Volkswagen: Το αυτοκίνητο «σκαραβαίος» που έφτιαξε ο Πόρσε για τον Χίτλερ

Το «θρυλικό» αυτοκίνητο της Volkswagen που έχει γράψει ιστορία με «χρυσά γράμματα».

Έχει διάφορα ψευδώνυμα. Άλλοι το λένε «σκαραβαίο», άλλοι το λένε «κατσαριδάκι», άλλοι το λένε «χελώνα». Είναι το όχημα που κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1930 και από τότε μέχρι το 2002 ήταν το αυτοκίνητο με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο.

Ο «σκαραβαίος» ή «σκαθάρι» είχε πουλήσει τότε περισσότερα από 21.600.000 αντίτυπα σε όλον τον κόσμο. Σαν σήμερα στις 22 Ιουλίου του 1934, η German Automobilistic Industry National Association, υπέγραψε συμβόλαιο με τον σχεδιαστή και κατασκευαστή αυτοκινήτων Φέρντιναντ Πόρσε.

Σε λίγους μήνες από τότε θα έβγαινε στην κυκλοφορία ένα από τα θρυλικότερα αυτοκίνητα όλων των εποχών. Όταν ο Χίτλερ που ανήλθε στην εξουσία το 1933, θέλησε να δημιουργήσει ένα γερμανικό αυτοκίνητο που θα ήταν φτηνό και προσιτό σε όλους του Γερμανούς, για να δείξει το «κοινωνικό πρόσωπο του εθνικοσοσιαλισμού».

Η συνάντηση Χίτλερ – Πόρσε

Εξάλλου δεν μπορούσαν να πάνε στράφι οι τεράστιοι και απέραντοι αυτοκινητόδρομοι που κατασκεύαζε το καθεστώς. Έπρεπε να υπάρχουν και αυτοκίνητα που θα κυκλοφορούν σε αυτούς. Και μέχρι τότε η συντριπτική πλειοψηφία του Γερμανικού λαού δεν είχε αυτοκίνητα. Μόλις 1 στους 50 Γερμανούς είχε τότε στην κατοχή του αυτοκίνητο.

Το εγχείρημα ονομάστηκε Volkswagen, που σημαίνει «αυτοκίνητο του λαού». Ο ίδιος ο Χίτλερ συναντήθηκε με τον Πόρσε στο ξενοδοχείο, «Kaisergorff» στο Βερολίνο και του εξήγησε τι ακριβώς ήθελε να κατασκευάσει.

Του ζήτησε το αυτοκίνητο, να είναι μικρομεσαίων διαστάσεων, ανθεκτικό στα δύσκολα, με αξιόπιστο αερόψυκτο κινητήρα, χαμηλή κατανάλωση που να μην υπερβαίνει τα 7 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα, και εύκολη συντήρηση και μηχανική επισκευή, όταν θα χρειαζόταν.

Του έδωσε επίσης μια τελευταία οδηγία – εντολή. Το αυτοκίνητο που θα κατασκεύαζε ο Πόρσε να μπορεί να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων την ώρα.

Του κατέστησε σαφές ότι ήθελε η μέγιστη τιμή πώλησης να είναι τα 990 μάρκα, ποσό με το οποίο τότε μπορούσε κάποιος να αγοράσει μια μοτοσικλέτα. Εάν κάνουμε αναγωγή στα 990 μάρκα της εποχής ισοδυναμούν σήμερα με 4.000 ευρώ. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο μέσος μισθός ενός Γερμανού, ήταν τα 200 με 300 μάρκα.

Τα σχέδια του οχήματος έδειχναν ένα καμπυλωτό αλλά αεροδυναμικό αμάξωμα το οποίο πράγματι μπορούσε να χωρέσει και να μεταφέρει 4 ενήλικες και μάλιστα με άνεση.

Οι δοκιμές

Μέσα σε λίγους μήνες κατασκευάστηκαν 30 πανομοιότυπα με τους «σκαραβαίους» που ξέρουμε, οχήματα. Τα οχήματα ονομάστηκαν «W30» και δοκιμάστηκαν σκληρά πριν βγει σε μαζική παραγωγή ο «σκαραβαίος».

Διήνυσαν συνολικά 2.900.000 χιλιόμετρα κάτω από όλες τις πιθανές συνθήκες. Κρύο, ζέστη, χιόνι, βροχή, σε χώμα, σε άσφαλτο, σε πάγο, σε πέτρες, σε χορτάρι, σε στροφές σε ευθείες, με υψηλές ταχύτητες, με χαμηλές ταχύτητες. Και τελικά το ναζιστικό καθεστώς άναψε το πράσινο φως για μαζική παραγωγή.

Η τελική εμφάνιση του αυτοκινήτου διαμορφώθηκε το 1938, όταν και ενσωματώθηκαν σε αυτό οι μπροστινοί προβολείς στο σασί. Το έτος αυτό, για την μελλοντική μαζική παραγωγή του Volkswagen, ιδρύθηκε η εταιρεία Gesellschaft zur Vorbereitung des Volkswagen, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Volkswagen-Werke GmbH.

