Τριπλή κατάρριψη MiG: Oι πρώτοι «άσσοι» πιλότοι του αμερικανικού Nαυτικού στο Βιετνάμ

Ο Πρόεδρος Νίξον είχε υποσχεθεί πλήρη αποχώρηση των ΗΠΑ και ήδη η διαδικασία βρισκόταν σε τελική φάση, αφού την κατάσταση επέτεινε και η εν εξελίξει προεκλογική
εκστρατεία στις ΗΠΑ.

Την περίοδο αυτή επέλεξαν οι Βορειοβιετναμέζοι για να εξαπολύσουν τη μεγάλη τους επίθεση κατά του Νότου.

Στις 30 Μαρτίου, τρεις μεραρχίες τακτικού στρατού του Βορείου Βιετνάμ εισέβαλαν στα βόρεια σύνορα του Νοτίου Βιετνάμ, ενώ στις 5 Απριλίου τρεις ακόμη μεραρχίες επιτέθηκαν βορειοδυτικά της Σαϊγκόν στο νότο.

Λίγες ημέρες αργότερα, μια άλλη επίθεση στα Κεντρικά Υψίπεδα αποκάλυψε μια γενική επίθεση των κομμουνιστών του βορρά κατά του Νοτίου Βιετνάμ.

Μοναδικό μέσο για να αντιμετωπιστεί ο οδοστρωτήρας του βoρειοβιετναμικού Στρατού ήταν η Αεροπορία, η οποία αποτελούσε για την αμερικανική ηγεσία ένα όπλο «πολιτικώς ορθό», καθώς δεν απαιτούσε παρουσία επί του εδάφους του Βιετνάμ, στελεχωνόταν από επαγγελματίες αξιωματικούς και όχι κληρωτούς και, παρά το μέγεθός της, η καταστρεπτική ισχύς της ήταν πολλαπλάσια εκείνης των μονάδων πεζικού.

Οι προσβολές που επρόκειτο να εκτελέσει η Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF) και η Αεροπορία του Ναυτικού των ΗΠΑ απέβλεπαν στην καταστροφή της οικονομικής δομής του Βορείου Βιετνάμ, ώστε να υποχρεωθεί να αποσύρει τις μεραρχίες του και να σταματήσει την επίθεση.

Συγκεκριμένα, το σχέδιο του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ προέβλεπε:

• Την απαγόρευση της εισόδου εφοδίων από το εξωτερικό.

• Την καταστροφή των αποθεμάτων εφοδίων, καυσίμων και τροφίμων του Β. Βιετνάμ.

• Την απαγόρευση της ροής στρατιωτικών δυνάμεων προς το Ν. Βιετνάμ.

Καθημερινώς, το Β. Βιετνάμ ελάμβανε από το εξωτερικό 6.300 τόνους εφοδίων, εκ των οποίων τα 5/6 από το λιμάνι της Χαϊφόνγκ, επομένως η ναρκοθέτησή του ήταν κύριος στόχος της επιχείρησης των Αμερικανών.

Επιπλέον, όσον αφορά τη ροή δυνάμεων προς το νότο, σημαντικότατο ρόλο διαδραμάτιζαν οι γέφυρες, οι οποίες αποτέλεσαν και αυτές στόχους της Αεροπορίας των ΗΠΑ και του Ναυτικού.

Το Β. Βιετνάμ είχε χωρισθεί σε δύο ζώνες, τις οποίες βομβάρδιζαν τα αεροσκάφη της USAF και του Ναυτικού.

Το βορειοδυτικό τμήμα της χώρας και την ακτή επάνω από την Αποστρατικοποιημένη Ζώνη θα προσέβαλαν αεροπλάνα από τις αμερικανικές βάσεις στην Ταϊλάνδη και στο Ν. Βιετνάμ. Συνολικά, στην Ταϊλάνδη υπήρχαν 161 F-4 Phantom, 52 B-52 Stratofortes, 16 F-105 Thunderchief (σε ρόλο SEAD), καθώς και 28 εξοπλισμένα AC-130 Gunship.

Στο Ν. Βιετνάμ υπήρχαν 23 Μοίρες με F-4 και μια Μοίρα Α-37 (συνολικά 76 αεροσκάφη), ενώ στη νήσο Γκονάμ υπήρχαν άλλα 31 Β-52. Εν όψει των επιχειρήσεων, είχαν αποσταλεί σε βάσεις της Ταϊλάνδης, 5 επιπλέον Μοίρες F-4, μία Μοίρα F-105 και ένα ΕΒ-66 (ηλεκτρονικού πολέμου), συνολικά 110 αεροσκάφη.

Το Ναυτικό των ΗΠΑ, από τη θέση Yankee Station στον Κόλπο του Τονκίνου, θα βομβάρδιζε τα παράλια του Β. Βιετνάμ με αεροπλάνα των αεροπλανοφόρων Coral Sea, Hancock, Kitty Hawk και Constellation, που συνολικά μετέφεραν 300 αεροσκάφη F-4, A-7 και A-6.

Την επιχείρηση «Linebacker», όπως ονομάστηκε η αεροπορική επίθεση κατά του Β. Βιετνάμ, θα αντιμετώπιζαν η Αεροπορία της χώρας αυτής που διέθετε παλαιούς και νέους τύπους αεροσκαφών, όπως τα MiG 15 και MiG 17 (85 μονάδες), καθώς και MiG 19 (32 αεροσκάφη) και 71 MiG 21, εκ των οποίων ορισμένα της τελευταίας έκδοσης MF (ονομασία NATO: Fishbed J).

Ωστόσο, ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος στον ουρανό του Β. Βιετνάμ ήταν η πλέον ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα στον κόσμο, η οποία περιλάμβανε 200 θέσεις εκτόξευσης πυραύλων εδάφους-αέρος SA-2 Guideline, στις οποίες κινούνταν συνεχώς 50 μονάδες πυρός Dvina.

Το αντιαεροπορικό πυροβολικό διέθετε συνολικά 3.300 πυροβόλα των 23, 37, 57, 85 και 100 χιλ. Επιπλέον, γύρω από τους στόχους της Αεροπορίας και του Ναυτικού των ΗΠΑ υπήρχαν και χιλιάδες άλλα πολυβόλα των 12,7 και 7,62 χιλ. για τα χαμηλά ιπτάμενα αεροσκάφη.

Στις 8 Μαΐου, ο Νίξον κάλεσε σε σύσκεψη το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, για να ανακοινώσει την απόφασή του να ξεκινήσει η επιχείρηση Linebacker.

