Το πρώτο «μάθημα» των ΗΠΑ: Η συντριβή του 1/34 US Army Battalion στην Κορέα

Στα αρχικά στάδια του πολέμου της Κορέας, οι Αμερικανοί, διοίκηση και άνδρες, άφησαν το πνεύμα της αλαζονείας να κυριαρχήσει. Άλλωστε, αντιμετώπιζαν με τον αέρα του νικητή ενός Παγκοσμίου Πολέμου ένα στρατό «ξυπόλητων».

Το καλοκαίρι του 1950 ήταν βροχερό στην Κορέα. Η βροχή, πέφτοντας συνεχώς, ζύμωνε τις σκέψεις και τη διάθεση των ανδρών. Οι Αμερικανοί βρίσκονταν σε μια άγνωστη, ψυχρή χώρα, έχοντας αφήσει πίσω τους τα ανιαρά καθήκοντα της φρούρησης των ηττημένων Ιαπώνων, τα οποία όμως τόσο νοσταλγούσαν τις ημέρες εκείνες.

Η Κορεατική Χερσόνησος είναι μια μακρά απόληξη γης, με μήκος άνω των 1.100 χλμ., που βρέχεται από τη μια πλευρά από τον Ειρηνικό Ωκεανό και από την άλλη, από την Κινεζική Θάλασσα. Επί αιώνες οι κάτοικοί της αντιμετώπισαν σειρά κινεζικών αλλά και ιαπωνικών εισβολών.

Η χώρα είχε καταληφθεί από τους Ιάπωνες από το 1905, και το 1910 είχε ανακηρυχτεί τμήμα της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. Το 1945, η ήττα της Ιαπωνίας είχε ως αποτέλεσμα την αναγέννηση του κορεατικού κράτους, το οποίο όμως το 1948 χωρίστηκε στο κομμουνιστικό Βόρειο και στο Νότιο. Σύνορο των δύο κρατών ορίστηκε ο 38ος Παράλληλος.

Στις 25 Ιουνίου 1950 όμως ο Στρατός της Βόρειας Κορέας εισέβαλε στην Νότια Κορέα, και σύντομα είχε καταλάβει σχεδόν το σύνολο των εδαφών της. Η εισβολή προκάλεσε την αντίδραση των ΗΠΑ, οι οποίες, μέσω ΟΗΕ, συγκρότησαν ένα διεθνές εκστρατευτικό σώμα, το οποίο εστάλη στην Κορέα.

Ωστόσο, στα πρώτα στάδια του πολέμου, οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν μόνοι τους Βόρειους, στέλνοντας στρατεύματα στην Κορέα, από την πλέον προφανή και κοντινή πηγή, από τις φρουρές τους στην Ιαπωνία.

Ένα χωριό από λάσπη…

Μόλις δέκα μέρες είχαν περάσει από την έναρξη της βορειοκορεατικής εισβολής, και οι πρώτες αμερικανικές δυνάμεις είχαν φτάσει στη χώρα και επιχειρούσαν να ανακόψουν την εχθρική προέλαση. Εκείνο το πρωί της 5ης Ιουλίου 1950 ήταν και πάλι βροχερό. Οι άνδρες του 1ου Τάγματος του 34ου Αμερικανικού Συντάγματος Πεζικού (ΣΠ) ήταν μουσκεμένοι και δύσθυμοι.

Μόλις είχαν φτάσει σε ένα χωριό -τουλάχιστον έτσι το αποκαλούσαν οι ντόπιοι- το Πιογκαταέκ. Το χωριό ήταν ένας απέραντος λασπότοπος, με λίγες καλύβες χτισμένες με πλίνθους και άχυρο, με μερικά μονοπάτια ανάμεσά τους, σε απόσταση 60 χλμ. περίπου νότια της Σεούλ.

Ο ήλιος μόλις είχε αρχίσει να φωτίζει, και οι άνδρες περίμεναν ανυπόμονα το φως του, μήπως και στέγνωναν λίγο. Τα βαριά σύννεφα όμως δεν επέτρεπαν και μεγάλη αισιοδοξία. Το 34ο ΣΠ μόλις είχε αφιχθεί στην Κορέα από την Ιαπωνία. Οι άνδρες δεν μπορούσαν παρά να αναπολούν τις ήρεμες στιγμές και την προφύλαξη από τη βροχή, που τους παρείχε η υπηρεσία φρουράς στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου.

