Ιστορία
Ήταν Φεβρουάριος του 1970, όταν ο τότε 14χρονος Αυστραλός Keith Sapsford μπήκε κρυφά στον αεροδιάδρομο του Sydney Airport και κρύφτηκε σε ένα αεροπλάνο με προορισμό το Τόκιο.
Πριν από δυο μόλις εβδομάδες είχε αρχίσει να φοιτεί σε ένα Καθολικό σχολείο, στο οποίο ήταν εσωτερικός. Δεν άντεξε πολύ. Το έσκασε και έφτασε στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ. Σκαρφάλωσε στη ρόδα του αεροπλάνου και το περίμενε να απογειωθεί.
Το όχι και τόσο καλά σχεδιασμένο πλάνο του να φύγει από την Αυστραλία, το εμπνεύστηκε από τον πατέρα του. Λίγους μήνες νωρίτερα, τον είχε προειδοποιήσει για ένα αγόρι από την Ισπανία που κρύφτηκε στο κάτω μέρος του αεροπλάνου και βρήκε τραγικό θάνατο. Το παιδί του είχε την ίδια μοίρα τον επόμενο Φεβρουάριο.
Ο 14χρονος ήταν σίγουρος πως θα απέφευγε τους κινδύνους που θα προέκυπταν από το υψόμετρο, μένοντας κρυμμένος στο εσωτερικό του τροχού. Αλλά δεν γνώριζε πως το πλαίσιο αυτό θα άνοιγε ξανά, όταν οι τροχοί του αεροπλάνου θα μαζεύονταν μετά την απογείωση. Έτσι λίγο μετά από αυτή, έπεσε από ύψος 200 ποδιών, χάνοντας τη ζωή του.
Γεννήθηκε το 1956 και μεγάλωσε σε ένα προάστιο του Σίδνεϊ. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής μηχανικής και πάντα περιέγραφε τον γιό του ως ένα περίεργο παιδί που πάντα ήθελε να βρίσκεται σε εγρήγορση. Οι γονείς του αποφάσισαν να πάνε μαζί του ένα μακρινό ταξίδι για να του ικανοποιήσουν τη δίψα για κίνηση και περιπέτεια.
Ωστόσο, όταν η περιπέτεια τελείωσε και η οικογένεια επέστρεψε στην Αυστραλία, ο Keith ήταν νευρικός και ανήσυχος. Οι γονείς του δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πίστεψαν πως λίγη πειθαρχία και ένα δομημένο περιβάλλον θα διόρθωνε τα πράγματα. Ένα σχολείο στο νότιο Σίδνεϊ ειδικευόταν στα «προβληματικά» παιδιά. Έτσι αποφάσισαν πως αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση.
Ο 14χρονος Keith, όμως μάλλον θα σχεδίαζε την απόδρασή του από την πρώτη ημέρα. Και δυο εβδομάδες μετά, τα κατάφερε με ευκολία. Μπήκε στο αεροδρόμιο και ανέβηκε στο αεροπλάνο. Μπορεί να μην ήξερε που πήγαινε, αλλά μάλλον δεν τον ένοιαζε. Δεν ήξερε βέβαια ότι ήταν και οι τελευταίες του στιγμές.
Οι συνθήκες ασφάλειας στο αεροδρόμιο τότε, δεν συγκρίνονται με αυτές που υπάρχουν τώρα. Οπότε δεν δυσκολεύτηκε να μπει. Την ίδια στιγμή ο φωτογράφος John Giplin έβγαζε φωτογραφίες του αεροδιαδρόμου, ελπίζοντας πως κάποιες από αυτές θα είναι ενδιαφέρουσες. Σίγουρα δεν περίμενε να φωτογραφίσει έναν 14χρονο να πέφτει από μεγάλο ύψος.
«Το μόνο που ήθελε ο γιος μου ήταν να δει τον κόσμο», είχε δηλώσει λίγο αργότερα ο πατέρας του. «Αλλά αυτό του κόστισε τη ζωή». Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Keith Sapsford δεν θα επιζούσε ακόμα κι αν δεν έπεφτε στο έδαφος. Οι χαμηλές θερμοκρασίες και η έλλειψη οξυγόνου θα τον είχαν σκοτώσει επίσης.
Ο Giplin κατάλαβε μια εβδομάδα αργότερα τι ακριβώς είχε φωτογραφίσει, όταν είδε μια σιλουέτα να πέφτει από το αεροπλάνο. Η φωτογραφία έμεινε στην ιστορία, ως η απόδειξη μιας νεαρής ζωής που χάνεται.
Η Ομοσπονδιακή Αρχή Αεροπορίας των ΗΠΑ το 2015, υποστήριξε με έκθεσή της πως μόλις 1 στου 4 λαθρεπιβάτες αεροπλάνων επιβιώνουν. Τις περισσότερες φορές αυτοί που τα καταφέρνουν, είναι όσοι επιλέγουν σύντομες πτήσεις, οι οποίες δεν ανεβαίνουν πολύ ψηλά.
Υπήρξαν 96 καταγεγραμμένοι λαθρεπιβάτες από το 1947 μέχρι το 2012. Οι 73 από αυτούς έχασαν την ζωή τους και μόλις 23 επέζησαν. Οι γονείς του Sapsford δεν ξεπέρασαν ποτέ τον θάνατο του γιού τους. Ο 14χρονος ήθελε απλά να ταξιδεύει. Και δεν μπορούσε να περιμένει ούτε λεπτό…