Στις 08.00 της 9ης Μαΐου, αεροσκάφη Α-6 και Α-7 των αεροπλανοφόρων της Δύναμης 77 άφηναν τις νάρκες τους στην είσοδο του λιμανιού της Χαϊφόνγκ, καθώς και σε 4 ακόμη μικρότερα λιμάνια, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας από τις πιο έντονες αεροπορικές επιθέσεις που είχαν διεξαχθεί μέχρι τότε, μετά τον Β’ Π.Π.

Από την εκστρατεία αυτή, το Ναυτικό των ΗΠΑ θα αποκτούσε τον πρώτο Άσσο πιλότο με 5 καταρρίψεις MiG και μάλιστα με πυραύλους (ένα κατόρθωμα εξαιρετικό όπως θα δούμε παρακάτω), καθώς τα αεροσκάφη του Β. Βιετνάμ, αν και παλαιότερης τεχνολογίας, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνα στις κλειστές αερομαχίες λόγω μεγάλης ευελιξίας και του μόνιμου οπλισμού πολυβόλων και πυροβόλων που διέθεταν.

Το τελευταίο σημείο είχε μεγάλη σημασία, καθώς οι πύραυλοι αέρος-αέρος της εποχής εκείνης δεν διέθεταν τις εξαιρετικές ικανότητες που έχουν σήμερα.

Ράντι Κάνινγχαμ:Ένα από τα παιδιά του «Top Gun»

Ο Ράντι Κάνινγχαμ γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1941 στο Λος Άντζελες και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Γυμναστική Ακαδημία του Χίνσντεϊλ, εισήλθε στην Αεροπορία του Ναυτικού, το Μάρτιο του 1967. «Ο λόγος που είμαι ζωντανός μετά από επανειλημμένες περιόδους υπηρεσίας στο Βιετνάμ είναι η εκπαίδευση που έλαβα τόσο στις Μοίρες Εκπαιδεύσεως του Ναυτικού όσο και στο σχολείο του Top Gun», δήλωνε αργότερα.

Στη Μοίρα Εκπαιδεύσεως VF-121 όπου έμαθε να πετά το F-4 Phantom, o Κάνινγχαμ έλαβε μέρος σε 16 αερομαχίες ACM (Air Combat Maneuvers) ενώ στη Μοίρα του, την VF-96, ακολούθησε ένα εντατικό πρόγραμμα αερομαχιών εναντίον μαχητικών F-106, των οποίων η συμπεριφορά ήταν αρκετά όμοια με αυτή των MiG-21.

Στην αεροπορική βάση του Mίραμαμ όπου εδρεύει το Top Gun, ο Κάνινγχαμ πετούσε ως εκπαιδευτής με ΤΑ-4 εναντίον F-4. Όταν συνάντησε το πρώτο εχθρικό MiG, είχε πραγματοποιήσει περισσότερες από 150 εκπαιδευτικές αερομαχίες.

Στον Ειρηνικό, κατά τον Β’ Π.Π., ο διοικητής της Μοίρας «Απολωλότα Πρόβατα» Πάπι Μπόινγκτον είχε πει ότι η αερομαχία δεν κερδίζεται απαραίτητα την ώρα της μάχης. Ο νικητής συχνά είναι εκείνος που έχει αφιερώσει μεγάλη ποσότητα χρόνου, ενέργειας, σκέψης και εκπαίδευσης, ώστε να βελτιώσει την ικανότητά του ως πιλότος μαχητικών αεροσκαφών.

Ο Κάνινγχαμ ήταν ένας από τους πιλότους που εκπαιδεύτηκαν στο σχολείο αερομαχίας Top Gun του Ναυτικού των ΗΠΑ, χάρη στο οποίο τα ποσοστά καταρρίψεων από τα αεροσκάφη του επάνω από το Βιετνάμ αυξήθηκαν δραματικά, με αντίστοιχη μείωση των απωλειών τους.

Χαρακτηριστικό είναι και το ηθικό του Κάνινγχαμ, ο οποίος είναι της άποψης ότι ο πιλότος πρέπει να πετά πιστεύοντας ότι δεν θα είναι αυτός που θα κτυπηθεί από τα αντιαεροπορικά ή τους πυραύλους και τα πολυβόλα των αεροσκαφών του εχθρού. Ο ίδιος δήλωνε υπερπατριώτης και ως εκ τούτου είχε διαλέξει ως κωδικό όνομα το «Duke» (Δούκας) του Τζον Γουέιν, που συμβόλιζε τα αμερικανικά ιδανικά.

Το έμβλημά του, έλεγε ο ίδιος, το είχε δανειστεί από τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι πήγαιναν στη μάχη ρωτώντας όχι πόσοι είναι οι εχθροί, αλλά πού είναι ο εχθρός.

Ήδη ο Κάνινγχαμ και ο συγκυβερνήτης του και χειριστής οπλικών συστημάτων Ουίλιαμ Ντρίσκολ είχαν πετύχει δύο καταρρίψεις πριν την ημέρα που θα κατέρριπταν άλλα τρία MiG, κατορθώνοντας έτσι να γίνουν οι πρώτοι Άσσοι του Ναυτικού στον πόλεμο αυτό.

Στις 19 Ιανουαρίου 1972, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Rolling Thunder», πετώντας με ένα F-4J της VF-96 από το αεροπλανοφόρο USS Constellation (CVA-64), οι δύο άνδρες κατέρριψαν το πρώτο εχθρικό αεροσκάφος. Αυτό ήταν κάτι που είχε να συμβεί δύο ολόκληρα χρόνια στον πόλεμο του Βιετνάμ!

Συνοδεύοντας μια αναγνωριστική πτήση επάνω από το αεροδρόμιο Κουάν Λανγκ, αντιμετώπισαν σε χαμηλό ύψος ένα MiG-21. Το MiG απέφυγε τον πρώτο Sidewinder του Κάνινγχαμ, αλλά ο δεύτερος ΑΙΜ-9 του τίναξε το ουραίο τμήμα, με αποτέλεσμα να συντριβεί κοντά σε ένα χωριό της περιοχής.

Στις 8 Μαΐου 1972, ο Κάνινγχαμ κατέρριψε ένα MiG-17, ενώ πετούσε μια περιπολία εναντίον MIG (MIGCAP=MiG Combat Air Patrol) για λογαριασμό μιας ομάδας βομβαρδιστικών του Constellation, που θα βομβάρδιζε μια βάση εκπαίδευσης πιλότων MiG, στο Son Tay. O Κάνινγχαμ επιτέθηκε με δύο ΑΙΜ-9 σε ένα MiG 17, το οποίο είχε ήδη πολυβολήσει το Phantom που τον συνόδευε.