Τώρα βρίσκονταν σε ένα λασποχώρι, όρθιοι μέσα στη βροχή, περιμένοντας διαταγές. Τους είχαν πάντως πει πως η παραμονή τους στην Κορέα δεν θα ήταν μακρά. Όλοι πίστευαν ότι ο πόλεμος στην Κορέα θα ήταν ένας «μικρός, ευχάριστος πόλεμος».

Άλλωστε, οι Γιάνκηδες είχαν έρθει. Ήταν δυνατό να μην αποκαταστήσουν την τάξη γρήγορα και χωρίς να δημιουργηθεί χάος; Ήταν δυνατό να σταθούν απέναντί τους οι «ξυπόλητοι» Βορειοκορεάτες; «Μόλις αυτοί οι Βορειοκορεάτες δουν μια αμερικανική στολή εδώ, θα τραπούν σε φυγή, σαν λαγοί», έλεγαν όλοι, αξιωματικοί και στρατιώτες, από τον συνταγματάρχη, μέχρι τον τελευταίο μάγειρα.

Το 34ο ΣΠ ανήκε στην 24η Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ). Είχε φύγει από την Ιαπωνία μόλις στις 2 Ιουλίου και έφτασε εκεί την επομένη. Στις 4 Ιουλίου ήταν έτοιμο να κινηθεί προς Βορρά, με σκοπό να δημιουργήσει και να επανδρώσει μια τοποθεσία ανάσχεσης βόρεια του Πιογκαταέκ. Στην ίδια περιοχή δρούσε και το 1ο Τάγμα του 21ου Αμερικανικού ΣΠ, υποστηριζόμενο από μια πεδινή πυροβολαρχία με πυροβόλα των 105 χιλ. Το 1/34 Τάγμα διατάχθηκε να αναπτυχθεί επί της τοποθεσίας ανάσχεσης.

Ουσιαστικά, το τάγμα επάνδρωνε τη δεύτερη γραμμή άμυνας, έχοντας μπροστά του το 1/21 Τάγμα και την πυροβολαρχία των 105 χιλ. Ο διοικητής του 1/34 Τάγματος, στην ενημέρωση των αξιωματικών του, τους είπε πως δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας.

Εχθρικές περίπολοι είχαν εντοπιστεί βορειότερα, αλλά οι άνδρες τους ήταν ανεκπαίδευτοι και κατά το ήμισυ άοπλοι! Είναι απορίας άξιο πως ο διοικητής του τάγματος είχε στη διάθεσή του τέτοιες πληροφορίες, οι οποίες φυσικά δεν ήταν δυνατό να είναι αληθινές. Γιατί αν και η άποψη αυτή των Αμερικανών περί των αντιπάλων τους είχε κάποια βάση, δεν μπορούσε προφανώς να ισχύει για στρατεύματα που αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή των Βορειοκορεατών.

Τελειώνοντας την ενημέρωση, ο διοικητής του τάγματος δήλωσε στους αξιωματικούς του ότι δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να σταματήσουν τους Βόρειους. Το Τάγμα μετά από αυτό αναπτύχθηκε κατά μήκος μιας σειράς λόφων, σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 3 χλμ. από το χωριό.

Ο Λόχος Α (Άλφα) αναπτύχθηκε στο αριστερό της τοποθεσίας, με τις τρεις διμοιρίες του σε μια γραμμή και τη διμοιρία βαρέων όπλων σε εφεδρεία πίσω από το κέντρο της τοποθεσίας. Συνολικά, το μέτωπο του Λόχου Α εκτεινόταν σε μήκος περίπου 1.200 μ. Το άκρο δεξιό της αμυντικής τοποθεσίας του Α Λόχου εκτεινόταν και κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής, η οποία διέσχιζε εγκάρσια έναν εκτεταμένο ορυζώνα.

