Ιστορία
Ο Παύλος Α΄(14 Δεκεμβρίου 1901 – 6 Μαρτίου 1964) ήταν Βασιλιάς της Ελλάδας από το 1947 έως τον θάνατό του το 1964. Ο Παύλος πέθανε το απόγευμα της 6ης Μαρτίου του 1964 από καρκίνο, κηδεύτηκε στις 12 Μαρτίου (άλλες πηγές αναφέρουν την 9η Μαρτίου) και ετάφη στο Βασιλικό Κοιμητήριο, στα Ανάκτορα Τατοΐου στην Αθήνα.
Ο κινηματογραφιστής βρίσκεται σε ταράτσα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός και μας δίνει γενικά πλάνα του ξενοδοχείου Χίλτον και των Λεωφόρων Βασιλέως Αλεξάνδρου, Βασιλέως Κωνσταντίνου, Βασιλίσσης Σοφίας όπου πλήθος κόσμου περιμένει την νεκρική πομπή, που ξεκίνησε πεζή από την Μητρόπολη Αθηνών, όπου τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία.
Ένα πανοραμικό πλάνο της Αθήνας από την Ακρόπολη, τον Λόφο Φιλοπάππου και την κορυφογραμμή του όρους Υμηττός, πολίτες σε μπαλκόνια και ταράτσες πολυκατοικιών, γιατροί από άλλα κτίρια του νοσοκομείου περιμένουν να περάσει η πομπή με τον αποβιώσαντα και τις εκατοντάδες επισήμων από όλο τον κόσμο.
Η αρχή της πομπής εμφανίζεται με τιμητικά και στρατιωτικά αγήματα στην αρχή της από την Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, ακολουθεί ο κιλλίβαντας που μεταφέρει το φέρετρο με τη σορό του Παύλου Α’, κάποια στιγμή διακρίνουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, με τον ασημί τρούλο, της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής.
Η επίσημη πομπή σταμάτησε στο ύψος του Χίλτον και στη συνέχεια ο κιλλίβαντας με το φέρετρο προσεδέθη σε στρατιωτικό όχημα και μαζί με άλλα οχήματα με τους οικείους, κατευθύνθηκαν προς τα Ανακτορα στο Τατόϊ, όπου έγινε η ταφή.
Από το φθινόπωρο του 1963 η υγεία του ήταν αρκετά κλονισμένη ενώ κατά τις λιγοστές δημόσιες εμφανίσεις του παρουσιαζόταν εμφανώς καταβεβλημένος από την ασθένειά του (καρκίνος στομάχου).
Στις 18 Φεβρουαρίου 1964 δόθηκε ανακοίνωση στον Τύπο ότι σημειώθηκε επιδείνωση του έλκους και ότι ο βασιλιάς έπρεπε να χειρουργηθεί ενώ επίσης αναφερόταν ότι ο Κωνσταντίνος ανέλαβε καθήκοντα αντιβασιλιά.
Με απόφαση της συζύγου του, ο βασιλιάς Παύλος δε μετακινήθηκε από το Τατόι ενώ για τις ανάγκες της νοσηλείας του ένα δωμάτιο των ανακτόρων είχε μετατραπεί σε χειρουργείο.
Παράλληλα κλήθηκαν δύο Βρετανοί ιατροί. Την παραμονή του χειρουργείου, η ανακοίνωση των Ελλήνων και Άγγλων γιατρών (Θωμά Δοξιάδη, Αλέξανδρου Μάνου, Νικόλαου Τσαμπούλα, Στ. Κέιντ και Εντ. Μουίρ) ανέφερε ότι πρόκειται για “στένωσιν του πυλωρού συνεπεία παλαιού έλκους” που “ενδείκνυται να εγχειρισθή”.
Τα ίδια ανέφερε και η ανακοίνωση μετά την εγχείρηση που έγινε το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου. Τα ιατρικά δελτία εκείνης της ημέρας πρόσθεσαν ότι η μετεγχειρητική κατάσταση του βασιλιά ήταν “ικανοποιητική”.
Αποφασίσθηκε επίσης η μεταφορά της εικόνας της Παναγίας από την Τήνο, όπως είχε γίνει και το 1915 για να σωθεί ο Κωνσταντίνος, πατέρας του Παύλου, που έπασχε από πνευμονία. Με κυβερνητική εντολή, το αντιτορπιλικό Ιέραξ έφερε στις 3 Μαρτίου από την Τήνο την εικόνα. Στην αποβάθρα περίμεναν ο διάδοχος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπουργοί, ο αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτες, ο αρχηγός του Γ.Ε.Ν. κ.ά. Τελικά πέθανε μετά από τρεις μέρες, στις 6 Μαρτίου 1964.
Μάλιστα στο φύλο της εφημερίδας Απογευματινής διαβάζουμε εκτός της εγχείρησης στην οποία υποβλήθηκε ο Παύλος και την επιδημία γρίπης η οποία με πολλαπλά κρούσματα πολιορκούσε τη χώρα.