Ο πρώτος πύραυλος αστόχησε, αλλά ο δεύτερος βρέθηκε ουσιαστικά στην εξαγωγή του κινητήρα του MiG, καταστρέφοντας το ουραίο τμήμα. Ωστόσο, στις 10 Μαΐου 1972, οι Κάνινγχαμ και Ντρίσκολ έγιναν οι πρώτοι πιλότοι που πετύχαιναν τρεις καταρρίψεις MiG, και μάλιστα ένα από αυτά ήταν ενός Άσσου της βορειοβιετναμικής Αεροπορίας.

Η πρώτη κατάρριψη της 10ης Μαΐου

Το πρωινό της 10ης Μαΐου βρήκε τον Κάνινγχαμ στον στενό διάδρομο που περιβάλλει το κατάστρωμα του Constellation σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, καθώς λίγες ημέρες πριν είχε λάβει ένα γράμμα από τη σύζυγό του που του ζητούσε διαζύγιο. «Το μυαλό μου γύριζε στο σπίτι μου, στη γυναίκα μου και το παιδί μου, καθώς και στη σκέψη ότι μπορεί να μην τους έβλεπα ξανά.

Προσπαθούσα διαρκώς να καταπνίξω τα δάκρυα και τον κόμπο στο λαιμό μου που με έπνιγε». Με αυτές τις σκέψεις κατευθύνθηκε στην αίθουσα ενημέρωσης, για να πληροφορηθεί το είδος της αποστολής που θα πετούσε εκείνη την ημέρα. Επρόκειτο για μια «Προσβολή Άλφα» (Alpha Strike) σε σιδηροδρομικές γραμμές του λιμανιού της Χαϊφόνγκ, 40 περίπου μίλια νοτιοανατολικά του Ανόι.

Το F-4J των Κάνινγχαμ και Ντρίσκολ (A/C No NG 100 BuNo 1572 67) μαζί με άλλα τρία Phantom θα πετούσαν σε αποστολή καταστολής αντιαεροπορικών πυροβόλων και συνοδείας, φέροντας 2 πυραύλους ΑΙΜ-7 Sparrow, 4 πυραύλους ΑΙΜ-9 Sidewinder και 6 θραυσματογόνες βόμβες Rockeye.

Την υπόλοιπη δύναμη αποτελούσαν έξι βομβαρδιστικά Α-6 Intruder που έφεραν έκαστο 16 βόμβες των 500 λιβρών, δέκα βομβαρδιστικά Α-7 Corsair με 12 βόμβες των 500 λιβρών έκαστο, 9 F-4J για συνοδεία με 4 Sparrow και 4 Sidewinder, δύο Α-7 σε ρόλο καταστολής συστοιχιών SAM εξοπλισμένα με δύο πυραύλους αντι-ραντάρ Shrike και 6 βόμβες Rockeye έκαστο, ένα αναγνωριστικό RA-5C Vigilante και ένα αεροσκάφος EKA-3B Skywarrior (τάνκερ και ηλεκτρονικού πολέμου).

Μέσα σε 10 λεπτά, τα 31 αεροπλάνα του Constellation είχαν εκτοξευθεί από τους 4 καταπέλτες ατμού του αεροπλανοφόρου και άρχισαν να κατευθύνονται προς το στόχο τους. Στις 07.30 το ρωσικό πλοίο πληροφοριών «Kursograf», που έπλεε στον Κόλπο του Τονκίνου, προειδοποιούσε την άμυνα του Ανόι για την επερχόμενη προσβολή των αεροσκαφών που προέρχονταν όχι μόνο από το Constellation, αλλά και από άλλα δύο αεροπλανοφόρα, το Coral Sea και το Kitty Hawk.

Οι Κάνινγχαμ και Ντρίσκολ με κωδικό κλήσης Showtime 100 και το συνοδό Phantom ως Showtime 110, μετά την εκτόξευσή τους άρχισαν ανεβαίνουν για να συναντήσουν το τάνκερ ΕΚΑ-3Β και να γεμίσουν τις δεξαμενές τους, κερδίζοντας την απώλεια καυσίμων έως τα μέσα περίπου της διαδρομής.

Μέσα σε λίγα λεπτά, η ακτή του Β. Βιετνάμ έγινε ορατή και γρήγορα τη θέση της σμαραγδένιας θάλασσας κάτω από τα δύο F-4J έλαβε το πέπλο της καταπράσινης ζούγκλας. Ξαφνικά, όλη η δύναμη βρέθηκε επάνω από τον στόχο.

Ο Κάνινγχαμ παρακολουθούσε τα Α-6 και Α-7 που σαν σμήνος γιγαντιαίων εντόμων άρχισαν να βυθίζονται προς τους στόχους τους, καθώς ο ίδιος και τα άλλα 3 F-4J περίμεναν τη σειρά τους για να κτυπήσουν τα Α/Α πυροβόλα των Βιετναμέζων. Στο μεταξύ, οι ίδιοι δέχονταν καταιγισμό πυρών από τα πυροβόλα, καθώς διέγραφαν κυκλικές τροχιές στην περιοχή.

Ο διοικητής του σμήνους, σμηναγός Μπλάκμπουρν, που βρισκόταν μπροστά από τον Κάνινγχαμ, δέχθηκε ένα άμεσο πλήγμα από πυροβόλο των 85 χιλ.

Ο ίδιος δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά ο συγκυβερνήτης του έμεινε αιχμάλωτος έως το τέλος του πολέμου. Το συνοδό Phantom του Μπλάκμπουρν δέχθηκε και αυτό μια βολή που του κατέστρεψε τον έναν κινητήρα και το ανάγκασε να γυρίσει πίσω.

Ο Κάνινγχαμ και το συνοδό Phantom με πιλότο τον Μπράιαν βύθισαν προς το στόχο τους ακριβώς τη στιγμή που δύο πύραυλοι SA-2 πέρασαν ξυστά, αποτυγχάνοντας να τους πλήξουν. Οι τέσσερις πιλότοι παρατήρησαν με δέος τους ρωσικούς πυραύλους να περνούν κοντά τους, μοιάζοντας με τηλεγραφικούς στύλους και αφήνοντας έναν λευκό-ρόδινο καπνό πίσω τους.