Ο Λόχος Β (Μπράβο) είχε πάρει θέσεις στα υψώματα, δυτικά της σιδηροδρομικής γραμμής. Ανάμεσα όμως στους δύο λόχους υπήρχε κενό μεγαλύτερο των 800 μ. Ο Λόχος C (Τσάρλι) τηρήθηκε από τον διοικητή του τάγματος σε εφεδρεία. Παράλληλα της σιδηροδρομικής γραμμής εκτεινόταν και ο μοναδικός χωματόδρομος που ένωνε το Πιογκαταέκ με το χωριό Οσάν. Σε απόσταση 50 μ. από τις βόρειες παρυφές του Πιογκαταέκ κυλούσε δε ένας μικρός ποταμός.

Όταν οι άνδρες του Λόχου Α έφτασαν στα υψώματα, απόθεσαν το φόρτο τους και άρχισαν να σκάβουν ορύγματα. Τα ορύγματα σκάφθηκαν με μέτωπο προς Βορρά και επί ύψους 3 μ. του επιχώματος της σιδηροδρομικής γραμμής. Διοικητής του δυνάμεως 140 ανδρών Λόχου Α ήταν ο λοχαγός Λίροϊ Όσμπορν. Ο Λόχος διέθετε τρεις όλμους των 60 χιλ., τρία πολυβόλα των 0,30 in, τα οποία είχε διαθέσει ανά ένα στις διμοιρίες, και τρία οπλοπολυβόλα BAR με 200 φυσίγγια ανά όπλο. Οι άνδρες είχαν τυφέκια Μ-1, με απόθεμα 100 φυσιγγίων ανά όπλο, αλλά δεν διέθεταν χειροβομβίδες και πυρομαχικά για τα αντιαρματικά τους όπλα.

Απαρχή καταστροφής

Όπως αναφέρθηκε, η τοποθεσία προφυλακών ήταν επανδρωμένη από το 1/21 Τάγμα, υποστηριζόμενο από μια πυροβολαρχία. Στις 07.45 ισχυρές βορειοκορεατικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από 33 άρματα Τ-34/85, εφόρμησαν κατά των αμερικανικών θέσεων και σύντομα διέσπασαν τις αμυντικές γραμμές των Αμερικανών. Με την απώλεια μόλις 4 αρμάτων, οι Βορειοκορεάτες συνέτριψαν τους Αμερικάνους και περικύκλωσαν το 1/21 Τάγμα.

Γύρω στις 14.00, ο επικεφαλής του τάγματος, αντισυνταγματάρχης Σμιθ, διέταξε τους άνδρες του να επιτεθούν προς Νότο, με σκοπό να σπάσουν τον κλοιό και να κινηθούν προς το Πιογκαταέκ.

Λίγοι το κατόρθωσαν. Το 1/21 Τάγμα καταστράφηκε ολοσχερώς, μαζί με την πυροβολαρχία που το υποστήριζε. Οι επιζώντες, επιβαίνοντας στα φορτηγά του πυροβολικού, τράπηκαν προς Νότο.  Ο ταξίαρχος Τζορτζ Μπαρθ, διοικητής πυροβολικού της 24ης Μεραρχίας Πεζικού, είχε ακολουθήσει το 1/21 Τάγμα και την πυροβολαρχία. Λίγο πριν τη διάλυσή τους, υποχώρησε προς τα πίσω, προς το σταθμό διοίκησης του 1/34 Τάγματος στο λασπωμένο Πιογκαταέκ. Προφανώς σε κατάσταση πανικού, ο Μπαρθ διέταξε το 1/34 Τάγμα να στείλει μια περίπολο προς Βορρά για να λάβει επαφή με τους προελαύνοντες εχθρούς και κατόπιν να παραμείνει και να αγωνιστεί στις κατεχόμενες θέσεις μόνο για όσο διάστημα δεν θα κινδύνευε να κυκλωθεί. Στην περίπτωση αυτή διέταξε το τάγμα να οπισθοχωρήσει σε διαδοχικές τοποθεσίες, επιβραδύνοντας τον εχθρό.

Ο διοικητής του τάγματος συμμορφώθηκε με τις διαταγές και έστειλε μια διμοιρία του να λάβει επαφή με τον εχθρό. Η διμοιρία κινήθηκε προς Βορρά και στο μέσο περίπου της απόστασης Πιογκαταέκ-Οσάν ανακάλυψε τις εχθρικές δυνάμεις, μαζί και αρκετά άρματα του εχθρού. Οι Βορειοκορεάτες είχαν σταματήσει την προέλασή τους και δεν αντέδρασαν στην παρουσία της αμερικανικής περιπόλου.

