστα, οι πληγές επουλώνονταν, οι γιατροί τις άνοιγαν και πάλι, για να δοκιμάσουν νέα φάρμακα.

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΟΣΤΩΝ, ΜΥΩΝ, ΝΕΥΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

Με χειρουργικές επεμβάσεις, χωρίς αναισθησία, αφαιρούνταν από τους κρατούμενους οστά, μυς ή νεύρα και μεταμοσχεύονταν από τον ένα στον άλλο, με σκοπό να βρεθούν νέοι τρόποι αντιμετώπισης των τραυματισμών των στρατιωτών στις μάχες. Μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς από τα ρωσικά στρατεύματα το 1945, βρέθηκαν δεκάδες κομμένα άκρα που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν ως ΄΄μοσχεύματα΄΄, αλλά και δεκάδες κρανία που επρόκειτο να σταλούν σε ινστιτούτο ανατομίας του Βερολίνου για φυλετικές μετρήσεις και επιστημονικές εργασίες.

Σε ένα άλλο αποτρόπαιο πείραμα, ο Μένγκελε έραψε μεταξύ τους δύο νεαρούς τσιγγάνους, ενώνοντας τα αγγεία και τα όργανά τους, με σκοπό να δημιουργήσει τεχνητά σιαμαία. Τα θύματα, ούρλιαζαν μέρα και νύχτα από τους φρικτούς πόνους, ώσπου πέθαναν τελικά από γάγγραινα μετά από τρεις μέρες.΄΄

ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΟΥΣΙΕΣ ΧΗΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τα θύματα έμπαιναν σε θαλάμους με χημικά αέρια, όπως το φωσγένιο, ώστε να μελετηθεί η έκταση των ζημιών στο εσωτερικό και εξωτερικό του σώματός τους, καθώς και οι τρόποι αποτελεσματικότερης αντιμετώπισής τους. Επίσης, στα σώματα των κρατουμένων μελετούνταν οι ζημιές που προκαλούνταν από το φώσφορο, που ήταν κύριο συστατικό των εμπρηστικών βομβών της εποχής.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ

Πραγματοποιούνταν με σκοπό την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας των συζύγων των Γερμανών αξιωματικών. Στις γυναίκες που επιλέγονταν, οι γιατροί έβαζαν άγνωστο μείγμα σπέρματος και χημικών ουσιών στη μήτρα. Πολλές φορές, η ιατρική ομάδα που εκτελούσε αυτά τα πειράματα, έλεγε ψέματα στις γυναίκες, ότι δηλαδή τους χορηγούσε σπέρμα από ζώα και ότι πρόκειται να αναπτυχθεί μέσα τους ένα τέρας. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν, πολλές φορές, οι γυναίκες που τους ανακοινώνονταν ότι θα συμμετάσχουν στα πειράματα, να αυτοκτονούν με διάφορους τρόπους.

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ

Πολλές γυναίκες, μετά τη μεταφορά τους στα στρατόπεδα, σταμάτησαν να έχουν έμμηνη ρύση, ακόμη και σε μικρές ηλικίες, ενώ αντιμετώπιζαν έντονα συμπτώματα εμμηνόπαυσης. Τα επόμενα χρόνια έγινε γνωστό ότι οι γιατροί έβαζαν στη σούπα τους άγνωστες πειραματικές ουσίες. Επίσης, πολλοί κρατούμενοι προσβλήθηκαν από ασθένειες που δεν μπορούσαν να διαγνωστούν, ακόμη και πολλά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, γεγονός που αποδίδεται στις ουσίες που έλαβαν με το φαγητό ή με τις δεκάδες ενέσεις που γινόταν πολλά σημεία του σώματός τους.

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ

Οι περισσότεροι ΄΄επιστήμονες΄΄ που συμμετείχαν στα φρικιαστικά πειράματα σε ανθρώπους κατάφεραν μετά το τέλος του πολέμου να διαφύγουν από την Ευρώπη, συνήθως με πλαστές ταυτότητες του Ερυθρού Σταυρού. Στη δίκη της Νυρεμβέργης, που προσήχθησαν όσοι εγκληματίες πολέμου είχαν συλληφθεί, δικάστηκαν 20 γιατροί και 3 συνεργάτες τους. Από αυτούς 7 εκτελέστηκαν, 9 φυλακίστηκαν και 7 αθωώθηκαν. Πολλοί άλλοι, όμως, είτε διέφυγαν στη Νότια Αμερική, είτε δεν άντεξαν τον φόβο της τιμωρίας και αυτοκτόνησαν με κάψουλες υδροκυανίου, τις οποίες κατά τραγική ειρωνεία, δοκίμαζαν πάνω στα αθώα θύματά τους.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Πολλοί επιζώντες έλεγαν μετά τον πόλεμο: ΄΄Θέλαμε να εξιστορήσουμε αυτά που περάσαμε, αλλά κανένας δεν ήθελε να μας ακούσει΄΄. Είναι βέβαιο ότι οι κοινωνίες της εποχής ήθελαν να ξεχάσουν και να σβήσουν το παρελθόν. Πρέπει, όμως, να ξεχαστούν τα απάνθρωπα εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και να δοθεί άφεση αμαρτιών στην ναζιστική Γερμανία που οργάνωσε και εκτέλεσε αυτή τη θηριωδία; Μπορούν και είναι αποδεκτό οι λαοί να σβήσουν της ιστορία τους; Πρέπει να μείνουν κρυφά όλα αυτά τα εγκλήματα από τα παιδιά και τα εγγόνια όσων εξοντώθηκαν, μόνο και μόνο επειδή προκαλούν τρόμο και αποτροπιασμό;

Σήμερα, ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος συμφωνεί ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να θυμούνται το ολοκαύτωμα, ως μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας.

Οι λιγοστοί επιζώντες που κατάφεραν να γλιτώσουν από τα απάνθρωπα πειράματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αναφέρουν ότι οι κραυγές των δύστυχων ‘’πειραματοζώων’’ των Ναζί δεν έπαψαν ποτέ να ηχούν στα αυτιά τους.

Οι κραυγές αυτές, όμως, θα πρέπει να φτάσουν και στα δικά μας αυτιά, ώστε, όσο περνάει από τα χέρια μας, να μην επιτρέψουμε ποτέ πια να επωαστούν οι συνθήκες που οδήγησαν τον άνθρωπο στο σημείο να εκφράσει τα πιο άγρια και αιμοβόρα ένστικτά του.

Την καλύτερη απάντηση, γροθιά στην απαξίωση και τη λησμονιά του ανθρώπινου πόνου, έδωσε μετά τον πόλεμο ένας από τους ελάχιστους πρώην κρατούμενους που είχε μείνει παράλυτος από τα πειράματα των Ναζί, όταν του ζήτησε η γυναίκα του να σβήσει με πλαστική εγχείρηση το τατουάζ που είχε στο χέρι του από το στρατόπεδο Άουσβιτς: ‘’Καλύτερα να κόψω το χέρι μου’’ ψέλλισε με λυγμούς…