Ο επίγειος στόχος του Κάνινγχαμ ήταν ήδη καλυμμένος με τεράστια νέφη σκόνης, δείχνοντας ότι είχε υποστεί μεγάλες ζημιές, γι’ αυτό προτίμησε ένα κόκκινο τούβλινο κτίριο για να αδειάσει τις βόμβες του. Ωστόσο, αφού άρχισε να κερδίζει ύψος, έκανε το λάθος να γυρίσει πίσω για να δει τα αποτελέσματα της προσβολής του.

Οι Βορειοβιετναμέζοι είχαν αποφασίσει να σταματήσουν την επίθεση των Αμερικανών και ήδη είχαν απογειώσει MiG από τα γύρω αεροδρόμια του Κεπ, Φου Γιεν, Γιεν Μπάι και Μπάι Θουόνγκ. Ο Κάνινγχαμ βρισκόταν 1.000 πόδια εμπρός από τον Μπράιαν, όταν ο δεύτερος του φώναξε στον ασύρματο προειδοποιώντας τον ότι δύο MiG-17 βρίσκονταν στην «Ώρα 7» (πίσω και λίγο αριστερά) από το αεροσκάφος του.

Ο Κάνινγχαμ έριξε κάτω την αριστερή του πτέρυγα και κοιτάζοντας πίσω είδε το ένα MiG-17 να τοποθετείται ακριβώς πίσω του και να εκτοξεύει τα θανατηφόρα τροχιοδεικτικά βλήματά του.

Ενστικτωδώς, ο Κάνινγχαμ θέλησε να εκτελέσει ένα break (απότομη στροφή) προς το εχθρικό αεροσκάφος, αλλά θυμήθηκε ότι το είχε κάνει σε παρόμοια περίπτωση δύο ημέρες πριν και ότι το εχθρικό MiG-17 τον είχε ακολουθήσει εύκολα, καθώς το αεροπλάνο αυτό, αν και παλαιό, είχε μεγαλύτερη ευελιξία και μικρότερη ακτίνα στροφής.

Τότε παρατήρησε ότι ο αντίπαλός του στην προκειμένη περίπτωση τον προσέγγιζε πολύ γρήγορα, έχοντας αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκτελέσει εύκολα ελιγμούς, καθώς το αεροσκάφος δεν θα υπάκουε σε απότομη στροφή. Επιπλέον, το χειριστήριο δεν ήταν δυνατόν να ελεγχθεί εύκολα σε τέτοιες καταστάσεις, απαιτώντας μεγάλη μυική δύναμη.

Όλα αυτά τα υπολόγισε σ’ ένα κλάσμα δευτερολέπτου και τελικά εκτέλεσε το break προς το εχθρικό αεροσκάφος (στην ουσία μια ελικοειδή στροφή γύρω από τον άξονα πτήσης του), με αποτέλεσμα το MiG-17 να τον ξεπεράσει και να βρεθεί μπροστά του.

Ωστόσο, το συνοδό MiG-17 βρισκόταν 1.500 πόδια πιο πίσω, με αποτέλεσμα να αντιδράσει εκτελώντας άνοδο και περιστροφή περί τον εαυτό του (displacement roll), ώστε να μειώσει τη γωνία απόκλισης από την ουρά του αντιπάλου (ΑΟΤ) και να αυξήσει την απόσταση διατηρώντας τον στα σκοπευτικά του.

Τότε ο Κάνινγχαμ άκουσε τον συνοδό του Μπράιαν να του λέει ότι θα αναλάβει αυτός το δεύτερο MiG και ότι μπορούσε να ασχοληθεί με εκείνο που βρισκόταν μπροστά του. Ο Κάνινγχαμ επέλεξε έναν ΑΙΜ-9 και το σύστημα ελέγχου πυρός του Phantom του παρουσίασε την ένδειξη STAND BY. Εν συνεχεία γύρισε το διακόπτη MASTER στη θέση ARM.

Η ένδειξη RDY (έτοιμος) εμφανίστηκε στον πίνακα ελέγχου. Ο Κάνινγχαμ κατεύθυνε με τη βοήθεια του ραντάρ και του κεντρικού υπολογιστή το αεροπλάνο του στην ουρά του MiG. Το σύστημα υπολόγιζε τα δεδομένα σκόπευσης του ΑΙΜ-9 και τοποθετούσε μια καθοδηγητική τελεία στην οθόνη του ραντάρ. Ο υπολογιστής επιπλέον εμφάνιζε ένα σταθερό κύκλο που αντιπροσώπευε το πεδίο ερεύνης του αισθητήρα του πυραύλου στο ραντάρ.

Ο Κάνινγχαμ οδήγησε το F-4 έτσι ώστε η τελεία να βρεθεί εντός του κύκλου, και ενώ ο Ντρίσκολ ανανέωνε συνεχώς τη θέση του MiG στο ραντάρ. Καθώς τέθηκε το MiG εντός του βεληνεκούς του πυραύλου και το είδωλο του στόχου στο κέντρο, η κεφαλή του αισθητήρα αισθάνθηκε την υπέρυθρη ακτινοβολία του MiG και άρχισε να παράγει έναν χαρακτηριστικό τόνο στα ακουστικά του πιλότου. Γρήγορα ο τόνος έγινε σταθερός και έντονος και η ένδειξη RMIN (ελάχιστο βεληνεκές) μετεβλήθη σε RMAX (μέγιστο βεληνεκές).

Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε ένα σκοπευτικό σύμβολο και η ένδειξη IN RNG (Εντός Ακτίνας). O Ντρίσκολ είπε στον Κάνινγχαμ ότι είχε πλήρη εγκλωβισμό του MiG. Ο ΑΙΜ-9 ταυτίστηκε με τη σκοπευτική γραμμή του ραντάρ και ο Κάνινγχαμ πάτησε τη σκανδάλη εκτοξεύοντας τον πύραυλο.

Ο Sidewinder, αφού εκτέλεσε ένα διορθωτικό ελιγμό, καρφώθηκε στον κινητήρα του MiG ανατινάζοντας το ουραίο τμήμα του αεροσκάφους, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση 2.500 ποδών από το F-4. Από το φλεγόμενο MiG που κατευθυνόταν προς το έδαφος δεν φάνηκε να βγαίνει κανένα αλεξίπτωτο. Η μάχη είχε διαρκέσει ενάμισι λεπτό και είχε μεταφέρει το F-4 σε απόσταση 4 μιλίων νοτίως του Χάι Ντονγκ και σε ύψος 10.000 ποδών.