Πίσω όμως στην αμυντική τοποθεσία του τάγματος κανείς δεν φρόντισε να ενημερώσει τους διοικητές των λόχων για τη διαμορφούμενη κατάσταση, για το γεγονός δηλαδή ότι σε απόσταση μικρότερη των 9 χλμ. βρισκόταν ισχυρή εχθρική δύναμη, πεζικού και αρμάτων.

Οι Αμερικανοί στρατιώτες, έχοντας ολοκληρώσει τις πρόχειρες εργασίες οργάνωσης του εδάφους, άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους για την κατάσταση. Οι φήμες οργίαζαν. Δόθηκε τότε εντολή στους διμοιρίτες να καθησυχάσουν τους άνδρες. Επανέλαβαν στους ανήσυχους και απειροπόλεμους άνδρες ότι επρόκειτο για μια «αστυνομική» επιχείρηση. Τους διαβεβαίωσαν ότι οι φήμες για την ύπαρξη στην περιοχή ισχυρής εχθρικής δύναμης ήταν ψευδείς, και το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να εγκαταστήσουν τις συνήθεις φρουρές –ούτε καν διπλοσκοπιές-  και να παραμείνουν ψύχραιμοι. Λίγο αργότερα όμως ο διοικητής του Α Λόχου, λοχαγός Όσμπουρν, είπε σε μερικούς άνδρες ότι η αποσταλείσα περίπολος είχε εντοπίσει μία ολόκληρη μεραρχία Βορειοκορεατών με 12.000 άνδρες! Παρ’ όλα αυτά, τους είπε, δεν πίστευε ότι θα τους επιτίθεντο!

Όλη τη νύχτα η βροχή δεν έπαψε να πέφτει. Μέχρι τα μεσάνυχτα απόλυτη ηρεμία επικρατούσε στον τομέα. Εκείνη την ώρα, όμως, πέντε επιζώντες από τις διαλυμένες στο Οσάν μονάδες έφτασαν έντρομοι στο σταθμό διοίκησης του 1/34 Τάγματος. Ταραγμένος από την είδηση της ήττας, ο διοικητής του Τάγματος ενημέρωσε τους λοχαγούς του και τους είπε να προσέχουν για τυχόν εμφάνιση φυγάδων των ήδη διαλυμένων αμερικανικών μονάδων.

Φαίνεται όμως πως κανείς λοχαγός δεν θεώρησε σκόπιμο να ενημερώσει επ’ αυτού τους διμοιρίτες του. Ο διοικητής του 1/34 επίσης αποφάσισε να καταστρέψει μια μικρή γέφυρα που βρισκόταν σε απόσταση 600 μ. από τις προωθημένες αμυντικές του θέσεις.

Για το σκοπό αυτό στάλθηκαν μερικοί άνδρες του C Λόχου, οι οποίοι ανατίναξαν τη γέφυρα. Και πάλι όμως κανείς δεν είχε ενημερώσει τους άλλους λόχους για την απόφαση της διοίκησης, με αποτέλεσμα να προκληθεί πανικός, όταν ακούστηκε η έκρηξη. Χρειάστηκε αρκετή ώρα και προσπάθεια για να πειστούν οι άνδρες ότι δεν δέχονταν επίθεση. Τελικά στις 03.00 τα ξημερώματα τα πράγματα ησύχασαν και πάλι.

Στις 04.30 ο λοχίας Κόλινς ανέλαβε να συνεγείρει τους άνδρες. Έμπειρος μαχητής ο ίδιος, βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σύστησε στους άνδρες να γευματίσουν, τη στιγμή εκείνη που είχαν την ευκαιρία. Για αυτό ανακάλεσε και δύο άνδρες ενός ακροαστικού φυλακίου που είχε εγκαταστήσει σε απόσταση 80 μ. από τα πρώτα ορύγματα.

Είχε αρχίσει να γλυκοχαράζει. Σε λίγο θα ξημέρωνε. Ο διοικητής του τάγματος είχε επίσης την ίδια ώρα αφήσει το σταθμό διοίκησής του και επιθεωρούσε τις θέσεις άμυνας ανάμεσα στα ορύγματα του Α και Β Λόχου. Εκεί σταμάτησε για λίγο και συνομίλησε με μια ομάδα 17 ανδρών, με επικεφαλής τον υπολοχαγό Ντρίσκελ, η οποία επάνδρωνε ένα πρόχειρο οδόφραγμα.

