Ιστορία
Το βράδυ της καταστροφής του πυρηνικού σταθμού Τσερνόμπιλ, τουλάχιστον 31 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ το πρώτο θύμα της έκρηξης, ο 35χρονος Ουκρανός μηχανικός Βαλερί Χοντέμτσουκύ, δεν βρέθηκε ποτέ.
Ο Βαλερί ήταν ένας έμπειρος χειριστής αντλιών, που βρισκόταν σε ένα από τα κύρια μηχανοστάσια της αντλίας κυκλοφορίας στο κτίριο του αντιδραστήρα 4, όταν άρχισε να δυσλειτουργεί.
Καθώς οι μηχανικοί άρχισαν την άτυχη δοκιμή ασφάλειας στον αντιδραστήρα, ο Βαλερί στάλθηκε στον πυρήνα για να αναφέρει τα αποτελέσματα.
Δευτερόλεπτα αργότερα, μια σειρά από εκρήξεις συγκλόνισαν τον πυρήνα και ανατίναξαν την οροφή των 1000 τόνων.
Ο Βαλερί βρήκε ακαριαίο θάνατο από την έκρηξη και θεωρείται ότι το πτώμα του έχει θαφτεί στα πυρηνικά συντρίμμια του αντιδραστήρα 4.
Ο θάνατός του αναφέρθηκε εκείνη την εποχή από το σοβιετικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Pravda, το οποίο ανέφερε:
«Ο αντιδραστήρας 4 θα γίνει το φέρετρό του. Και ίσως, κάποιος θα γράψει σε αυτούς τους τοίχους από μπετόν, ότι δεν είναι ο αντιδραστήρας που είναι θαμμένος εδώ, αλλά ο Valery Khodemchuk».
Ο συνάδελφός του μηχανικός, Βλαντιμίρ Σασένοκ πέθανε επίσης, εκείνο το βράδυ προσπαθώντας να σώσει τον Χοντέμτσουκ. Οι δύο άνδρες ήταν οι πρώτοι που έχασαν τη ζωή τους στο σημείο της καταστροφής εκείνο το βράδυ και ακολούθησαν 29 πυροσβέστες και οι πρώτοι ανταποκριτές, οι οποίοι πέθαναν από οξεία δηλητηρίαση λόγω της ραδιενέργειας τις επόμενες εβδομάδες.
Επισήμως, ο αριθμός των νεκρών για το περιστατικό είναι μόνο 31, αν και πιστεύεται ότι χιλιάδες περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της μακροχρόνιας έκθεσης στην ακτινοβολία τα τελευταία χρόνια.
Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από την Ένωση Επιστημόνων, ενώ η Greenpeace εκτιμά ότι μεταξύ 93.000 – 200.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την πυρηνική καταστροφή.
Το 2006, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έγραψε: «Η καταστροφή του Τσερνόμπιλ, ακόμη περισσότερο από την εκτόξευση της περεστρόικα, ήταν ίσως η πραγματική αιτία της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης».