Ο Κάνινγχαμ εκτέλεσε έναν ελιγμό Immelman: ανεβαίνοντας κάθετα και φθάνοντας στο ανώτατο σημείο ανύψωσης του αεροσκάφους, εκτέλεσε μια περιστροφή 180°, αλλάζοντας διεύθυνση και κατευθυνόμενος προς το στόχο για αναζήτηση νέων θυμάτων.

Η δεύτερη κατάρριψη

Μετά την έξοδο του F-4 από τον ελιγμό, ο Κάνινγχαμ απέρριψε τις δεξαμενές καυσίμων και ανέβηκε στα 15.000 πόδια, όπου εντόπισε οκτώ MiG 17 σε σχηματισμό «αμυντικού τροχού» (Wagon Wheel).

Ο «τροχός», όπου τα αεροσκάφη του Βιετναμέζων κινούνταν κυκλικά το ένα πίσω από το άλλο σε χαμηλό ύψος ώστε να προστατεύει το ένα το άλλο, εμπόδιζε τα αμερικανικά αεροσκάφη να τα εγκλωβίζουν με τα ραντάρ και τους αισθητήρες των πυραύλων λόγω του clutter (αντανάκλασης) του εδάφους.

Επιπλέον, επέτρεπε στα MiG να στρέφονται γρήγορα προς τα αμερικανικά, καθώς τα δεύτερα ήταν βαρύτερα, και να ξεφεύγουν, ενώ πάντα το προηγούμενο MiG θα μπορούσε να βγει στην «Ώρα 6”» του αμερικανικού και να το πλήξει.

Μαζί με τα MiG βρίσκονταν και αρκετά Phantom, εκ των οποίων ένα βγήκε από την κυκλική πορεία και αμέσως ακολουθήθηκε από ένα MiG 17 και ένα MiG 21. Ο Κάνινγχαμ, βλέποντας το Phantom με κωδικό Showtime 112 να βρίσκεται σε επικίνδυνη θέση, άρχισε να προειδοποιεί με τον ασύρματο τον πιλότο, ο οποίος όμως δεν φαινόταν να ακούει.

Ήδη τα ακουστικά του ήταν επιβαρημένα με τη συνομιλία του με το συγκυβερνήτη του και με άλλα αεροσκάφη, ενώ δεχόταν και τους τόνους προειδοποίησης για εγκλωβισμούς από ραντάρ Α/Α πυροβόλων και SAM.

Ενώ ο Κάνινγχαμ φώναζε στον ασύρματο καλώντας το Showtime 112 να κάνει break δεξιά, παρατήρησε δύο MiG-19 τα οποία έστρεψαν προς αυτόν και άρχισαν να εκτοξεύουν πυρά εναντίον του. Επιπλέον, δύο MiG 21 εμφανίστηκαν επάνω από το F-4 παρακολουθώντας την εξέλιξη της μάχης, ενώ ακόμη 4 MiG-17 προσπαθούσαν να προλάβουν το Phantom του Κάνινγχαμ.

Αν και τα MiG 19 βρέθηκαν εύκολα στην «Ώρα 6» του Κάνινγχαμ (ακριβώς πίσω του), αυτός μπόρεσε να ξεφύγει ανοίγοντας τους μετακαυστήρες των κινητήρων και εκμεταλλευόμενος την ανώτερη ταχύτητα του F-4. Σκοπός του ήταν να μείνει πίσω από το MiG που κυνηγούσε το Showtime 112.

Έτσι, προσπαθούσε ταυτόχρονα να ξεφύγει από τα MiG 19, που βρίσκονταν στην ουρά του, να ακολουθεί το MiG 17 που απειλούσε το Showtime 112 και να προσέχει τα MiG 21 που βρίσκονταν από πάνω του, πέρα βέβαια από τους SAM και τα Α/Α πυροβόλα που τον σημάδευαν από το έδαφος.

Κάποια στιγμή, το Showtime 112 έδωσε την ευκαιρία που περίμενε ο Κάνινγχαμ, καθώς στρίβοντας απότομα αριστερά, έφερε το MiG 17 που το ακολουθούσε εμπρός από τα σκοπευτικά του Showtime 100. Στα ακουστικά του Κάνινγχαμ ακούστηκε ο χαρακτηριστικός τόνος εγκλωβισμού του ΑΙΜ-9, ο οποίος χάθηκε ξαφνικά για να επανέλθει αμέσως, οπότε και αποφάσισε να πυροδοτήσει τον πύραυλο.

Το MiG 17 διέκοψε την εμπλοκή και προσπάθησε να διαφύγει την άσπρη γραμμή καπνού που το ακολουθούσε.

Ωστόσο, ο ΑΙΜ-9 βρήκε το στόχο του κόβοντας την ουρά του MiG, το οποίο άρχισε να βυθίζεται περιστρεφόμενο. Ο πιλότος του κατάφερε να εκτιναχθεί και σύντομα κατέβαινε κάτω από το θόλο του αλεξιπτώτου του προς το έδαφος.

Τα δύο MiG 21 από πάνω του είχαν παρακολουθήσει την καταστροφή του συντρόφου τους και οι πιλότοι τους, προφανώς εξοργισμένοι, άρχισαν να εκτελούν απότομους ελιγμούς ώστε να τεθούν σε θέση βολής πίσω από το F-4. Οι Κάνινγχαμ και Ντρίσκολ, βλέποντας τον ουρανό γεμάτο από MiG που ζητούσαν το αίμα τους, αποφάσισαν να διακόψουν την εμπλοκή με τον εχθρό και να κατευθυνθούν προς το Constellation.

Η ταχύτητα του Phantom, που έφθανε τα 1.600 μίλια την ώρα, βοήθησε τους δύο Αμερικανούς να ξεφύγουν από τον κλοιό των MiG και να ακολουθήσουν πορεία 171° μοιρών προς τη θάλασσα.

Ο τάφος του σμήναρχου «Τάφου» (Tomb)

Ακολουθώντας πορεία προς τη θάλασσα, ο Κάνινγχαμ εντόπισε ένα ακόμη εχθρικό αεροσκάφος, το οποίο κατευθυνόταν ακριβώς στην αντίθετη διεύθυνση και λίγο χαμηλότερα από το αεροπλάνο του.