Η ομάδα του Ντρίσκελ διέθετε δύο πολυβόλα των 0,30 in και 6 Μπαζούκας των 2,36 in. Ο διοικητής διέταξε τον Ντρίσκελ και τους άνδρες του να σκάψουν ορύγματα, γιατί σκόπευε να κανονίσει στον τομέα τους βολές βαρέων όλμων. Οι άνδρες δημιούργησαν ταχύσκαπτα ορύγματα, αλλά αυτά γέμισαν νερό – δίπλα υπήρχαν ορυζώνες. Έτσι, κανείς στρατιώτης δεν εισήλθε «σε αυτές τις τρύπες», όπως είπαν στον υπολοχαγό.

Την ίδια ώρα ο λοχίας Κόλινς έτρωγε και αυτός, όταν άκουσε ήχο αρμάτων. Μέσα στην πρωινή ομίχλη κατάφερε να διακρίνει το σχήμα των εχθρικών αρμάτων. Τα άρματα σταμάτησαν ενώπιον της ανατιναγμένης μικρής γέφυρας, γύρω στα 600 μ. από τις αμερικανικές θέσεις. Ο Κόλινς είδε με τα κυάλια Βορειοκορεάτες να επιθεωρούν την κατεστραμμένη γέφυρα, προφανώς προσπαθώντας να βρουν τρόπο να τη διασχίσουν.

Αμέσως ενημέρωσε τον διμοιρίτη του υπολοχαγό Ρίντλεϊ. «Έχουμε παρέα, κύριε υπολοχαγέ», του είπε. Ο υπολοχαγός τού είπε ότι πιθανόν να επρόκειτο για διασωθέντες του 21ου από τη μάχη του Οσάν. «Μα, αυτοί έχουν και άρματα», αντέτεινε ο λοχίας, χωρίς να πάρει απάντηση.

Την ίδια ώρα, ο διοικητής του 1/34 βρισκόταν στις θέσεις του Α Λόχου, μαζί με τον λοχαγό Όσμπουρν. Και οι δύο αξιωματικοί είδαν το προσεγγίζον εχθρικό πεζικό, αλλά και αυτοί υπέθεσαν ότι επρόκειτο για επιζώντες από το Οσάν. Σταδιακά όμως οι απέναντί τους φάλαγγες ολοένα και πύκνωναν. Ήδη επρόκειτο για δυνάμεις ανώτερες του τάγματος.

Τότε κατάλαβαν. Ο διοικητής του τάγματος άρπαξε το τηλέφωνο και ζήτησε αμέσως καλυπτική βολή όλμων. Σε μερικές στιγμές τα βλήματα ακούστηκαν στον αέρα και ακολούθησαν εκρήξεις. Αμέσως οι αντίπαλοι πεζοί καλύφθηκαν στον ορυζώνα, προς στιγμήν, χωρίς να ανακόψουν την κίνησή τους. Παράλληλα, τα άρματα άνοιξαν πυρ με τα πυροβόλα τους. «Πέστε κάτω», πρόλαβε να ουρλιάξει ο Κόλινς στους άνδρες του.

Η πρώτη οβίδα εξερράγη επάνω από τα ορύγματα της πρώτης γραμμής. «Πυρ», διέταξε ο Κόλινς. Οι άνδρες του, όμως, σαστισμένοι, δεν υπάκουσαν, αν και έβλεπαν πλέον καθαρά τους αντιπάλους να πλησιάζουν. Τελικά, οι Αμερικάνοι άνοιξαν ένα άτονο πυρ. Ουσιαστικά, μόνο οι βαθμοφόροι έβαλλαν κατά των εχθρών.

Οι στρατιώτες, παρά τις προτροπές τους, παρέμεναν αποσβολωμένοι. Τότε όμως ο διοικητής του τάγματος διέταξε τον Α Λόχο να υποχωρήσει, και ο ίδιος κινήθηκε προς τον σταθμό διοίκησής του. Έχοντας αντιληφθεί ότι δεχόταν επίθεση από ισχυρές εχθρικές δυνάμεις, ο διοικητής του τάγματος αποφάσισε να ακολουθήσει τις διαταγές του ταξίαρχου Μπαρθ.