Τότε ξεκίνησε να κτίζεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων της εποχής. Στην πραγματικότητα θεμελιώθηκε μία ολόκληρη πόλη, αφού μαζί με το εργοστάσιο χτίστηκαν και ολόκληροι οικισμοί εργατικών κατοικιών μαζί με βοηθητικές εγκαταστάσεις.

Η πόλη αυτή ιδρύθηκε την 1η Ιουλίου του 1938, με την ονομασία «Πόλη των αυτοκινήτων KdF» (Stadt des KdF-Wagens). Το 1945, μετονομάστηκε σε Βόλφσμπουργκ

«Νονός» ο Χίτλερ

Η απόλυτη ευκαιρία του Χίτλερ να εκμεταλλευτεί την κατάσταση είχε φτάσει. Μετά τα «θεάματα» τώρα προσέφερε και «άρτον». Στις 26 Μαΐου 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ, στον λόγο που εκφώνησε τότε, έδωσε στο μοντέλο το προπαγανδιστικό όνομα KdF-Wagen, δηλαδή Αυτοκίνητο «Ισχύς μέσω χαράς».

Η «Ισχύς μέσω χαράς», ήταν η επίσημη Ναζιστική οργάνωση για την παροχή ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων στο ευρύ κοινό. Το σχέδιο του Χίτλερ προέβλεπε, μέσω της Ναζιστικής αυτής οργάνωσης, κάθε πολίτης του Γ΄ Ράιχ να αποκτήσει ένα KdF αυτοκίνητο, με την παρακράτηση κάθε μήνα, πέντε μάρκων από τον μισθό του.

Σε λίγους μήνες όμως ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και το εργοστάσιο που κατασκεύαζε τα «σκαθάρια» μετατράπηκε σε εργοστάσιο παραγωγής στρατιωτικού εξοπλισμού.

Από τον Σεπτέμβριο του 1939 έως το 1945 κατασκευάστηκαν 620 αυτοκίνητα για πολιτική χρήση, αλλά τα περισσότερα ήταν για τους προνομιούχους της Ναζιστικής ελίτ.

Τα ψέματα του Χίτλερ για ένα αυτοκίνητο για όλους που θα κοστίζει 990 μάρκα αποδείχτηκαν φάρσα. Η επίσημη κοστολόγηση δεν κάλυπτε τα έξοδα παραγωγής και η τιμή πώλησης το 1946, όταν πραγματικά το όχημα έγινε διαθέσιμο στο ευρύ κοινό, ξεκίνησε στα 5.000 μάρκα.

Το αυτοκίνητο έστω και έτσι γνώρισε τεράστια επιτυχία και μετά από 9 χρόνια, στις 5 Αυγούστου του 1955 και ώρα 14.10, παράχθηκε το εκατομμυριοστό «σκαθάρι». Πλέον είχε γίνει το νούμερο 1 αυτοκίνητο σε πωλήσεις στη Δυτική Γερμανία αλλά και το σύμβολο του οικονομικού θαύματος της χώρας μετά τον πόλεμο.

Στην κορυφή

Τη δεκαετία του 1950 και τη δεκαετία του 1960, το «σκαθάρι» ήταν εξαιρετικά δημοφιλές σε όλα τα κράτη της Δυτικής και της Νότιας Ευρώπης. Ήταν αξιόπιστο, εύκολο σε συντήρηση, ανθεκτικό στις δύσκολες συνθήκες, με πιο ευρύχωρο σαλόνι από πολλά άλλα οικονομικά αυτοκίνητα της τότε εποχής, και όλα αυτά σε ιδιαίτερα προσιτή τιμή πώλησης.

Επίσης, ήταν πιο ισχυρό από τους ανταγωνιστές του (το Citroën 2CV, το Renault 4L, το Mini, το Fiat 500 topolino κ.α). Επίσης ήταν το μοναδικό αυτοκίνητο της κατηγορίας του που μπορούσε να αναπτύσσει και να διατηρεί υψηλές ταχύτητες στον αυτοκινητόδρομο. Εξάλλου για αυτό είχε σχεδιαστεί εξ αρχής.

Εκτός από την Ευρώπη κατέκτησε και τις ΗΠΑ. Ειδικά τη δεκαετία του 1960 είχε τεράστια απήχηση στη νεολαία, εθεωρήτο αντισυμβατικό, και σύμβολο επανάστασης και αντικομφορμισμού.

Η λίστα αναμονής ενός «σκαραβαίου» το 1963 ξεπερνούσε τους 3 μήνες. Το 1971, η ετήσια διεθνής παραγωγή του, έφτασε τα 1.291.612 αντίτυπα. Τα χρόνια περνούσαν οι πωλήσεις άρχισαν να πέφτουν και στις 21 Ιουλίου του 2003 βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου στο Μεξικό ο τελευταίος κλασσικός Σκαραβαίος. Δεν πωλήθηκε. Τον τοποθέτησαν στο μουσείο της εταιρίας στο Βόλφσμπουργκ της Γερμανίας.