Καθώς πλησίαζαν τα δύο αεροσκάφη, ο Κάνινγχαμ αναγνώρισε ότι το εχθρικό ήταν ένα MiG-17. Αποφάσισε αμέσως να πραγματοποιήσει μια ταχύτατη και κατά μέτωπο διέλευση με μικρό οριζόντιο διαχωρισμό, φοβίζοντας τον πιλότο του MiG και συνεχίζοντας προς το αεροπλανοφόρο.

Ο ελιγμός αυτός ήταν κάτι το συνηθισμένο στη σχολή του Top Gun, ωστόσο ο Κάνινγχαμ είχε ξεχάσει ότι τα Α-4 των εκπαιδευτών του δεν πυροβολούσαν εναντίον του. Αντίθετα, το ρύγχος του MiG άναψε σαν χριστουγεννιάτικο δένδρο, καθώς δεκάδες βλήματα των 23 και 37 χιλ. εκτοξεύτηκαν από τα πυροβόλα του, θέτοντας το F-4 μέσα σε μια βροχή θανατηφόρων βλημάτων.

Η αντίδραση του Κάνινγχαμ ήταν να τραβήξει πίσω απότομα το χειριστήριο και να αρχίσει μια κάθετη άνοδο, πιστεύοντας ότι το MiG θα συνέχιζε για τη βάση του. Κοιτάζοντας όμως έξω από την καλύπτρα του, είδε ότι το MiG βρισκόταν δίπλα του, καλύπτρα με καλύπτρα, σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 30 πόδια!

Ο Αμερικανός μπορούσε να δει τον πιλότο του MiG με κάθε λεπτομέρεια, το δερμάτινο κράνος του, τα γυαλιά του και το φουλάρι του, καθώς και οι δύο ανέβαιναν κάθετα με ελαφριά προπόρευση του Κάνινγχαμ.

Ο πιλότος που έβλεπε ο Κάνινγχαμ δεν ήταν άλλος από τον φημισμένο σμήναρχο «Τάφο» (Tomb), ο οποίος είχε πάρει το προσωνύμιο αυτό χάρη στις επιτυχείς καταρρίψεις αρκετών αμερικανικών αεροσκαφών.

Καθώς το F-4 έφθασε στο μέγιστο σημείο ανύψωσης και άρχισε να βυθίζεται, ο Tomb το ακολούθησε και, δεδομένης της προβλεπόμενης πορείας του Phantom, βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση και άρχισε να πυροβολεί. Τα τροχιοδεικτικά του MiG πέρασαν ελάχιστα μακριά από το F-4 και ο Κάνινγχαμ αντέδρασε με μια περιστροφή περί τον άξονά του (Barell Roll) για να τα αποφύγει.

Ωστόσο, ο Βορειοβιετναμέζος πιλότος παρέμεινε στην ουρά του Phantom, περιμένοντας την επόμενη κατάλληλη ευκαιρία.

Τα δύο αεροσκάφη άρχισαν τότε να εκτελούν αλλεπάλληλα barrel rolls (σπειροειδείς περιστροφές γύρω από τον άξονα πτήσης), με σκοπό να εξαναγκάσουν τον αντίπαλο να περάσει μπροστά από τα σκοπευτικά τους και να έρθει στην «Ώρα 12» (ακριβώς μπροστά τους).

Το barrel roll είναι ελιγμός διαχείρισης ενεργείας και αποσκοπεί, σε περίπτωση που ο πιλότος επιτίθεται, να αποτρέψει το ξεπέρασμα του αντιπάλου που καταδιώκεται, ενώ στην άμυνα να αναγκάσει τον αντίπαλο να ξεπεράσει τον καταδιωκόμενο και να περάσει εμπρός του, θέτοντάς τον σε θέση βολής.

Όταν δύο αεροσκάφη εκτελούν αλλεπάλληλα barrel rolls, το αποτέλεσμα είναι η διεξαγωγή μάχης με «ψαλίδια» (vertical rolling scissors), στην οποία τα αεροσκάφη εκτελούν διαρκώς ανόδους, ανάποδες στροφές και ξεπεράσματα το ένα εμπρός από το άλλο.

Μικρός οριζόντιος διαχωρισμός στα «ψαλίδια» μπορεί να επιφέρει σύγκρουση των δύο αεροσκαφών, αλλά μεγάλος διαχωρισμός μπορεί να δώσει την ευκαιρία στον άλλο για βολή με τα πυροβόλα του.

Το πρόβλημα για τον Κάνινγχαμ ήταν ότι το F-4J που κυβερνούσε δεν διέθετε πυροβόλα αλλά μόνο πυραύλους.

Η απουσία πυροβόλων στα F-4 ήταν το αποτέλεσμα του ενθουσιασμού της εποχής εκείνης για τους πυραύλους, οι οποίοι θεωρούνταν πανάκεια. Ωστόσο, ο αεροπορικός πόλεμος στο Βιετνάμ απέδειξε ότι το πυροβόλο αποτελεί πάντα ένα βασικό μέσο άμυνας του αεροσκάφους, γεγονός που αποδέχονται σήμερα και οι πλέον σύγχρονοι κατασκευαστές μαχητικών.

Οι απώλειες των αμερικανικών αεροσκαφών από τα παλαιότερα MiG-17 και MiG-19 είχαν ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον για το Ναυτικό, να δώσει μεγάλη σημασία στην κλειστή αερομαχία με πυροβόλα και πυραύλους μικρού βεληνεκούς.

Ο Κάνινγχαμ ήταν από τους τυχερούς που είχαν περάσει αυτή την εκπαίδευση στο Top Gun και χάρη σ’ αυτή είχε εξασφαλίσει την επιβίωσή του έως τώρα.

Γρήγορα αντιλήφθηκε ότι ο αντίπαλός του δεν ήταν κάποιος συνηθισμένος πιλότος, αλλά κάποιος που γνώριζε καλά τη δουλειά του.

Αερομαχία με κάθετα «ψαλίδια» είχε πραγματοποιήσει αρκετές φορές στο Top Gun, με αποτέλεσμα να θυμηθεί ότι αν ο αντίπαλος είχε πολύ ψηλά το ρύγχος του, μπορούσε να κάνει απότομη βύθιση και να χρησιμοποιήσει το 1 G προς όφελός του, ώστε να βγει πίσω από τον αντίπαλό του. Ο ίδιος θα ήταν 1 1/5 μίλι εκτός βεληνεκούς, προτού το MiG προλάβει να κάνει πάλι στροφή εναντίον του.