Στον τομέα του υπολοχαγού Ντρίσκελ, η κατάσταση ήταν συγκεχυμένη. Μη έχοντας, λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους, οπτική επαφή με τα αμυνόμενα στον λόφο τμήματα του Α Λόχου, οι άνδρες του Ντρίσκελ, όταν δέχτηκαν τα πρώτα εχθρικά βλήματα, θεώρησαν ότι επρόκειτο για φίλια βλήματα που έπεσαν βραχέα.

Μόνο όταν είδαν το σταθμό διοίκησης του Α Λόχου, στην κορυφή του λόφου, να βομβαρδίζεται, κατάλαβαν ότι δέχονταν επίθεση. Αμέσως οι άνδρες βούτηξαν, κυριολεκτικά, στα γεμάτα με νερό ορύγματά τους. Στο λόφο, στον τομέα του Α Λόχου, επικρατούσε πλέον απόλυτη σύγχυση. Η διαταγή του τάγματος προέβλεπε οπισθοχώρηση.

Ωστόσο, την ώρα εκείνη φαινόταν «ολόκληρη η Νέα Υόρκη να έρχεται εναντίον μας», όπως ανέφερε αργότερα ένας επιζών. Εκατοντάδες Βορειοκορεάτες, εκμεταλλευόμενοι τη μη εφαρμογή του αμερικανικού σχεδίου πυρών, είχαν πλησιάσει πολύ, ταγμένοι σε πυκνές μάζες. Αποτελούσαν ιδανικό στόχο, αλλά περιέργως οι Αμερικανοί αρνούνταν να τον πλήξουν.

Ακόμα και οι βολές των βαρέων όλμων σταμάτησαν ξαφνικά. Τι είχε συμβεί; Μια οβίδα βορειοκορεατικού άρματος είχε εκραγεί κοντά στο όρυγμα του παρατηρητή των όλμων, του βαθμοφόρου δηλαδή που κατηύθυνε τη βολή των όλμων. Ο βαθμοφόρος αυτός δεν τραυματίστηκε καν από την έκρηξη, αλλά υπέστη ισχυρό νευρικό κλονισμό και σταμάτησε να κατευθύνει τη βολή. Κανείς δεν σκέφτηκε να τον αντικαταστήσει.

Μόλις μισή ώρα είχε περάσει τη στιγμή που οι Βορειοκορεάτες άρχισαν την επίθεση, και η αμερικανική άμυνα είχε σχεδόν καταρρεύσει, χωρίς καν να αγωνιστεί.

Ο Β΄ Λόχος είχε αρχίσει να εγκαταλείπει τις αμυντικές του θέσεις, αν και δεν δεχόταν σοβαρή πίεση, και ο Α Λόχος, αν και αγκιστρωμένος, ετοιμαζόταν να ακολουθήσει. Τελικά, όταν δόθηκε η διαταγή, ο Α΄ Λόχος άρχισε να αποσυντίθεται κατά την πορεία.

Πολλοί άνδρες εγκατέλειψαν τους φόρτους τους, άλλοι και τα όπλα τους! Όταν μάλιστα δέχτηκαν πυρά από εχθρικό πολυβόλο, το οποίο μόλις είχε εγκατασταθεί στις παλιές τους θέσεις, έχασαν κάθε συνοχή και τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

Ο λοχαγός Όσμπουρν και οι διμοιρίτες του προσπάθησαν να σταματήσουν τον πανικό, αλλά δεν τα κατάφεραν. Παντού η αμερικανική αντίσταση κατέρρεε. Μόνο η ομάδα του Ντρίσκελ παρέμενε στις θέσεις της γιατί κανείς δεν την ενημέρωσε για την υποχώρηση. Μοιραία περικυκλώθηκαν και αρκετοί από τους άνδρες, μαζί με τον Ντρίσκελ πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ από τους Βορειοκορεάτες, αν και είχαν παραδοθεί.

Ένας άνδρας της ομάδας κατάφερε να ξεφύγει, και διηγήθηκε τα συμβάντα. Στο άκουσμα της είδησης αυτής, η φυγή γενικεύτηκε. Οι Αμερικανοί δεν γύριζαν καν να δουν πίσω τους. «Ήταν η πρώτη φορά που δεν χρειαζόταν να πιέζουμε τους άνδρες για να τρέξουν», έλεγε αργότερα ένας υπαξιωματικός. Σαν να μην έφταναν δε όλα αυτά, η θλιβερή φάλαγγα του τάγματος δέχτηκε και αεροπορική επίθεση από φίλια αεροσκάφη.

Αν και το λάθος διαπιστώθηκε γρήγορα και μόνο ένας στρατιώτης τραυματίστηκε, το συμβάν καταρράκωσε ακόμα περισσότερο το ούτως ή άλλως καταποντισμένο αμερικανικό ηθικό. Οι άνδρες φρόντιζαν να απαλλάσονται από τα περιττά βάρη – του οπλισμού και των πυρομαχικών. Δύο μέρες αργότερα έγινε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του τάγματος και της επάνδρωσης νέας αμυντικής τοποθεσίας.

Χρειάστηκε όμως μόνο η παρουσία εχθρικών αρμάτων για να τραπεί και πάλι σε φυγή το τάγμα και μαζί του ολόκληρο το 34ο ΣΠ και ολόκληρη η 24η Μεραρχία Πεζικού.

Η κατάρρευση της άμυνας ενός λόχου παραλίγο να είχε ανυπολόγιστες συνέπειες.

Σκέψεις & Συμπεράσματα

Από την περιγραφή των γεγονότων φαίνεται ξεκάθαρα η αμερικανική αλαζονεία και η ανύπαρκτη ψυχολογική προπαρασκευή των ανδρών για το τι θα αντιμετώπιζαν. Οι Αμερικανοί στρατιώτες πίστευαν ότι θα εκτελούσαν μια απλή αστυνομική επιχείρηση, ότι θα έτρεπαν σε φυγή, επί τη εμφανίσει, «αυτούς τους σχιστομάτηδες», ότι απολάμβαναν απόλυτη ηθική και υλική υπεροχή και άλλα παρόμοια.

Έτσι, η ίδια η αμερικανική διοίκηση καλλιέργησε το σπόρο της καταστροφής. Οι Βορειοκορεάτες, ανεξάρτητα με το αν διεξήγαγαν έναν δίκαιο ή άδικο πόλεμο, ανεξάρτητα με το αν ήταν ή όχι οι καλύτεροι στρατιώτες του κόσμου, είχαν όπλα και ήταν απόλυτα διατεθειμένοι να τα χρησιμοποιήσουν.

Οι Αμερικάνοι στρατιώτες, χωρίς ψυχολογική προετοιμασία, χωρίς επαρκή ενημέρωση, αφέθηκαν από τις επίσης εφησυχασμένες διοικήσεις τους να εμπλακούν σε έναν σκληρό αγώνα, για τον οποίο δεν είχαν καμία εμπειρία, εκπαίδευση και γνώση. Μόνο η σκέψη ότι «εμείς οι Αμερικάνοι πολεμάμε για το δίκαιο» δεν αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη επιτυχίας.

Η διοίκηση των αμερικανικών δυνάμεων, από τον ταξίαρχο Μπαρθ, μέχρι τον τελευταίο βαθμοφόρο, υπήρξε τραγική. Πουθενά δεν υπήρχε το πνεύμα της πρωτοβουλίας, της πρόβλεψης, του σχεδιασμού. Οι Αμερικανοί στρατιώτες εκπαιδεύονταν και εξακολουθούν να εκπαιδεύονται έχοντας στη διάθεσή τους τα τελευταία τεχνολογικά επιτεύγματα.

Η υποστήριξη βαρέων πυρών σε κάθε φάση του αγώνα ήταν κάτι το αυτονόητο για τον κάθε Αμερικανό διοικητή. Αν παρ΄ όλ΄ αυτά κάτι δεν πήγαινε καλά, υπήρχε πάντα ο κίνδυνος της καταστροφής. Ο πόλεμος όμως εμπεριέχει το στοιχείο του απρόβλεπτου, δεν γίνεται «όπως γράφουν τα βιβλία». Ακόμα δε και ο πλέον ανίσχυρος αντίπαλος μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή, αν υποτιμηθεί.