Στην ουσία, ο Κάνινγχαμ εκτέλεσε ένα Split-S (Μισό S), το οποίο είναι ένας από τους τρόπους για να ξεφύγεις από μια μάχη που εξελίσσεται σε «ψαλίδια». Το Split S εκτελείται με τη ρίψη του αεροσκάφους σε βύθιση, αφού γυρίσει ανάποδα, και εν συνεχεία με το τράβηγμα πίσω του χειριστηρίου, ώστε να ανέβει πάλι σχηματίζοντας ένα μισό ημικύκλιο (μισό loop). 

Ο ελιγμός αυτός αυξάνει την ταχύτητα του αεροσκάφους και μειώνει το ύψος του και γι’ αυτό απαιτεί αρκετό κάθετο χώρο για την εκτέλεσή του. Το Split-S είναι ιδανικός ελιγμός διαφυγής στη διάρκεια μάχης με πολυβόλα, καθώς η απαιτούμενη ταχύτητα σε βγάζει εκτός βεληνεκούς.

Τα δύο αεροσκάφη διαχωρίστηκαν και εκτελώντας μια μεγάλη στροφή ενεπλάκησαν και πάλι. Και αυτή τη φορά άρχισε μάχη με «ψαλίδια», με τους δύο αντιπάλους να αποκτούν διαδοχικά το πλεονέκτημα και να το χάνουν. Και πάλι ο Κάνινγχαμ εκτέλεσε Split-S, για να ξαναγυρίσουν οι δύο αντίπαλοι και να εμπλακούν και πάλι σε κάθετα «ψαλίδια».

Όποιον ελιγμό έκανε ο Κάνινγχαμ, ο σμήναρχος Tomp τον αντιμετώπιζε ενστικτωδώς, καθώς έχοντας καταρρίψει 13 αμερικανικά αεροσκάφη διέθετε μεγάλη πείρα. Κάθε φορά που τα δύο αεροσκάφη υψώνονταν κάθετα, το F-4 ξεπερνούσε λίγο το MiG-17 λόγω μεγαλύτερης ισχύος, με αποτέλεσμα κάθε φορά που τα «ψαλίδια» έβγαζαν μπροστά τον Κάνινγχαμ, ο Tomb να πυροβολεί.

Ο Κάνινγχαμ κατάλαβε ότι κάποια φορά ο Βιετναμέζος θα ήταν τυχερός και θα τους πετύχαινε.

Στη διάρκεια εκτέλεσης των καθέτων «ψαλιδιών», ο Κάνινγχαμ είχε μια ιδέα: ενεργοποίησε τα αερόφρενα του Phantom και έθεσε την ώση του αεροσκάφους στο μηδέν.

Με αυτό τον τρόπο, το F-4 έμεινε σχεδόν ακίνητο κάθετα στον αέρα, με αποτέλεσμα το MiG-17 του Tomb να πεταχτεί μπροστά από τον Κάνινγχαμ. Για πρώτη φορά ο Βιετναμέζος είχε στην ουρά του το αμερικανικό μαχητικό.

Τη στιγμή εκείνη, το F-4 είχε ταχύτητα 150 μόλις κόμβων, με αποτέλεσμα να απαιτηθεί η χρήση μετακαυστήρα για να κρατηθεί. Και τα δύο αεροσκάφη, φθάνοντας στην ανώτατη ανύψωση, έριξαν κάτω το ρύγχος τους. Ωστόσο, η θέση του Κάνινγχαμ ήταν και πάλι επισφαλής, καθώς το MiG-17, ως πιο ευέλικτο, θα μπορούσε να αποκτήσει και πάλι το πλεονέκτημα.

Ο σμήναρχος Tomb, όμως, είχε μείνει πολλή ώρα στη μάχη, με αποτέλεσμα να έχει μικρή ποσότητα καυσίμων. Έριξε το αεροσκάφος του σε βύθιση και αναπτύσσοντας ταχύτητα προσπάθησε να απομακρυνθεί.

Ο Κάνινγχαμ τον ακολούθησε στη βουτιά αυτή, διατηρώντας τον στο σκόπευτρό του και έχοντας δυνατό τόνο από τον αισθητήρα του ΑΙΜ-9. Όμως, ο ίδιος αμφέβαλλε αν ο τόνος ήταν αποτέλεσμα της θερμότητας της εξαγωγής του κινητήρα του MiG ή αποτέλεσμα της θερμότητας που εξέπεμπε η γήινη μάζα προς την οποία κατευθύνονταν.

Παρ’ όλα αυτά, εκτόξευσε τον Sidewinder ο οποίος, αφήνοντας μια ουρά από άσπρο καπνό, πλησίασε το αεροσκάφος του Tomb.

Εκείνο το οποίο είδε ο Κάνινγχαμ ήταν μια μικρή λάμψη και αμέσως σκέφτηκε: «Θεέ μου, απέτυχε». Είχε αρχίσει να πυροδοτεί τον δεύτερο Sidewinder, όταν ξαφνικά μια μεγάλη λάμψη στο αεροσκάφος του Tomb ακολουθήθηκε από φωτιά και μαύρο καπνό.

Το MiG άρχισε να περιστρέφεται ανεξέλεγκτο και τελικά καρφώθηκε στο έδαφος. Κανένα αλεξίπτωτο δεν φάνηκε να ανοίγει στον ουρανό.

Ο Άσσος των Βορείων ήταν νεκρός. Αντίθετα, ένας άλλος Άσσος είχε μόλις γεννηθεί στην αντίπαλη πλευρά!

Το F-4 του Κάνινγχαμ είχε αρχίσει μόλις να ανεβαίνει, βγαίνοντας από την κάθετη καταδίωξη, όταν ένα άλλο MiG-17 εμφανίστηκε στην «Ώρα 2 ψηλά» (προς τα δεξιά και άνω). Ο Κάνινγχαμ είχε αρχίσει να στρέφεται προς τον εχθρό, όταν ένας άλλος πιλότος, ο Ματ Κόνελι από το ίδιο σμήνος, του φώναξε να κοιτάξει πίσω αριστερά του («Ώρα 7»).

Πριν προλάβει ο Κάνινγχαμ να κοιτάξει, είδε το F-4 του Κόνελι να έχει γυρίσει το ρύγχος του προς αυτόν και να εκτοξεύει ένα πύραυλο AIM-7 Sparrow. Ο Sparrow πέρασε ξυστά από την ουρά του Phantom, προκαλώντας τις διαμαρτυρίες του Κάνινγχαμ, που νόμιζε ότι ο Κόνελι πυροβολούσε εναντίον του. Ωστόσο, κοιτάζοντας προς την «Ώρα 7» είδε έκπληκτος τέσσερα ακόμη MIG-17 να κατευθύνονται εναντίον του.

Ο Κόνελι είχε εκτοξεύσει τον ΑΙΜ-7 χωρίς καθοδήγηση, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να γλιτώσει τον Κάνινγχαμ, και το πέτυχε, αφού τα τέσσερα MiG άνοιξαν στη βεντάλια απομακρυνόμενα σε διαφορετικές διευθύνσεις για να αποφύγουν τον Sparrow.

Ο Κάνινγχαμ έκρινε ότι η τύχη του είχε κρατήσει πολύ και κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα και το αεροπλανοφόρο που τους περίμενε. Ωστόσο, μέχρι τις ακτές του Κόλπου του Τονκίνου υπήρχαν και άλλα θανάσιμα εμπόδια. Οι πύραυλοι SA-2 που εκτοξεύονταν τους εγκλώβιζαν και τους ακολουθούσαν, η διαφυγή από αυτούς όμως ήταν σχετικά εύκολη υπόθεση, χάρη στα συστήματα προειδοποίησης των F-4 και στα αερόφυλλα που εκτόξευαν. Επιπλέον, οι SA-2 δεν είχαν ιδιαίτερη ευελιξία ώστε να ακολουθήσουν ένα αεροπλάνο στους ελιγμούς διαφυγής.

Λίγο πριν την ακτή, ο Κάνινγχαμ εντόπισε ένα MiG 21 που ερχόταν καταπάνω του από «Ώρα 12» (εμπρός του).

Το μόνο που έκανε ήταν να συνεχίσει την πορεία του αυξάνοντας ταχύτητα, καθώς το εχθρικό αεροσκάφος βρισκόταν εντός του ελάχιστου βεληνεκούς των πυραύλων του F-4. Τα δύο αεροσκάφη πέρασαν ξυστά το ένα από το άλλο, με τους πιλότους τους να κοιτούν μέσα σε ένταση τον όγκο του άλλου αεροπλάνου να μεγαλώνει ταχύτατα.

Ο Κάνινγχαμ σκέφτηκε πως, αν εκείνη την ημέρα διέθετε πυροβόλα, θα είχε καταρρίψει και το MiG 21, καθώς και άλλα δύο MiG 17 που είχαν περάσει κατά τον ίδιο τρόπο, για ελάχιστα δευτερόλεπτα, εμπρός από το ρύγχος του.

Φθάνοντας επάνω από το Ναμ Ντινχ, o Κάνινγχαμ άκουσε ακόμη μία προειδοποίηση για επερχόμενο SA-2. Κοίταξε δεξιά και είδε τον τεράστιο πύραυλο να κατευθύνεται εναντίον του. Προτού προλάβει να στρίψει το αεροσκάφος, ο πύραυλος εξερράγη σε απόσταση περίπου 400 ποδών. Στο παρελθόν, τέτοιοι πύραυλοι είχαν εκραγεί σε μικρότερες αποστάσεις από το Phantom του Κάνινγχαμ, χωρίς κανένα δυσάρεστο αποτέλεσμα.

Έτσι, αφού έλεγξε τα όργανα στο κόκπιτ συνέχισε την πορεία του. Λίγα λεπτά αργότερα, το F-4 έγειρε απότομα προς τα αριστερά. Αφού το σταθεροποίησε, ο Κάνινγχαμ έριξε μια ματιά στα όργανα και διαπίστωσε ότι το υδραυλικό σύστημα PC-1 είχε ένδειξη μηδέν, ενώ το PC-2 και τα βοηθητικά συστήματα άρχισαν να παρουσιάζουν προβλήματα.

Όταν και το σύστημα PC-2 έφτασε στο μηδέν, το ρύγχος του F-4 ανέβηκε ψηλά. Ο Κάνινγχαμ πάτησε τελείως δεξιά πηδάλιο, αναγκάζοντας το ρύγχος να στραφεί δεξιά και κάτω.

Το αεροσκάφος έκανε roll στα δεξιά και καθώς το ρύγχος περνούσε τον ορίζοντα, ο Κάνινγχαμ ενεργοποίησε τους μετακαυστήρες και τα ακρόφρενα για να αρχίσει ένα ανοδικό roll. Κάθε φορά που το ρύγχος έφτανε το ανώτατο σημείο ανύψωσης, ο πιλότος το κατέβαζε για να αποφύγει στολάρισμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Κάνινγχαμ διένυσε 15 μίλια, αρχίζοντας από τα 27.000 πόδια και κατεβαίνοντας στα 17.000 πόδια.

Είχαν μόλις διασχίσει την ακτογραμμή, όταν και τα βοηθητικά συστήματα έδειξαν μηδέν.

Το Phantom έπεσε σε στροβιλισμό (spin) και ο Κάνινγχαμ προσπάθησε να βγει απ’ αυτόν, αναπτύσσοντας το αλεξίπτωτο και πατώντας αντίθετο πηδάλιο, πιέζοντας το χειριστήριο προς τα κάτω. Ωστόσο, στάθηκε αδύνατο να αναλάβει το F-4 φυσιολογική πορεία. Μοναδική διέξοδος απέμενε η εκτίναξη των πιλότων από το αεροσκάφος.

Ο Κάνινγχαμ είχε συνεννοηθεί από παλαιότερα με τον Ντρίσκολ για τον τρόπο που θα εγκατέλειπαν το αεροσκάφος τους σε περίπτωση ανάγκης. Πρώτος θα έπρεπε να εγκαταλείψει ο Ντρίσκολ, που βρισκόταν στην πίσω θέση, και ο Κάνινγχαμ θα του έλεγε να το κάνει, όταν αντιλαμβανόταν ότι δεν υπήρχε άλλη ελπίδα. Ο Κάνινγχαμ δεν πρόλαβε να αρθρώσει τις λέξεις και ο Ντρίσκολ εκτινάχθηκε.

Η προσθαλάσσωση των πιλότων υπήρξε ομαλή και σύντομα περισυνελέγησαν από ελικόπτερο των Πεζοναυτών του ελικοπτεροφόρου USS Okinawa.

Η επιστροφή τους στο Constellation έγινε εν μέσω κλίματος ενθουσιασμού. Ήταν οι πρώτοι Άσσοι του πολέμου του Βιετνάμ, σημειώνοντας πέντε καταρρίψεις MiG, και μάλιστα οι τρεις είχαν γίνει σε μία ημέρα και μόνο με πυραύλους!